Δεν ήταν μεν κεραυνός εν αιθρία, αλλά η απόφαση του Αντιδημάρχου Στρατηγικού Σχεδιασμού και Ανάπτυξης Η. Υφαντή να παραιτηθεί από το αξίωμά του ταράσσει ακόμη περισσότερο τα ήδη φουρτουνιασμένα νερά της Δημοτικής Αρχής. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, της οποίας δημοσιεύεται σήμερα το πρώτο μέρος, ο κ. Υφαντής δεν αναλύει μονάχα τους λόγους της πολιτικής, όπως τονίζει, διαφοροποίησής του από το Δήμαρχο. Δίνει επιπλέον λογαριασμό για το έργο που παρήγαγε επί δυο χρόνια, επισημαίνει ένα προς ένα τα λάθη και τις αστοχίες στην άσκηση πολιτικής εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής, μιλάει για την ευθύνη των συστηματικά απόντων δημοτικών συμβούλων, ξεκαθαρίζει πως θα παραμείνει στη θέση του ως δημοτικού συμβούλου, ενώ δεν παραλείπει να ευχαριστήσει ονομαστικά καθένα από τους συνεργάτες της Αντιδημαρχίας.
Οδός Διονύσου: Κάποιοι είπαν πως αργήσατε. Άλλοι τόσοι είπαν πως δεν θα έπρεπε να παραιτηθείτε γιατί έχετε ακόμη πολλά να προσφέρετε.
Ηλίας Υφαντής: Είναι αλήθεια αυτό. Υπάρχουν κάποιοι που μου είπαν “άργησες” και άλλοι που ισχυρίζονται πως έπρεπε να παραμείνω και να επιμείνω. Νομίζω ότι αυτός ακριβώς ο διχασμός στις γνώμες δικαιώνει και τη δική μου αμφιταλάντευση. Γιατί από τη μια, κατάφερα να κάνω αρκετά πράγματα σ’ αυτό το διάστημα, ενώ από την άλλη, κάποια άλλα, εμποδίστηκα να τα ολοκληρώσω.
Επιπλέον, σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου έπαιξε η προβολή της τρέχουσας κατάστασης στο μέλλον. Προσπαθώντας να εκτιμήσω τις εξελίξεις, διαπιστώνω ότι τα πράγματα είναι αδιέξοδα. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μια κακή στιγμή ή για μια ατυχή περίοδο. Θεωρώ, αντιθέτως, πως η δημοτική παράταξη έχει μπει σε μια διαδικασία εντεινόμενης εσωστρέφειας και αυτό –προφανώς- δεν έχει καμιά σχέση με την προεκλογική της εκκίνηση. Τότε, ήταν μεν εμφανές πως το σχήμα ήταν ετερόκλητο, αλλά υπήρχε μια στοχοπροσήλωση: “εμείς έπρεπε να αναλάβουμε τη διοίκηση του Δήμου και να αλλάξουμε σελίδα στο Διόνυσο”. Αυτό δημιούργησε μια επίπλαστη αλλά ενθουσιαστική ομοιογένεια, που διήρκεσε κάποιο διάστημα. Μετά άρχισαν τα προβλήματα. Όταν η ανάληψη της διοίκησης διολίσθησε σε κατάληψη του δήμου και άρχισαν να δημιουργούνται ισχυροί πόλοι εξουσίας, που παρήγαγαν μεγάλες εντάσεις και συγκέντρωναν υψηλό αρνητικό δυναμικό. Έτσι, προκλήθηκαν διαβρώσεις και ρωγμές σε αυτό το αρχικό ομαδικό πνεύμα, οι σχέσεις δηλητηριάστηκαν και το κλίμα είναι πια… πολικό.
Ο.Δ.: Την εσωστρέφεια επισημαίνετε και στη γραπτή δήλωση παραίτησής σας. Συνήθως αυτή η εσωστρέφεια σε πολιτικούς- κομματικούς μηχανισμούς παρατηρείται σε περιπτώσεις εκλογικής ήττας. Εδώ όμως έχουμε ένα μηχανισμό που προέρχεται από εκλογική νίκη και διανύει τον τρίτο μόλις χρόνο θητείας του.
