Μετά και από την ολοκλήρωση, χθες Τρίτη 19 Ιουλίου, των συνεδριάσεων στα 7 Τοπικά Συμβούλια, όπου συζητήθηκαν οι προτάσεις τους- μαζί και των τοπικών φορέων- για την εκπόνηση του Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου για το 2017, το συμπέρασμα είναι κοινό: Επτά στις επτά, οι Δημοτικές Κοινότητες επανυπέβαλαν, σχεδόν αυτούσιες, τις περυσινές προτάσεις, μια που κοινή ήταν η εκτίμησή τους πως “τίποτα δεν έχει γίνει”.
Επιπλέον, κοινός και από τα επτά Τοπικά Συμβούλια ήταν ο χειρισμός του σχετικού αιτήματος από την Τεχνική Υπηρεσία και τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Ευ. Λυρούδια: Κατάρτιση μακράς λίστας με τεχνικά έργα και μελέτες που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ποτέ, χωρισμένα στην καλύτερη περίπτωση ανά κατηγορία, χωρίς καμιά κοστολόγηση- πλην της λίστας της Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου- και χωρίς σαφή ιεράρχηση.
Αντιγράφουμε επί λέξει από την απόφαση της Δημοτικής Κοινότητας Άνοιξης, η οποία έγινε ομόφωνα δεκτή: “Με λύπη μας παρατηρήσαμε ότι από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα 2014-2019 δεν υλοποιήθηκε καμία από τις προτάσεις μας. Γι αυτό σας παραθέτουμε για μια ακόμη φορά τις προτάσεις που ελήφθησαν κατά την 26/2014 απόφαση του Συμβουλίου της Δ.Ε. Άνοιξης και προσθέτουμε τις επιπλέον προτάσεις μας κατά σειρά προτεραιότητας για την κατάρτιση του Τεχνικού Προγράμματος για το έτος 2017”.
Ανάλογη είναι και η αναφορά στην εισήγηση του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Δροσιάς Χ. Ποτίδη: “Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι και το 2015 κληθήκαμε να υποβάλουμε και πάλι προτάσεις για έργα στον τομέα βελτίωσης της ποιότητας ζωής των κατοίκων της Δημ. Κοιν. Δροσιάς αλλά δεν έγινε τίποτα”, με το συνάδελφό του της Δημοτικής Αρχής Π. Συμεωνίδη να τονίζει εμφατικά πως από το 2011 κανένα έργο υποδομής δεν έχει υλοποιηθεί στην περιοχή,
Επιπλέον: Στη σχετική συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Αγ. Στεφάνου αποχώρησε ο τοπικός σύμβουλος της Δημοτικής Αρχής Ν. Νικηφοράκης διαμαρτυρόμενος επειδή δεν είχε προηγηθεί απολογισμός έργου- τι έγινε από πέρυσι, τι δεν έγινε και γιατί- αλλά και πλήρης ενημέρωση, με συνάντηση όλων των δημοτικών και τοπικών συμβούλων της περιοχής. Ο κ. Νικηφοράκης αποχωρώντας δήλωσε πως θα επιστρέψει στο Τοπικό Συμβούλιο “όταν επιτέλους μάθουμε τη σωστή ενημέρωση και τη σωστή δουλειά”.
Ενώ στη Ροδόπολη ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μ. Κόκκαλης, απογοητευμένος, όπως επεσήμανε, επειδή τίποτα δεν έχει γίνει από πέρυσι, ανακοίνωσε πως αν μέχρι τέλους του έτους δεν έχει δρομολογηθεί κάποια από τις προτάσεις για έργο ή μελέτη στην περιοχή, θα θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του Τοπικού: ‘Ίσως κάποιος άλλος μπορεί να ασκήσει τις κατάλληλες πιέσεις εκεί που εγώ απέτυχα”, είπε χαρακτηριστικά.
Γεγονός, πάντως, παραμένει πως και φέτος τα Τοπικά Συμβούλια δεν απέφυγαν τη μαξιμαλιστική προσέγγιση στην κατάρτιση των προτάσεών τους για το Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου: Κορυφαίο παράδειγμα αυτό της Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου που κατέθεσε 7σέλιδο(!) πόνημα, με κοστολόγηση που ξεπερνά τα 8 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή περίπου το 1/5 του περυσινού Τεχνικού Προγράμματος για ολόκληρο το Δήμο. Στην πρόταση να επιλεγούν τα απολύτως αναγκαία έργα και αυτά πάση θυσία να επιδιωχθούν, η απάντηση- κοινή για τους περισσότερους Προέδρους- ήταν “τα βάζουμε όλα μήπως και γίνει κάτι”.
Ενώ συχνά Πρόεδροι και τοπικοί σύμβουλοι χαρακτήριζαν λανθασμένη τη διαδικασία υποβολής προτάσεων εκ μέρους τους: “Θα έπρεπε πρώτα να γνωρίζουμε το ποσόν που αναλογεί σε κάθε Δημοτική Κοινότητα, τον τοπικό προϋπολογισμό δηλαδή, και με βάση αυτό να σχεδιάζουμε και να προτείνουμε τα έργα και τις μελέτες που έχει ανάγκη ο τόπος μας”.
