Η Ζωή Σώκου αποτελεί τυπική περίπτωση δημοτικής συμβούλου, με ισχυρή κομματική τοποθέτηση. Στέλεχος του ΚΚΕ, με πολύχρονη συνδικαλιστική δράση και επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Διονύσου, το διάστημα 2011-2014 είχε δίπλα της το δεύτερο τότε δημοτικό σύμβουλο της παράταξης Π. Λουκάτο, ενώ εδώ και ενάμιση χρόνο σηκώνει μόνη της το βάρος της άποψης εκ μέρους της Λαϊκής Συσπείρωσης. Αυτή η άποψη περνάει και φιλτράρεται κάθε φορά μέσα από τη βαθιά κομματική πεποίθηση πως η Λαϊκή Συσπείρωση “υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων κόντρα στη συναίνεση και αγαστή συνεργασία όλων των άλλων παρατάξεων”, όπως αναφέρεται επί λέξει στη σελίδα της παράταξης στο διαδίκτυο. Και είναι αλήθεια πως η κ. Σώκου στα περισσότερα από τα θέματα που έρχονται προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο χρησιμοποιεί εδώ και 5 χρόνια την ίδια επιχειρηματολογία, με την ίδια γλώσσα, τις ίδιες εκφράσεις, τους ίδιους αφορισμούς- το ΚΚΕ εξάλλου υπήρξε ανέκαθεν το πλέον συνεπές κόμμα ως προς τις θέσεις του. Η επανάληψη είναι, ως γνωστόν, μήτηρ πάσης μαθήσεως- αλλά μπορεί για κάποιους να αποβεί και κουραστική. Έτσι πολλές φορές, στη διάρκεια της τοποθέτησης της δημοτικής συμβούλου, οι συνάδελφοί της προτιμούν να τυρβάζουν περί άλλα- περιφέρονται στην αίθουσα, στήνουν πηγαδάκια με τους διπλανούς της, βγαίνουν έξω ή απλά αδιαφορούν, με αποτέλεσμα η κ. Σώκου να καταλήγει συνήθως να “μιλά για τα πρακτικά” και μόνο, όπως συνηθίζει να τονίζει.
Στις υποχρεώσεις τής δημοτικής συμβούλου, όπως και όλων των μελών του Δ.Σ., κεντρική θέση κατέχει η ενημέρωση- την οποία η κ. Σώκου τιμά με το παραπάνω: Δεν υπάρχει θέμα στο οποίο να έχει έρθει απροετοίμαστη ενώ παρακολουθεί σχεδόν ανελλιπώς τις συνεδριάσεις και των δημοτικών Επιτροπών- Οικονομικής και Ποιότητας Ζωής.
Κεντρική επιπλέον υποχρέωση των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελεί και ο σεβασμός στην έκφραση της όποιας γνώμης από συνάδελφο- ακόμη και αν αυτή η γνώμη είναι χιλιοειπωμένη και χιλιοακουσμένη. (Παρεμπιπτόντως, η υποχρέωση αυτή ισχύει όχι μόνο σε συλλογικά όργανα, αλλά σε οποιαδήποτε συζήτηση…)
Με τα παραπάνω δεδομένα, μόνο δυσάρεστη έκπληξη προκάλεσε η στάση του Προέδρου της ΕΣΤΙΑΣ και δημοτικού συμβούλου της Διοίκησης Θ. Στάικου, ο οποίος στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου (16/2) απαξίωσε την τοποθέτηση της συναδέλφου του από τη Λαϊκή Συσπείρωση δηλώνοντας πως δεν είναι υποχρεωμένος να ακούει τα ίδια και τα ίδια. Η έκπληξη γίνεται μεγαλύτερη μια που ο κ. Στάικος δεν είναι χθεσινός αυτοδιοικητικός, έχοντας διατελέσει όχι μόνο κοινοτικός και δημοτικός σύμβουλος επί σειρά ετών στο Διόνυσο (προ και μετά Καλλικράτη), αλλά και Νομάρχης. Η έκπληξη, επιπλέον, γίνεται πιο δυσάρεστη, αν ισχύουν οι φήμες που τον θέλουν να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, σε ένα χρόνο από τώρα.
Ο οποίος Πρόεδρος, ο σημερινός, πολλές φορές έχει έρθει αντιμέτωπος με διατάραξη της συνεδρίασης από θορύβους που παρακωλύουν τη συνέχιση της λειτουργίας της, αλλά και με υβριστικές συμπεριφορές δημοτικών συμβούλων προς αλλήλους, χωρίς- αν και οφείλει- να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ομαλοποίησή της και αν η ίδια κατάσταση συνεχιστεί, να τη διακόψει, ή και να τη λύσει, αν ο θόρυβος συνεχιστεί- όπως γράφει ρητά στο άρθρο 4 ο Κανονισμός Λειτουργίας του Δημοτικού μας Συμβουλίου.
Η εικόνα ενός Δημοτικού Συμβουλίου υπό διάλυση δεν είναι σπάνια στα καθ’ ημάς- είναι όμως υποχρέωση πρωτίστως του, έστω και λειψού, Προεδρείου αλλά και όλων των μελών του να προστατέψουν το θεσμό. Αλλιώς, για ποιο κορυφαίο συλλογικό όργανο του Δήμου μιλάνε όλοι;
Για την ιστορία να προστεθεί και τούτο: Αντιδρώντας στην απαξιωτική συμπεριφορά του Προέδρου της ΕΣΤΙΑΣ, η κ. Σώκου τον κάλεσε, αν δεν θέλει να ακούσει, να περάσει έξω από την αίθουσα. Η κ. Σώκου τον κάλεσε. Και όχι ο Πρόεδρος όλων των δημοτικών συμβούλων.