Η. Υ.: Μα τα φαινόμενα εσωστρέφειας είναι ήδη αναγνωρίσιμα: Έχουμε απωλέσει εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό με τις ηχηρές παραιτήσεις και τις αθόρυβες απομακρύνσεις. Για παράδειγμα, έχουν πάρει αποστάσεις πολλοί φίλοι της παράταξης, όπως και υποψήφιοι στις εκλογές που δεν εξελέγησαν και είχαν διάθεση αλλά και δυνατότητα προσφοράς. Θυμίζω, επίσης, τις παραιτήσεις από τα διοικητικά συμβούλια των Νομικών Προσώπων. Την ίδια στιγμή, η παράταξη δεν κατάφερε να προσελκύσει και να ενεργοποιήσει νέο δυναμικό, πέραν του στενού κύκλου της δημοτικής ομάδας και των τοπικών συμβουλίων. Αντιλαμβάνομαι και αναγνωρίζω πως το σύστημα παραμένει δημαρχοκεντρικό, άλλωστε αυτό δεν άλλαξε με τον Καλλικράτη, αλλά είναι στη διακριτική ευχέρεια του Δημάρχου να δώσει το στίγμα του, μια που αυτός κάνει τις επιλογές Αντιδημάρχων, εντεταλμένων, Προέδρων και μελών στα Νομικά Πρόσωπα, του Γενικού Γραμματέα και των Συμβούλων. Ο Διόνυσος είναι πλούσιος σε υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό. Είναι ζημία να χάνεις άξιους συνεργάτες και σφάλμα να τους οδηγείς… απέναντι. Κι όμως, αρκετοί πολύτιμοι –πρώην– συνοδοιπόροι, ακολουθούν διαφορετικά μονοπάτια.
Ο.Δ.: Το ανθρώπινο δυναμικό πάντως προσκλήθηκε από σας στο πλαίσιο της κατάρτισης του Επιχειρησιακού Προγράμματος. Η διαδικασία όμως δεν περπάτησε.
Η. Υ.: Σωστά. Έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι στο Επιχειρησιακό και στο Τεχνικό Πρόγραμμα τον πρώτο και τελευταίο λόγο τον έχουν οι αιρετοί, είτε του Δημοτικού είτε των Τοπικών Συμβουλίων. Διαδικασίες, όπως αυτή που επιχειρήσαμε να καθιερώσουμε, δεν ευδοκιμούν εύκολα. Δεν είναι επίσης έντιμο να επιμένεις και να παρασύρεις πολίτες σε καινοφανείς διαδικασίες και μηχανισμούς, όσο επικρατεί το σημερινό μοντέλο λήψης αποφάσεων, που είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της εσωστρέφειας στην οποία αναφέρομαι. Πώς μπορείς εξάλλου να πείσεις τους πολίτες να συμμετάσχουν σε διαδικασίες συν-διαμόρφωσης πολιτικής όταν έχεις αρνηθεί την Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης; Κατόπιν αυτών, αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε στην πεπατημένη και το έργο ανέλαβε το αρμόδιο Τμήμα Προγραμματισμού, Οργάνωσης, Πληροφορικής και Διαφάνειας.
Ο.Δ.: Επιστρέφω στη δήλωση παραίτησης. Τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο όσο και στο γραπτό κείμενό σας αναφέρεστε σε πρωτοβουλίες σας που ακυρώθηκαν. Κάποιες από αυτές μετρούν πολλούς μήνες. Οπότε επιτρέψτε μου να επιμείνω: Γιατί όχι τότε, αλλά τώρα, δυο ακριβώς χρόνια μετά από την ανάληψη της θητείας;
Η. Υ.: Έχετε δίκιο ότι υπήρξαν πολλές αφορμές. Το πρώτο ζήτημα προέκυψε με το Δημοτικό Σχολείο Κρυονερίου. Είχα την εκτίμηση αλλά και συγκλίνουσες πληροφορίες από διαφορετικές πηγές ότι νέο σχολείο στο Διόνυσο, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν επρόκειτο – ούτε πρόκειται – να χρηματοδοτηθεί από τον τότε Ο.Σ.Κ. Α.Ε., νυν Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.. Έτσι, κατέληξα στην εξής πρόταση: Αφού εξετάσουμε εξαντλητικά τη στατική επάρκεια του παλιού κτηρίου, να συζητήσουμε το ενδεχόμενο ο Δήμος να το αποκαταστήσει εξ ιδίων πόρων, όπως έκανε πρόσφατα με το Δημοτικό της Δροσιάς. Πήραμε, λοιπόν, την απόφαση και το έργο ανέλαβε ανάδοχος, που προχώρησε μάλιστα αρκετά, τόσο ώστε να επιβεβαιώσει ότι το κτήριο ήταν στατικά επαρκές. Για το σχολείο του Κρυονερίου ήταν απόφαση της Δημοτικής Αρχής να ξαναλειτουργήσει αλλά η απόφαση αυτή ανατράπηκε μετά από την αντίδραση των κατοίκων, του συλλόγου γονέων ακόμη και των διδασκόντων, αλλά και την αντίθετη στάση μελών της πλειοψηφίας. Σεβαστές οι αντιδράσεις και οι αντίθετες απόψεις, ειδικά όταν το αίτημα είναι ένα καινούριο, σύγχρονο και ασφαλές σχολείο. Όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, δοκιμάζεται η ωριμότητα και η ευθύνη των διοικούντων και, κυρίως, η πολιτική βούληση. Διότι, δυο χρόνια μετά δεν έχουμε νέο δημοτικό σχολείο, όταν το παλιό κτήριο βρίσκεται σε έναν εξαιρετικό –από πολλές απόψεις– χώρο και παραμένει αναξιοποίητο.
