Του Παναγιώτη Πανάγου
Οικονομολόγου- Μελετητή
«…το Κράτος δεν μας έχει δώσει την αρμοδιότητα», «…η Κυβέρνηση δεν μας αποδίδει τους πόρους που δικαιούμαστε», «…η Κυβέρνηση δεν μας δέχεται γιατί δεν είμαστε ιδεολογικά προσκείμενοι», «…για όλα φταίνε αυτοί που διοικούν… εμείς τα είπαμε και τα καταγγείλαμε…τι άλλο να κάνουμε…» είναι η μόνιμη επωδός που ακούμε και διαβάζουμε, μέρες που είναι, για κάθε ανεπάρκεια ή ολιγωρία των «καρεκλοκένταυρων» της τοπικής αυτοδιοίκησης, γιατί δεν μπόρεσαν να επιλύσουν ή έστω να δρομολογήσουν ζωτικής σημασίας ζητήματα της Πόλης μας.
Ιδιαίτερα τώρα που διαγκωνίζονται να ξαναγαντζωθούν στις «καρέκλες» του «Καλλικρατικού» μεταρρυθμιστικού μορφώματος του Δήμου Διονύσου, που δημιούργησε η κεντρική νεοφιλελεύθερη εξουσία με την σύμφωνη γνώμη τους, πλειοδοτούν σε ανευθυνότητα, αναξιοπιστία, παραγοντισμό και στην μοναδική ικανότητα του καθενός να σώσει την περιοχή μας από τα δεινά, που οι ίδιοι σώρευσαν επί μια και πλέον δεκαετία, εξαπατώντας τους Πολίτες με φρούδες ελπίδες, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και εκβιαστικά ψευδοδιλήμματα (σχέδιο πόλης, αποχέτευση, κυκλοφοριακό, περιβάλλον, απορρίμματα, διόδια, δημοτικές επιχειρήσεις, συγκοινωνία κ.ά.).
Το παραμύθι τους είναι καλό, αλλά πείθει μόνο εκείνους που δεν θέλουν και πολύ για να πεισθούν ή είναι βολεμένοι και δεν θέλουν να τους χαλάσουν την ησυχία τους. Η πραγματικότητα όμως είναι πάρα πολύ διαφορετική. Τόσο η κεντρική εξουσία όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα παραμείνουν στην εξουσία αδιαφορώντας για τα προβλήματα και τις ανάγκες των συμπολιτών τους.
Γι’ αυτό και επιμένουν στην ίδια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή της υποταγής τους σε κάθε είδους κομματικά, οικονομικά ή άλλα συμφέροντα πιστεύοντας ότι έτσι θα ενισχυθούν έναντι των ίδιων αντιπάλων και θα καταφέρουν να αναρριχηθούν ξανά στην κορυφή της «ψεύτικης» τελικά εξουσίας τους.
Η γραφειοκρατική τους αντίληψη για την λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης και η διαχρονικά ευθεία διασύνδεσή της με εκείνην της δημόσιας διοίκησης και η ταύτισή της πλέον μέσα από την νέα χαοτική και διοικητική «καλλικρατική αρχιτεκτονική» της, τίποτα δεν μπορεί να προσφέρει. Και στις περισσότερες περιπτώσεις η δράση της μάλλον το κατεστημένο σύστημα και τους ταγούς της ευνοεί παρά τους Πολίτες και το Κοινωνικό σύνολο.
Αδυνατούν λοιπόν, αρχικά να αποδεχτούν και κατόπιν να αναθεωρήσουν τις λαθεμένες αντιλήψεις και πρακτικές της προηγούμενης τουλάχιστον θητείας τους. Και αντί να μάχονται τις ανεύθυνες επιλογές της κεντρικής εξουσίας και των ιδιωτικών συμφερόντων, συνεχίζουν να υλοποιούν τις επιδιώξεις τους, αποδεχόμενοι επιδερμικές βελτιώσεις, αποσπασματικές ή και μεμονωμένες λύσεις, εισπρακτικές – φορομπηχτικές λογικές και φυσικά διαιώνιση του υδροκέφαλου και φοβικού Κράτους, των πελατειακών σχέσεων και της αλόγιστης σπατάλης του δημόσιου χρήματος.
(Ο τρόπος που κλείστηκαν οι λακκούβες το Σάββατο 10/5/2014 ή τα δήθεν έργα ασφαλτόστρωσης στην Άνοιξη ή ο φωτισμός της Μ. Αλεξάνδρου στη Σταμάτα χωρίς πεζοδρόμια, παραμονές εκλογών, είναι λίγα αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα).
