Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πληροφορικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)- Ιδρυτικό μέλος της παράταξης “Νέος Διόνυσος”
Η νέα Δημοτική μας Αρχή (ΔΑ), όπως δημοκρατικά ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, έχει ήδη αναλάβει εδώ και πέντε τουλάχιστον μήνες το τιμόνι της διοίκησης του Δήμου και επομένως την ευθύνη χάραξης μιας νέας πορείας με χαρακτηριστικά σοβαρότητας, επιμέλειας των θεμάτων και αποφυγής αποσπασματικών ενεργειών που προδίδουν προχειρότητα και απουσία ιεράρχησης στόχων.
Κανείς δημότης δεν είχε την απαίτηση ούτε και την ψευδαίσθηση ότι θα επιλυθούν ως δια μαγείας συσσωρευμένα προβλήματα που συμπλέκονται με λειτουργικές αδυναμίες της διοικητικής μηχανής και πολύ περισσότερο με νομοθετικές ανοχές και αντιφάσεις της κεντρικής εξουσίας που επέτρεψαν τη δημιουργία μιας έντονης ακαταστασίας από την ανυπαρξία τοπικών πολεοδομικών σχεδίων και καθολικών υποδομών θωράκισης από απειλές λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Η εκλογική νομοθεσία παρέχει άνετη αριθμητική πλειοψηφία στην νέα Δημοτική Αρχή ώστε να μην έχει καμία δικαιολογία να επικαλεσθεί την αδυναμία για σοβαρό προγραμματισμό δράσης και επιχειρησιακών σχεδίων τουλάχιστον για πέντε-δέκα κρίσιμα ζητήματα που απαιτούν μεθοδικότητα και σοβαρότητα χειρισμών για να μην… πέσουμε στα βράχια.
Η Δημοτική μας Αρχή ακόμα και τώρα μετά την επικριτική διαπίστωση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ) ότι ο Δήμος παρουσιάζει έλλειμμα θεσμών μεταξύ άλλων για τον Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, δεν έχει ιεραρχήσει το θέμα στα επείγοντα.
Οι εσωτερικές αγεφύρωτες αντιθέσεις αποτελούν τροχοπέδη για έναν σύγχρονο ιστορικό Δήμο με όραμα ευρωπαϊκών προδιαγραφών στη λειτουργία του και στην εξυπηρέτηση των δημοτών.
Αντίθετα συχνά – πυκνά εκδίδει κατεπείγουσες προσκλήσεις συνεδριάσεων των θεσμικών συλλογικών οργάνων με θέματα καθημερινότητας που με καμία προγραμματιστική λογική δεν χαρακτηρίζονται ούτε επείγοντα ούτε κατ’ επέκταση κατεπείγοντα.
Ακραίο χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσκληση για κατεπείγουσα συνεδρίαση που στάλθηκε μια μόνο ώρα πριν την συνεδρίαση. Ο απόλυτος εκφυλισμός των εννοιών όπως καταγράφονται στο λεξικό του καθηγητή Μπαμπινώτη.
Αν κάποιος αρέσκεται με την στατιστική θα μπορούσε να καταγράψει τον αριθμό των προσκλήσεων που έχουν εκδοθεί στους πέντε μήνες με τον χαρακτηρισμό επείγον/κατεπείγον για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ζούμε σε συνθήκες “λεκτικού πολέμου» με μέση συχνότητα “επιστράτευσης» των μελών των οργάνων κάθε περίπου τρεις μέρες.
Αν σε κάποιους κύκλους της νυν Δημοτικής Αρχής έχει επικρατήσει ότι για τα επόμενα τέσσερα και κάτι χρόνια “δεν μας κουνάει κανείς”, αυτό είναι το μόνο θέμα που χρειάζεται πράγματι κατεπείγουσα θεραπεία!!!
