“Think outside the box”. Στην ελληνική γλώσσα η πιστή- αλλά αδόκιμη- μετάφραση της φράσης είναι «σκέψου έξω από το κουτί». Όπου «κουτί» ίσον πλαίσιο λειτουργίας, σύστημα κανόνων, πλέγμα νόμων. Σε πιο ελεύθερη μετάφραση η φράση σημαίνει «σκέψου έξω από την πεπατημένη, έξω από τα στερεότυπα», τελικά σκέψου ελεύθερα. Πάνω εκεί πάτησε και πατάει διαχρονικά κάθε προσπάθεια για καινοτομία. Γιατί ήδη η ελεύθερη σκέψη, η σκέψη έξω από τα κουτιά, χωρίς περιορισμούς, ενέχει μπόλικο το στοιχείο της αμφισβήτησης.
Το στοιχείο αυτό εκφράστηκε έντονα στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΤΙΑΣ τη Δευτέρα 20 Οκτωβρίου. Αφορμή ήταν ένα θέμα ήσσονος, θα έλεγε κάποιος, σημασίας: Έγκριση και διάθεση πίστωσης για την κατάθεση στεφάνου από το Νομικό Πρόσωπο την ημέρα της Εθνικής επετείου. Η κουβέντα όμως πήρε άλλη τροπή:
Με τόσα στεφάνια που θα κατατεθούν, και τόσα χρήματα που θα ξοδευτούν, μήπως πρέπει να το ξανασκεφτούμε και να αποφασίσουμε να διαθέσουμε το αντίστοιχο ποσόν, σήμερα που όλα έχουν αλλάξει γύρω μας, στο Κοινωνικό Παντοπωλείο, για παράδειγμα;
Θιασώτες της παραπάνω άποψης, που στηρίζεται και σε αντίστοιχη πρόταση του εθελοντή στο Παντοπωλείο Γ. Κοτσίκου, μόνον 4 στα 15 μέλη: Οι Π. Ταουξή (Διοίκηση), Ρ. Πανουργιά (ΔΑΔΙΟΝ), Π. Πανάγος (Λαϊκή Συσπείρωση) και Σ. Σωτηρίου (μέλος).
Οι υπόλοιποι αρνήθηκαν να συζητήσουν επί εθνικών θεμάτων και παραδόσεων, όπως το έθεσαν, επικαλούμενοι το γράμμα της εισήγησης: «Δεν είμαστε εδώ για να αποφασίσουμε αν θα καταθέσουμε ή όχι στεφάνι, αλλά για να εγκρίνουμε ή όχι την πίστωση. Εξάλλου, εμείς θα καταργήσουμε το θεσμό;» Ήταν συνοπτικά η τοποθέτησή τους. Ενώ κάποιοι προσφέρθηκαν να πληρώσουν οι ίδιοι το στεφάνι, μια που πρόκειται για 25-30 ευρώ.
Να υπενθυμίσουμε εδώ πως κάθε χρόνο, μόνο στη Δημοτική Κοινότητα Διονύσου, κατατίθενται από φορείς, συλλόγους, σχολεία τουλάχιστον 10 στεφάνια, συνολικής αξίας περί τα 300 ευρώ. Και αυτό δις ετησίως.
Η παρέμβαση του κ. Πανάγου («μπορούμε να τιμήσουμε την επέτειο με άλλα χαρακτηριστικά που θα έχουν μεγαλύτερη απήχηση στους πολίτες, η αρχή για να σπάσει μια παράδοση μπορεί να γίνει και με απόφαση ενός Νομικού Προσώπου ενός Δήμου») πνίγηκε στην άρνηση των υπολοίπων.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και το σκηνικό επαναλήφθηκε- μόνο που αυτή τη φορά αφορούσε σε ένα πολύ σοβαρότερο θέμα: Θα καταρτίσει σχέδιο δράσης η ΕΣΤΙΑ, με καταγραφή της σημερινής κατάστασης και βελτιωτικές προτάσεις για το μέλλον, ώστε να συζητηθούν; Ρώτησε και πάλι ο κ. Πανάγος.
Η απάντηση μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, κάποια μάλιστα ανήκουν στη Δημοτική Αρχή, ήταν αποστομωτική: «Δεν είναι δουλειά μας. Εμάς άλλος είναι ο ρόλος μας».
Ο οποίος τελικά ποιος είναι; Η διαχείριση -και μόνον- των Παιδικών Σταθμών και των ΚΑΠΗ; Και όχι η διαπίστωση κενών ή λαθών και η προσπάθεια για βελτίωση της λειτουργίας τους; Και όχι η πίεση προς κάθε κατεύθυνση για την αναβάθμιση αυτών των δομών; Θα δεχτούν να εξαντληθεί ο ρόλος τους- αυτών των νεοεκλεγμένων μελών- στην έγκριση προμηθειών, πιστώσεων και προϋπολογισμών; Δηλαδή μόνο στη διεκπεραίωση;
Είναι αρκετό αυτό για το Νομικό Πρόσωπο Κοινωνικής Προστασίας, Αλληλεγγύης και Παιδείας στις συνθήκες που έχουν σήμερα διαμορφωθεί;