Αντιλαμβάνεστε ότι θα ήταν βιαστικό και ανεύθυνο να φύγω επειδή ανατράπηκε η αρχική πολιτική απόφαση. Έτσι παρέμεινα, παρόλο που ακολούθησε η ακύρωση του Ψυχοπαιδαγωγικού Κέντρου, μιας κοινωνικής δομής με δωρεάν υπηρεσίες για τον πολίτη, που είναι πραγματικά χρήσιμη για τον τόπο, αλλά και του Κέντρου Μελέτης του Ελληνισμού της Πόλης, του Μικρασιατικού και του Ποντιακού. Για το τελευταίο αυτό είχαμε εξασφαλίσει και πηγαίο αρχειακό υλικό αλλά και χρηματοδότηση για υποδομές και εξοπλισμό από χορηγούς. Ακολούθησε η καταψήφιση της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης, όταν η διαπαραταξιακή διαδικασία, την οποία με εντολή Δημάρχου είχα αναλάβει, ολοκληρώθηκε με ομοφωνία σε όλα της τα στάδια. Και αυτή η ακύρωση συνδέεται –κατά την γνώμη μου– με την ενδημική εσωστρέφεια. Όταν μια παράταξη ξεκινάει με 28% την πρώτη Κυριακή και τη δεύτερη βρίσκεται με 52%, είναι γιατί με κάποιο τρόπο έπεισε το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος να ανατρέψει ένα δεδομένο. Βασική δέσμευσή μας ήταν να λειτουργούμε με ένα Δημοτικό Συμβούλιο που δεν θα στηρίζεται στις 25 ψήφους της δημοτικής ομάδας, αλλά θα είναι ανοιχτό στους 41. Και η Επιτροπή Διαβούλευσης ήταν ένα άνοιγμα στην κοινωνία. Δεν έγινε τελικά. Αυτό ήταν το τέταρτο ζήτημα.
Μετά ήρθαν τα προγράμματα Δημοτικού Αθλητισμού Παιδιών και Ενηλίκων. Εκεί, εκτιμώ πως είχαμε κάνει μια πολύ καλή δουλειά με το συνάδελφο τον Βασίλη Κοκμοτό, που είχε αναλάβει κατά την αρμοδιότητά του, την επικοινωνία με τους συλλόγους, ώστε να εξασφαλισθούν οι απαιτούμενες ώρες και οι χώροι χωρίς να ζημιωθούν οι σύλλογοι που ασχολούνται με τον αθλητισμό στην πόλη. Και είχαμε πετύχει ένα πρόγραμμα που ικανοποιούσε όλους τους εμπλεκόμενους. Ξεκίνησε η προσπάθεια, έγινε ο διαγωνισμός μέσω του ΘΕΣΠΙ, κατέληξε άγονος και εν συνεχεία το όλο θέμα ξεχάστηκε. Εννοώ ότι ο ΘΕΣΠΙΣ δεν προχώρησε στο αυτονόητο, δηλαδή στην επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, παρά την σαφή και κατηγορηματική δέσμευση της δημοτικής αρχής. Το τελευταίο ήταν τα χειμερινά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης και ψυχαγωγίας για παιδιά.
Ο.Δ.: Στο χαιρετισμό σας στην τελετή λήξης των summer camps, είχατε ήδη υπαινιχθεί πως τα χειμωνιάτικα προγράμματα συναντούν δυσκολίες στην επανάληψή τους μια που μιλάμε για δεύτερη χρονιά.
Η. Υ.: Ναι. Είχαμε, λοιπόν, ετοιμάσει την εισήγηση από τον Ιούλιο και είχαμε και τη μελέτη που τη συντάξαμε με την κυρία Χόνδρου, μια που υπήρχε η ανάλογη εμπειρία του 2015-16. Υποβάλαμε την εισήγηση που υπέγραφα εγώ και τη μελέτη θα έπρεπε να την υπογράψει ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος, ο κ. Κοκμοτός. Όταν το θέμα ήρθε στη δημοτική ομάδα, υπήρξε αντίδραση γιατί το πρόγραμμα κρίθηκε δαπανηρό.
