Αφηγείται ο Στέφανος Μιχιώτης
Πώς άρχισε η αδικία
(μια παραδοσιακή ιστορία που μεταφέρει ο Paulo Coelho στο “Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα”)
Ο Νιξιβάν είχε καλέσει τους φίλους του για δείπνο κι ετοίμαζε ένα ωραίο ψητό. Ξαφνικά ανακάλυψε ότι δεν είχε αλάτι. Τότε φώναξε το γιο του και του είπε:
– Πήγαινε μέχρι το χωριό και αγόρασε αλάτι. Αλλά να το πληρώσεις στη σωστή τιμή: ούτε πιο ακριβά ούτε πιο φτηνά.
Το παιδί ξαφνιάστηκε:
– Καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να το πληρώσουμε πιο ακριβά, πατέρα. Αλλά αν μπορέσω να παζαρέψω λιγάκι, γιατί να μην εξοικονομήσω λίγα χρήματα;
– Σε μια μεγάλη πόλη αυτό θα ήταν σωστό. Αλλά σ’ ένα μικρό χωριό όπως το δικό μας, θα χανόταν ολόκληρο το χωριό.
Όταν οι καλεσμένοι, οι οποίοι είχαν παρακολουθήσει τη συζήτηση, θέλησαν να μάθουν γιατί δεν έπρεπε να πληρώσει το αλάτι πιο φθηνά, ο Νιξιβάν εξήγησε:
– Όποιος πουλάει το αλάτι σε χαμηλότερη τιμή, το κάνει σίγουρα γιατί έχει απόλυτη ανάγκη τα χρήματα. Αυτός που εκμεταλλεύεται αυτή την περίσταση, δε σέβεται τις προσπάθειες και τον ιδρώτα του άντρα που εργάστηκε για να παράγει κάτι.
– Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να κινδυνεύει ένα ολόκληρο χωριό!
– Στις αρχές του κόσμου υπήρχε ελάχιστη αδικία. Μετά ο καθένας, καθώς περνούσε ο καιρός, κατέληξε να προσθέτει κάτι, νομίζοντας ότι αυτό δεν είχε μεγάλη σημασία και βλέπετε πού βρισκόμαστε σήμερα…
Το πνεύμα του εγωισμού και της απληστίας θα είναι πάντα αντιμέτωπο με το πνεύμα της αφθονίας που υπάρχει στα δώρα της γης. Εκπρόσωποι του πρώτου, οι άνθρωποι με τα «στείρα χέρια» κρατάνε τους ζυγούς και πλανεύουν τους λογαριασμούς που εξισώνουν τις αξίες των προϊόντων και των υπηρεσιών. Γιατί, αν δεν ήταν ίσα εξ αρχής, δεν θα υπήρχε ανάγκη να υπάρχουν. Ούτε καρποί, ούτε ψάρια, ούτε υφαντά, ούτε τραγούδια και χοροί, ούτε γράμματα και επιστήμες, παρά μόνο χρήματα.
Εκπρόσωπος του δεύτερου, ο Chalil Gibran, λέει (στον “Προφήτη”) ότι μπορεί να βρει κανείς αφθονία και ικανοποίηση σε μια δίκαιη ανταλλαγή των καρπών της γης. Φτάνει η ανταλλαγή να γίνει με αγάπη, καλοσύνη και δικαιοσύνη. Αλλιώς μερικοί θα οδηγηθούν στην απληστία και άλλοι θα πεινάσουν. Για αυτό και έχει μεγάλη σημασία πριν φύγουμε από την αγορά, να βεβαιωθούμε ότι κανενός τα χέρια δεν θα είναι άδεια, ακόμα και του πιο ταπεινού από εμάς.