Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)- Ιδρυτικό Μέλος της Παράταξης «Νέος Διόνυσος»
Ένα από τα πλέον σοβαρά θέματα που απασχολούν όλους όσοι κατοικούν ή εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή της Βορειοανατολικής Αττικής (Δήμος Διονύσου, Ερυθραίας- Κηφισιάς) είναι και η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση διοδίων στους κόμβους της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας στα γεωγραφικά σημεία κόμβος Καλυφτάκη και γέφυρα Βαρυμπόμπης.
Πρόσφατο (18/1/2025) είναι το έγκυρο δημοσίευμα ημερήσιας αθηναϊκής εφημερίδας με τίτλο «Χωρίς διόδια για άλλα 3 χρόνια Άγιος Στέφανος και Βαρυμπόμπη : Νέες αποζημιώσεις 12, 7 εκ. ευρώ καλείται να πληρώσει το Δημόσιο»
Το δημοσίευμα είναι αποκαλυπτικό όχι μόνο στην ιστορική καταγραφή για την εγκατάσταση των διοδίων, αλλά και για τα πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ που έχουν μέχρι τώρα δαπανηθεί για συμβατικές υποχρεώσεις προς τον ανάδοχο του έργου. Δαπάνες που θα αυξηθούν κατά 11,7 εκ ευρώ με βάση τη νέα συμφωνία παράτασης- για τη μη εκτέλεση του προβλεπόμενου έργου – μέχρι και το 2017.
Για τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη ως προς τις τεχνικές, διαδικαστικές και οικονομικές συνιστώσες υπάρχουν αναλυτικές περιγραφές στο δημοσίευμα της εφημερίδας .
Είναι γνωστό ότι οι Δημοτικές Αρχές Διονύσου και Κηφισιάς- Ερυθραίας είχαν κινητοποιηθεί και αντιδράσει σθεναρά στην προοπτική εγκατάστασης πλευρικών διοδίων και έχουν καταθέσει τεκμηριωμένα επιχειρήματα για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα συσσωρευτούν στο περιβάλλον, τις κυκλοφοριακές επιβαρύνσεις στον ιστό των Δήμων και γενικότερα στην ποιότητα ζωής των δεκάδων χιλιάδων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.
Έχουν μάλιστα συστήσει Διαδημοτική επιτροπή για να παρακολουθεί και για να συντονίσει τις ενέργειες που έχουν προκριθεί για την ματαίωση συμφωνιών που έχουν προκύψει εν αγνοία και εις βάρος των πολιτών.
Η Διαδημοτική επιτροπή έχει συνεδριάσει για τελευταία φορά τον Νοέμβριο του 2023, δηλαδή πριν 14 μήνες. Κανείς δεν γνωρίζει τι έπραξαν οι προεδρεύοντες της Διαδημοτικής και οι νέες Δημοτικές Αρχές για να ενεργοποιηθούν ξανά οι λειτουργίες της επιτροπής. Με κάθε αλλαγή προσώπων εξανεμίζεται και η θεσμική μνήμη και διακόπτεται το νήμα της συνέχειας. Στο σημείο αυτό εγείρεται ένα μάλλον φυσιολογικό ερώτημα.
Ποιος έχει έννομο συμφέρον να στραφεί εναντίον μιας ισχύουσας σύμβασης που μπορεί να είναι και καταχρηστική εναντίον του δημοσίου συμφέροντος; Υποθέτω οι Δημοτικές Αρχές, ως ο συλλογικός εκφραστής των συμφερόντων των κατοίκων της περιοχής.
Πιθανολογείται ότι έχει γίνει προσφυγή, για την ακρίβεια αίτημα ακυρώσεως, στο ΣτΕ με την συνδρομή δικηγόρου αλλά δεν είναι γνωστό πότε έγινε η προσφυγή και κυρίως ποια είναι η τύχη της. Ο πιθανός αντίλογος, που εδράζεται στο επιχείρημα ότι οι συμφωνίες-συμβάσεις του Δημοσίου πρέπει να τηρούνται, έχει αξία, αρκεί οι όροι της συμφωνίας να μην είναι καταχρηστικοί και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Για το λόγο αυτό υπάρχουν οι νομικές αμφισβητήσεις και οι τροποποιήσεις, όταν μάλιστα τα δεδομένα έχουν ριζικά μεταβληθεί στο πέρασμα του χρόνου και συγκεκριμένα από το 2007 που προέκυψε το πρόβλημα.
Προσωπικά δεν μου φαίνεται καθόλου λογικό να δαπανώνται από τα δημόσια ταμεία εκατομμύρια ευρώ χωρίς να διεκδικούμε μαχητικά και νομικά να τροποποιηθούν οι όροι και να αναζητούνται εναλλακτικές ρεαλιστικές λύσεις και όχι απλώς να δίνονται χρονικές παρατάσεις που διαιωνίζουν την κατάσταση.
Με την προσδοκία ότι θα υπάρξουν απαντήσεις στον προβληματισμό που διατυπώνεται στις παραπάνω γραμμές και την ελπίδα να υπάρξουν ενέργειες που θα ωθήσουν σε λύσεις και όχι κατά συρροή αναβολές.
