Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)- Ιδρυτικό Μέλος της Παράταξης Νέος Διόνυσος
Στη συνεδρίαση (28/05/2024) του Δημοτικού Συμβουλίου (ΔΣ) παρακολουθήσαμε μια εξαντλητική συζήτηση για αρκετά σοβαρά ζητήματα. Όμως όταν αισίως έφτασε η ώρα να ενημερωθούμε πληρέστερα για τα επικαιροποιημένα(;) σχέδια έκτακτης ανάγκης, προέκυψαν διαδικαστικά θέματα που είχαν τη δική τους σημασία.
Όλοι οι επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης ( Καλαφατέλης-Κουριδάκης-Καρυστινός-Παντελογλου) ο καθένας με τη δική του επιχειρηματολογία επεσήμαναν την ανάγκη απόσυρσης του θέματος με το βασικό, και ορθό κατά τη γνώμη μου επιχείρημα, ότι ένα τόσο σοβαρό θέμα απαιτεί να γίνει διάλογος με άνεση χρόνου, καλή προετοιμασία και ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Ο συνολικός αριθμός σελίδων για τα πέντε επικαιροποιημένα(;) σχέδια έκτακτης ανάγκης ανέρχεται σε περίπου 600 σελίδες, μέγεθος που καθιστά ανέφικτη και καθόλου δημιουργική μια συζήτηση υπό ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Η Δημοτική Αρχή (ΔΑ) ήταν επίμονα προσανατολισμένη στην γραμμή μιας άμεσης συζήτησης με το γνωστό και χιλιοειπωμένο επιχείρημα του επείγοντος. Ο Πρόεδρος του ΔΣ αντιλαμβανόμενος κατ’ ουσίαν την επερχόμενη πόλωση, διέκοψε τη συνεδρίαση για λίγα λεπτά προκειμένου να αναζητηθεί συναινετική λύση μετά από την “καθιερωμένη” κοινώς λεγόμενη διαβούλευση. Στην επιστροφή των μελών του Συμβουλίου για να συνεχιστεί η συνεδρίαση, ανακοίνωσε την ολική απόσυρση του θέματος και δήλωσε με έμφαση ότι την Πέμπτη, δλδ σε δυο παρά κάτι μέρες, αναμένονται οι γραπτές παρατηρήσεις των παρατάξεων ώστε εν συνεχεία να γίνει την Παρασκευή επείγουσα συνεδρίαση για την έγκριση των σχεδίων, για τα οποία κανείς δεν γνώριζε τι έχει επικαιροποιηθεί και τι όχι, για να οδηγούν σε ενέργειες πρόληψης και επέμβασης περισσότερο αποτελεσματικές από ό,τι ίσχυε στο παρελθόν.
Με δυο λόγια ο Πρόεδρος για να διευκολύνει την ΔΑ εφάρμοσε το περίφημο διαφημιστικό μήνυμα “Ψεκάστε-σκουπίστε- τελειώσαμε”.
Με άλλα λόγια, πολιτικής ουσίας, εφάρμοσε τον αρνητικό κανόνα της δημοκρατικής επίφασης.
Λίγο πριν εκπνεύσουν οι προθεσμίες, κατέφθασε ηλεκτρονικό μήνυμα πρόσκλησης για νέο Δημοτικό Συμβούλιο την Τρίτη 4 Ιουνίου με την υπόμνηση οι όποιες παρατηρήσεις των δημοτικών παρατάξεων να έχουν κατατεθεί έως- παρακαλώ!- την Κυριακή 2 Ιουνίου για να θεωρηθούν εμπρόθεσμες!
Κανείς δεν εξήγησε τους λόγους της αιφνίδιας αυτής μεταβολής και κατ’ ουσίαν ασόβαρης αλλαγής ή εν πάση περιπτώσει ποιος θεσμικός ή μη παράγων “τράβηξε το χαλί” κάτω από τα πόδια του Προέδρου αναγκάζοντάς τον να απολέσει το κύρος που απαιτεί ο θεσμός του Προέδρου.
Αν η παραπάνω καταγραφή γεγονότων και αντιλήψεων είναι δυσάρεστη, ακόμα περισσότερο δυσάρεστη είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων.
1.η προχειρότητα είναι ο μεγάλος εχθρός όταν υπηρετείς ένα θεσμό. Η Δημοτική Αρχή έχει μεγάλες αδυναμίες ομοιογένειας και σύμπνοιας. Οι αντιφάσεις είναι συχνές και επαναλαμβανόμενες σε πολλά μέτωπα.
2.η κατά περίπτωση επίκληση της διαβούλευσης δεν είναι κενό γράμμα. Αν γίνει έστω ένα μικρό βήμα, ας μη καταστρέφεται με αντιφάσεις και παλινωδίες.
3.οι τοποθετήσεις της αντιπολίτευσης υπήρξαν επικριτικές μεν, εποικοδομητικές δε. Η ευθύνη της απόρριψης βαρύνει την πλειοψηφούσα παράταξη, της οποίας η φθορά μοιάζει να είναι μεγάλη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
4.κανείς πολίτης δεν εύχεται να αποτύχει μια οποιαδήποτε δημοτική εξουσία απλώς για να ικανοποιηθούν οι δικές του απόψεις και επιλογές. Όμως κανείς πολίτης δεν επιθυμεί να αισθάνεται υποβαθμισμένος από τις ενέργειες που στερούνται σοβαρότητας και υποβαθμίζουν την νοημοσύνη του και εν πολλοίς την υπομονή του.
Εν κατακλείδι, τα προβλήματα που απασχολούν τους δημότες είναι πολλά και σοβαρά για να αντιμετωπίζονται με προχειρότητα και διαδικαστικές υπεκφυγές. Οι προτάσεις παρατάξεων της μειοψηφίας που έχουν κατατεθεί για την εξυπηρέτηση των πολιτών καταλήγουν στις καλένδες. Η επιπόλαιη αντίληψη “δεν σας εξυπηρετώ διότι δεν είστε συνεπείς” πρέπει να αντιστραφεί: “Θα κάνω το παν να σας εξυπηρετήσω και παρακαλώ για την συνεργασία στον κοινό μας στόχο” π.χ. η πόλη μας να είναι υπόδειγμα καθαριότητας.
Καιρός είναι η εξουσία να ζητάει με παρρησία συγγνώμη από τους πολίτες για όπου σφάλλει, αποδεχόμενη τις αστοχίες της να παραμένει συνεπής σε ό,τι δημοσίως έχει εξαγγείλει.