Πράγματι πολλές από τις επιλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν ως αφετηρία τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας από την οποία άλλωστε είναι εξαρτημένη και οικονομικά. Η ηγεσία της μέχρι σήμερα δεν έκανε τίποτα άλλο από το να κάνει τα στραβά μάτια και να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί, υπολογίζοντας πάντα το κομματικό ή το παραταξιακό κόστος διατήρησης στην εξουσία. Με τον τρόπο αυτό δεν μπόρεσαν ούτε να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα της Πόλης μας ούτε να διασφαλίσουν το αυτονόητο: την ποιότητα της ζωής για όλους τους Πολίτες χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Ο πολυσυλλεκτικός και πολυπολιτισμικός πλέον χαρακτήρας της οφείλει να συμβαδίζει με μια ευέλικτη και αξιοκρατική οργανωτική δομή που δέχεται στους κόλπους της όσους ανησυχούν, ενδιαφέρονται, συμμετέχουν ενεργά και έχουν ιδέες, προτάσεις και απόψεις που προάγουν τον πολιτικό διάλογο, διαμορφώνουν τους άξονες αειφορίας των τοπικών πολιτικών ανάπτυξης, αυξάνουν την ευημερία του Τόπου και κατ’ επέκταση της Χώρας και των Πολιτών της, μας καθιστούν υπερήφανους και ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες και μελλοντικές ανάγκες, με στόχο πάντα ένα ισχυρό και σύγχρονο κύτταρο δημοκρατίας, που αποκτά πολλαπλασιαστική δύναμη ευρισκόμενο δίπλα στον Πολίτη και στα προβλήματά του και που σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά το Κράτος.
Η λειτουργία της πλέον, δεν πρέπει μόνο να στηρίζεται στην τεχνοκρατική και οικονομικίστικη λογική της πολιτικής των συνενώσεων, ως αυτοσκοπού της μεταρρύθμισης ή στον εκσυγχρονισμό και στην διευκόλυνση της Κεντρικής Εξουσίας με την αβασάνιστη μεταφορά αρμοδιοτήτων της, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά πρωταρχικά και κύρια :
- στον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της, λειτουργώντας κυριολεκτικά ως τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς εξαρτήσεις από κάθε είδους τοπικά ή ευρύτερα οικονομικά ή άλλα συμφέροντα αλλά και χωρίς να γίνεται προέκταση της Κεντρικής Εξουσίας απλώς υποκαθιστώντας την σε τοπικό επίπεδο (ενίσχυση του ρόλου των Τοπικών Συμβουλίων),
- στην δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων, για την ελεύθερη ανάπτυξη των τοπικών αειφόρων πολιτικών ανάπτυξης και για την αποτροπή εμπλοκής της σε συντεχνιακές λογικές – πολιτικές δημιουργίας μηχανισμών που δεν προάγουν βασικές αρχές περί ισότητας των πολιτών, ίσων ευκαιριών και κοινωνικής δικαιοσύνης (διεκδικητικός στρατηγικός και επιχειρησιακός σχεδιασμός, αξιολόγηση και έλεγχος, λογοδοσία, κοινωνική ευθύνη κ.ά.),
- στην ανάπτυξη, παρακίνηση και ανάδειξη των Πολιτών της, ως κυρίαρχου μοχλού ισχυροποίησής της, καθώς μέσα από την καθημερινή αγωνιστική τους δράση, αναγνωρισιμότητα και καταξίωση θα διεκδικούν διαρκώςτην καθιέρωση εκείνων των τοπικών επιλογών που επιτυγχάνουν:
- την διασφάλιση των δημοκρατικών διαδικασιών (άμεσων ή έμμεσων),
- την διαρκή βελτίωση της θέσης τους ως ατόμων (οικονομικής, κοινωνικής, προσωπικής) και της τοπικής τους κοινωνίας
- το σεβασμό στο συνάνθρωπο, στο περιβάλλον και στην αειφορία
- την διαφάνεια και τις συλλογικές διεργασίες και αποφάσεις,
με στόχο την εξωστρέφεια, την μαζική συμμετοχή αλλά και την ουσιαστική ενεργοποίησή τους στην λήψη των αποφάσεων και την ανάληψη ευθύνης για την στήριξη των κάθε είδους πολιτικών και των κοινωνικών θεσμών.