“Δεν μας συμπαθείτε, γι’ αυτό και γράφετε όλα αυτά για μας”. Αυτό ήταν το παράπονο του Προέδρου της Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Π. Χρονόπουλου προς την Οδό Διονύσου στην πρόσφατη συνεδρίασή της πριν από λίγες ημέρες.
Όπως λίγο καιρό νωρίτερα, ένα άλλο στέλεχος της Δημοτικής Αρχής ρωτούσε δεξιά και αριστερά “αυτή η εφημερίδα είναι δική μας ή με τους άλλους;”
Όπως, τελευταία, η εφεύρεση “εχθρών” στην άρθρωση κάθε κριτικής.
Δεν είναι πρωτάκουστο βέβαια: Ο Τύπος αντιμετωπίζεται και είθισται να χαρακτηρίζεται φιλικά ή εχθρικά διακείμενος προς την εκάστοτε εξουσία, εν προκειμένω τη Διοίκηση του Δήμου.
Την οποία επί 13 μήνες, και από συνεδρίαση σε συνεδρίαση της πλειονότητας των συλλογικών θεσμικών οργάνων της, η Οδός Διονύσου παρακολουθεί να διολισθαίνει όλο και περισσότερο στις πρακτικές που επί 3,5 χρόνια κατήγγελλε, καυτηρίαζε και πολεμούσε με κάθε τρόπο να σταματήσει, και που με μια και μόνο φράση μπορούν να περιγραφούν ως αλαζονεία της εξουσίας.
Μια πρόχειρη αναδρομή σε όσα έχουν διαδραματισθεί τους πρώτους αυτούς 13 μήνες δικαιολογεί απολύτως την παραπάνω εκτίμηση: Συλλογικά όργανα με πραγματικά συλλογικές διαδικασίες- Συναίνεση (ή τουλάχιστον ειλικρινής απόπειρα) με τις παρατάξεις της μειοψηφίας- Χάραξη οργανωμένης και μεθοδικής πορείας με τοποθέτηση στόχων και τακτική αποτίμησή τους. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει εφαρμοσθεί, υλοποιηθεί ή έστω δρομολογηθεί.
Αντ’ αυτών:
*Στα περισσότερα συλλογικά όργανα του Δήμου κυριαρχεί ο μονόλογος της πλειοψηφίας- η οποία μάλιστα σε μία περίπτωση, στην Οικονομική Επιτροπή, έχει “κατορθώσει” να συνεδριάζει μόνη της χωρίς την παρουσία των μειοψηφιών-, οι Σχολικές Επιτροπές ταλανίζονται από δυσλειτουργίες και οικονομικά παρατράγουδα, ενώ ο ΘΕΣΠΙΣ υπολειτουργεί μέχρι να κλείσει. Απόδειξη των παραπάνω οι απανωτές παραιτήσεις μελών των Διοικητικών Συμβουλίων, που είτε έχουν ήδη υποβληθεί είτε ετοιμάζονται. Και δεν αναφερόμαστε σε όσων προέρχονται από τις παρατάξεις της μειοψηφίας.
*Επιπλέον, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών η Διοίκηση του Δήμου έχει πετύχει κι άλλο “κατόρθωμα”- να βάλει όλη την αντιπολίτευση απέναντί της, ακριβώς όπως είχε καταφέρει εξίσου σύντομα και η προηγούμενη Δημοτική Αρχή. Το θέαμα των δημοτικών συμβούλων που αρνούνται να μπουν στην αίθουσα “για να μην δώσουν απαρτία στη Διοίκηση” έχει καταντήσει διαχρονικό στο Δήμο Διονύσου.
*Κανένα όραμα για το πού θέλει αυτή η Δημοτική Αρχή να πάει την πόλη δεν έχει αποτυπωθεί στις μέχρι τώρα αποσπασματικές ενέργειες και παρεμβάσεις, που προέρχονται από μεμονωμένους δημοτικούς παράγοντες ή φορείς αλλά δε σώζουν τη συνολική εικόνα τής εκ των ενόντων και εκ των υστέρων αντιμετώπισης των προβλημάτων- εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει εκ των προτέρων σχεδιασμός. Και εφόσον στόχοι δεν έχουν τεθεί, για ποια αποτίμηση μπορούμε να μιλάμε…
*Μέσα στη δημοτική ομάδα των 25, που εδώ και 2 μήνες έχουν γίνει 24, και που στις συνεδριάσεις της προσέρχονται οι μισοί, φαίνεται, τέλος, να έχουν διαμορφωθεί ομάδες και ομαδούλες επιρροής, που κάθε άλλο παρά δουλεύουν συντεταγμένα, ενώ όσοι δεν προέρχονται από το στενό περιβάλλον της (πρώην) ΑΔΚ εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται “ξένοι”.
Είναι αλήθεια πως ουδείς περιμένει έργο που έχει καθυστερήσει επί σειρά δεκαετιών σ’ αυτό που σήμερα είναι ο καλλικρατικός Δήμος Διονύσου, να υλοποιηθεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Εντούτοις, οι παραπάνω διαπιστώσεις, που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, απ’ όπου και αν προέρχονται, όπου και αν εμφανίζονται, εκλαμβάνονται από τη Δημοτική Αρχή ως casus belli. Και γι’ αυτούς που τις γράφουν, θεωρεί είτε ότι την αντιπαθούν είτε ότι είναι εχθροί.
Συνεπώς, αυτή η Δημοτική Αρχή κλείνει βολικά τα μάτια και τ’ αυτιά της στην πραγματικότητα, αρνείται να ακούσει οτιδήποτε “άβολο” και προτιμά να βασίζεται σε όσους όλα τα βλέπουν αγγελικά πλασμένα και τη συμπαθούν.
Αυτοί όμως που -εκλεγμένοι- διοικούν και έχουν την όποια εξουσία, δεν χρειάζονται τη συμπάθεια. Αλλά την επιβεβαίωση ότι είναι – ή όχι- αποτελεσματικοί και ότι τηρούν- ή όχι- αυτά που υποσχέθηκαν εν χορδαίς και οργάνοις.
Με τους άλλους, που τους συμπαθούν, μπορούν να πίνουν καφέ ή τσάι και να λένε και καμιά βλακεία για να περάσει η ώρα.
