“Η γυναίκα δημιουργεί ασφαλή περιβάλλοντα για να μπορεί να χαρίζει ζωή”. Μ’ αυτή τη φράση κατέληγε η απάντηση της τοπικής συμβούλου από το Κρυονέρι Α. Χατζηαθανασίου στην περυσινή έρευνα της Οδού Διονύσου για τη θέση των αιρετών γυναικών στο πολιτικό σκηνικό της πόλης μας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Έναν ακριβώς χρόνο μετά, η ιδέα ήταν μια συζήτηση με τη νεότερη και αρχαιότερη σε εμπειρία δημοτικές συμβούλους, που προέρχονται μάλιστα από την ίδια- τη διοικούσα- παράταξη. Οι κυρίες Π. Ταουξή, στα τοπικά κοινά ανελλιπώς από το 1978, εκλεγόμενη συνεχώς από το 2002, εντεταλμένη σήμερα για την Πολεοδομία και για τον Άγ. Στέφανο, και Ε. Καγιαλή με μόλις 1,5 χρόνο θεσμικής ενασχόλησης με τα τοπικά στο ενεργητικό της, κατέθεσαν τις σκέψεις τους στην Οδό Διονύσου, σε μια ελεύθερη συζήτηση, στην οποία το προσφυγικό ζήτημα είχε κεντρική θέση, με το επιπλέον δεδομένο πως και οι δυο προέρχονται από οικογένειες προσφύγων.
Η ανταλλαγή απόψεων γι’ αυτό ακριβώς το θέμα δημοσιεύεται παρακάτω- ως ελάχιστο αφιέρωμα από την Οδό Διονύσου στη Γυναίκα, που σήμερα στο μισό πλανήτη, διωγμένη από την εστία της, δεν μπορεί να δημιουργήσει ασφαλές περιβάλλον για να χαρίσει ζωή. Με μια επιπλέον επισήμανση- από μια άλλη γνωστή γυναίκα της πόλης, τη Λ. Παπαπαναγιώτου, Πρόεδρο σήμερα του Συλλόγου Γυναικών Αγ. Στεφάνου: “Πρέπει οι Σύλλογοί μας, οι Σύλλογοι Γυναικών σ’ όλο το Διόνυσο, παντού, να μπούμε μπροστά για το προσφυγικό, να πιέσουμε, να οργανωθούμε και να οργανώσουμε. Εμείς, οι γυναίκες. Μας έχουν κλείσει τα πάντα. Το μόνο που μπορούμε να ανοίξουμε πια, είναι οι καρδιές μας”.
Οδός Διονύσου: Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, περιμένουμε ένα μεγάλο κύμα προσφύγων εδώ, στην πόλη μας. Πώς αντιδράσατε όταν η πρωτοακούστηκε η είδηση για πιθανή δημιουργία κέντρου φιλοξενίας και στο Διόνυσο;
Ε. Καγιαλή: Νά έρθουν εδώ πρόσφυγες και να είμαστε οργανωμένοι κι έτοιμοι για να τους υποδεχτούμε.
Π. Ταουξή: Ακριβώς αυτό. Να είμαστε οργανωμένοι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα. Να ανοίξουν τα τείχη, να ανοίξουν τα συρματοπλέγματα, και να πάνε όπου θέλουν. Όμως εδώ, απ’ όπου θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους, θα πρέπει – ειδικά για τις γυναίκες, γιατί ξέρουμε τα ιδιαίτερα προβλήματά τους- να έχουμε οργανωμένες δομές. Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις τη μάνα με τα τρία και τέσσερα παιδιά, κι άλλο ένα στην κοιλιά, μέσα στις λάσπες. Ο άντρας είναι διαφορετικός.
Ε. Καγιαλή: Είναι η στιγμή που πρέπει να ενεργοποιηθεί ακόμη περισσότερο ο εθελοντισμός. Το νούμερο ένα θα είναι ο εθελοντισμός. Πόσοι δημότες θα προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης, πόσοι γιατροί θα ενδιαφερθούν για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, ο καθένας ό, τι μπορεί.
