Τη “δική της μικρή πράξη αντίστασης” δηλώνει στην επιστολή που ακολουθεί η Διευθύντρια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αγ. Στεφάνου Ε. Μουλού, αρνούμενη να υπακούσει στις άνωθεν εντολές και να αξιολογήσει τους συναδέλφους της, “αρνούμενη να’ χει σκέψη που σωπαίνει”:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θες, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, μην την εξευτελίζεις…»
Αυτό προσπάθησα να κάνω σε όλη μου τη ζωή, δημόσια και ιδιωτική. Δε λύγισα ποτέ και πάντα αγωνιζόμουν να ξεπερνώ τις αδυναμίες μου, να αποδέχομαι τα λάθη μου, να παλεύω για μία κοινωνία που ο άνθρωπος θα είναι άνθρωπος και όχι «θηρίο» έτοιμο να κατασπαράξει το συνάνθρωπό του.
Αναρωτιέμαι λοιπόν καιρό τώρα πώς γίνεται μεγάλα και ψηλά τριγύρω μου να έκτισαν «τείχη» και εγώ να σιωπώ. Τα βράδια που δεν κοιμάμαι παλεύω με το «θεριό» που επιτακτικά μου λέει: «Κάνε ό,τι σου λένε, μην αντιστέκεσαι». Όμως, τον τελευταίο καιρό, όταν πηγαίνω στο σχολειό και οι συνάδελφοί μου με κοιτούν φοβισμένα, αισθάνομαι ότι ο συμβιβασμός μου είναι «ήττα».
Γι΄αυτό λοιπόν αρνιέμαι να ΄χω σκέψη που σωπαίνει, αρνιέμαι να υποτακτώ στο “νέο” σχολείο της αγοράς, της ημιμάθειας, αρνιέμαι να εφαρμόσω τον αντιδραστικό νόμο της αξιολόγησης που στόχο έχει την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, και να χειραγωγήσει το ελεύθερο πνεύμα των εκπαιδευτικών… Πώς είναι δυνατόν να δημιουργήσεις ελεύθερους – σκεπτόμενους ανθρώπους με ανελεύθερες μεθόδους;
Ίσως κάποιος αντικρούσει το επιχείρημά μου, λέγοντας ότι φοβάμαι να αξιολογηθώ. Απαντώ λοιπόν πως είκοσι έξι χρόνια καθημερινά αξιολογούμαι από τη στάση που τηρώ και το σεβασμό απέναντι στους ανωτέρούς μου, στους συναδέλφους μου και τους μαθητές μου. Η αποδοχή και η αγάπη που έχω εισπράξει είναι η πιο σημαντική αξιολόγηση και με αυτή πορεύομαι. Η αγκαλιά των παιδιών και το χαμόγελό τους είναι η μεγαλύτερη αναγνώριση στο έργο ενός εκπαιδευτικού.
Αρνιέμαι να γίνω αξιολογητής των συναδέλφων μου, γιατί ο ρόλος του διευθυντή είναι να εμψυχώνει, να καθοδηγεί και να δημιουργεί σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης με τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μονάδας που προΐσταται. Μόνο σ΄ ένα τέτοιο κλίμα συμπόρευσης, αποδοχής και αλληλοκατανόησης μπορούν οι εκπαιδευτικοί να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους και να δημιουργήσουν.
Συνάδελφοι της σχολικής μου μονάδας είστε «άριστοι», γιατί σε τόσο αντίξοες συνθήκες όλα τα χρόνια με γενναιότητα και αυταπάρνηση προσφέρετε τις υπηρεσίες σας στους μαθητές, δίνοντας καθημερινό αγώνα για να καλλιεργήσετε την ψυχή και το πνεύμα του αυριανού πολίτη.
Ο διευθυντής πρώτος μεταξύ ίσων πρέπει με το παράδειγμά του να αποτελεί πρότυπο. Για να μπορώ λοιπόν και αύριο να σας κοιτώ στα «μάτια», αρνιέμαι να μπω στη διαδικασία της αξιολόγησης. Έτσι πιστεύω ότι τιμώ την θέση μου και αισθάνομαι περήφανη για αυτή τη μικρή πράξη αντίστασης.
Συντάσσομαι με τις αποφάσεις του συλλόγου μου (Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ) ενάντια στην αξιολόγηση.
Από καρδιάς
Ελένη Μουλού
Διευθύντρια 1ου Δημ. Σχ. Αγίου Στεφάνου