Η ποδοσφαιρική ορολογία μού είναι γενικά άγνωστη. Οι έννοιες κατενάτσιο, οφφ σάιτ και λοιπά εξακολουθούν να μου φαίνονται κινέζικες. Μπορώ όμως να αναγνωρίσω τα φάουλ και τα σκληρά μαρκαρίσματα, που συνήθως οδηγούν σε κάρτες από τον διαιτητή του αγώνα.
Τέτοια ήταν και τα φάουλ που διέπραξε προχθές το βράδυ στη συνεδρίαση του ΘΕΣΠΙ ο Αντιπρόεδρός του Α. Μπέτσης , όπου με πρωτοβουλία του Προέδρου Β. Δαρδαμάνη ήρθε για συζήτηση το θέμα με το αίτημα του Γυμναστικού Συλλόγου Δροσιάς να του παραχωρηθούν ώρες προπόνησης στο γήπεδο στο Κόκκινο Χωράφι.
Ο κ. Μπέτσης διαφώνησε με το αίτημα του Συλλόγου- και καλά έκανε. Η άποψη που διατυπώνει ο καθένας σε ένα συλλογικό όργανο, αλλά και παντού, είναι απολύτως σεβαστή, εφόσον μάλιστα είναι και επαρκώς τεκμηριωμένη.
Ο Αντιπρόεδρος του Οργανισμού όμως προχώρησε λίγο ακόμη: Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την αρνητική ψήφο του, ενέπλεξε στη συζήτηση και ένα τοπικό blog, το οποίο έσπευσε να επικαλεσθεί, για να δικαιολογήσει τη θέση του. Δέχεται δηλαδή ο κ. Μπέτσης ότι ένα blog, και μάλιστα ανώνυμο, μπορεί να αναχθεί σε ρυθμιστή των τοπικών, δημοτικών, πραγμάτων;
Το πρώτο αυτό φάουλ, διαδέχθηκε λίγο αργότερα και δεύτερο- όταν “μαρκάρισε” σκληρά τον Πρόεδρο του ΘΕΣΠΙ. Είπε λοιπόν ο κ. Μπέτσης πως καθόλου δεν είναι σύμπτωση η προχθεσινή συζήτηση για το θέμα του Γυμναστικού Συλλόγου, δυο μόλις ημέρες μετά από τη σχετική ανάρτηση στο εν λόγω blog. Υπονόησε άραγε ο Αντιπρόεδρος του ΘΕΣΠΙ ότι ο συνάδελφός του διατηρεί σχέσεις με το ανώνυμο blog; Ότι υπέκυψε σε πιέσεις του ανώνυμου blog; Ότι, εν τέλει, άγεται και φέρεται από το ανώνυμο blog;
Τα παραπάνω φάουλ ήταν μάλλον απροσδόκητα για κάποιον που έχει μακρά ιστορία – και την επικαλείται – στο χώρο του αθλητισμού, και ως αθλητής, και ως επικεφαλής τοπικού αθλητικού Συλλόγου επί σειρά ετών, και ως αθλητικός δημοσιογράφος.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, τα φάουλ που έκανε θεωρούνται και αντιαθλητικά.
Μαρία Χαζάπη