Ο.Δ. Ποια δράση λοιπόν σκοπεύετε να αναλάβετε προσωπικά, και να συνεγείρετε και τις γυναίκες συναδέλφους σας, εντός και εκτός της παράταξής σας, ώστε αυτή η ανάγκη, που γίνεται επιτακτικότερη μέρα με τη μέρα, να γίνει συνείδηση σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού;
Ε. Καγιαλή: Προσωπικά, το πρώτο που σκέφτομαι είναι η δημιουργία ομάδας εθελοντισμού, ειδικά για τους πρόσφυγες, που θα συντονίζει όλες τις εθελοντικές ομάδες του Δήμου, τον ΘΕΑΣΙΣ, τους ΔΙΟΝΥΣΙΣΤΑΣ, όλους. Να ενωθούν, να κάτσουμε στο τραπέζι όλοι μαζί, και με τους τοπικούς Προέδρους να καταστρώσουμε σχέδιο για να δούμε τι θα κάνουμε και τι μπορούμε να προσφέρουμε. Και μετά να πάμε στο Σύλλογο Γυναικών, στους Πόντιους της Δροσιάς, σε όλους τους φορείς που συνδέονται με τους δικούς μας πρόσφυγες και σίγουρα έχουν ευαισθησία απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα και εκεί να προσφέρουν. Ως παλιοί πρόσφυγες και οι ίδιοι.
Π. Ταουξή: Για μένα- και το λέω με πικρία- τα τελευταία χρόνια, ο εθελοντισμός έχει αντικαταστήσει το κράτος, που επαναπαύεται στους εθελοντές. Σήμερα θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε όλους τους Συλλόγους, αυτούς που προσφέρουν έργο, να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν. Τα παιδιά που έρχονται εδώ από τη Συρία, και μένουν βδομάδες και μήνες πριν πάνε στη Βόρεια Ευρώπη, δεν μαθαίνουν γράμματα. Έστω δυο λεξούλες να τους μάθουμε, δυο παιχνιδάκια. Και φυσικά να ευαισθητοποιηθεί και ο κόσμος. Όλος ο κόσμος, και όχι μόνο οι κατιόντες των προσφύγων. Γιατί κι εμείς δεν ξέρουμε πού θα είμαστε αύριο. Σας θυμίζω τους νέους μας που φεύγουν οικονομικοί μετανάστες τα τελευταία χρόνια. Άρα θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί όλη η κοινωνία, μέσα από την ιστοσελίδα του Δήμου, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τον Τύπο, για να μαζευτεί κόσμος που να μπορεί να βοηθήσει, και πάντα με αρωγό το Δήμο. Να βρούμε τα κονδύλια, να δούμε τι θα κάνουμε. Το Κοινωνικό Παντοπωλείο και το Δημοτικό Πολυϊατρείο, στην κλίμακα που λειτουργούν σήμερα, ασφαλώς δεν επαρκούν. Προγραμματισμός, οργάνωση και ενημέρωση του κόσμου απαιτείται. Με την αρωγή του Δήμου πάντα, και όχι με την άρνηση, επειδή κάποιοι δεν θέλουν.
Ο.Δ. Πώς βλέπετε την περίπτωση τοπικού δημοψηφίσματος για το θέμα;
Ε. Καγιαλή: Υπάρχει η θέση πως στις προηγμένες κοινωνίες οι σοβαρές αποφάσεις λαμβάνονται με άμεση δημοκρατία.
Ο.Δ.: Ακόμα και όταν μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση; Όταν καλούμαστε να περιθάλψουμε καραβιές εξαθλιωμένων ανθρώπων;
Ε. Καγιαλή: Φοβάμαι πως θα υπάρξουν πλευρές που θα δικαιολογήσουν την αντίδρασή τους, βασιζόμενοι σε διαδικαστικές λεπτομέρειες.
Π. Τσουξή: Έχει δίκιο η Ελπίδα. Μακάρι όμως να μπορέσουμε να πούμε κι εμείς κάποια στιγμή “είμαστε περήφανοι για την πόλη μας”.
Σημείωση της Οδού Διονύσου: Η κουβέντα με τις δυο δημοτικές συμβούλους διήρκεσε σχεδόν δυο ώρες. Συνειδητή επιλογή της εφημερίδας ήταν να δημοσιευθεί σήμερα, 8 Μαρτίου, μόνο το κομμάτι που αφορούσε στο προσφυγικό ζήτημα.