“Ακυρώνεται η μοναδική δομή του Δήμου που αξιολογήθηκε”
Ο.Δ.: Πόσο δηλαδή στοίχισε πέρυσι που πρωτοεφαρμόστηκε και για πόσα παιδιά και πόσο θα στοίχιζε φέτος;
Η. Υ.: Κοιτάξτε, συνοψίζοντας σε μια πρόταση, υπάρχει ο μύθος των “δαπανηρών κοινωνικών δομών”. Οι κοινωνικές δομές έχουν κόστος, γι’ αυτό θα πρέπει κανείς να συζητήσει την ανταποδοτικότητά τους. Που είναι και μετρήσιμη, αλλά κυρίως ποιοτική και μη μετρήσιμη. Τι θέλω να πω: Είναι μια μακρά συζήτηση που έχουμε κάνει και με το Δήμαρχο, αλλά και στην Ημερίδα για την αξιολόγηση των Προγραμμάτων Δημιουργικής Απασχόλησης και Ψυχαγωγίας στις αρχές του καλοκαιριού, όπου είχαμε δώσει μεγάλη έμφαση στην ποιότητα. Είχα από την αρχή επιμείνει στην Εκτελεστική Επιτροπή, ήταν και η άποψή μου για το Στρατηγικό Σχεδιασμό, ότι πριν από τα μεγαλεπήβολα και φαραωνικά σχέδια που συναντά κανείς συχνά στα Τεχνικά ή τα Επιχειρησιακά Προγράμματα, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε μηχανισμούς και σχήματα και δομές για την θωράκιση και την προστασία της κοινωνικής και οικογενειακής συνοχής. Γιατί; Επειδή ο Δήμος, που διέθετε αρχικά μόνο το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το Δημοτικό Πολυϊατρείο και την Ψυχολογική και Συμβουλευτική Υπηρεσία, ήταν απαράσκευος στον τομέα αυτόν, αφού δεν είχαμε -μέχρι την εκδήλωση της οξείας κρίσης- προβλήματα έντονης, βίαιης και βάναυσης φτωχοποίησης και αποβολής πληθυσμιακών ομάδων στο κοινωνικό περιθώριο. Στο πλαίσιο αυτό, ένα μεγάλο κομμάτι του σχεδιασμού που κατέληγε και σε υλοποίηση, ήταν προσανατολισμένο στην κατεύθυνση της κοινωνικής θωράκισης. Δηλαδή, με κάθε ευκαιρία δημιουργούσαμε νέα δομή, νέα δεδομένα, επ’ ωφελεία των δημοτών. Προφανώς, λοιπόν, όταν δημιουργείται μια κοινωνική δομή, υπάρχει κόστος. Από την άλλη πλευρά, ο Δήμος είναι οικονομικά θαλερός, άρα έχει τη δυνατότητα να παράσχει αυτές τις υπηρεσίες και άλλες πολλές.
Πέρυσι ξεκινήσαμε αργά, το Νοέμβριο, συνεπώς πολλοί γονείς είχαν ήδη φροντίσει για τις απογευματινές ασχολίες των παιδιών τους. Παρά την καθυστέρηση στην έναρξη, στο πρόγραμμα εγγράφηκαν 300 παιδιά. Και για να έχει κανείς εικόνα του κόστους θα πρέπει να λάβει υπόψη του την χρονική έκταση, από το Νοέμβριο μέχρι τον Ιούνιο, καθώς και το εύρος της εφαρμογής, σε πέντε σχολεία, με δυο ηλικιακές ομάδες παιδιών, καθημερινή λειτουργία και στις σχολικές διακοπές, με δύο ζώνες παράλληλων δραστηριοτήτων, και –στη συνέχεια- να κάνει τις απαραίτητες αναγωγές. Στα μέσα του χειμώνα, σημειώθηκε πράγματι μείωση στη συμμετοχή, λόγω των καιρικών συνθηκών, των ιώσεων κ.λπ. Αλλά, στο ίδιο διάστημα και από τα σχολειά απουσίαζαν τα παιδιά. Φαντάζομαι, δεν σκέφτεται κανείς να κλείσει τα σχολειά επειδή στους δύσκολους χειμερινούς μήνες τα παιδιά αρρωσταίνουν και μένουν στα σπίτια τους. Όμως, αυτό που κυρίως αναδείχθηκε από την Ημερίδα ήταν πως έγινε μια πολύ ποιοτική δουλειά.
Και δείτε το παράδοξο: Τώρα, ακυρώνουμε και -στην πράξη- καταργούμε μια δομή, που αποτελεί την μόνη πρωτοβουλία ή δραστηριότητα του Δήμου που αξιολογήθηκε διαδοχικά και τροποποιήθηκε βελτιωτικά αρκετές φορές. Κατ’ αρχάς εσωτερικά, με δική μας αυτοξιολόγηση. Λίγο μετά από την έναρξη του προγράμματος επισκεφθήκαμε τα σχολεία και μιλήσαμε με γονείς για να πάρουμε μια εικόνα της λειτουργίας της νέας δομής. Στην πορεία κάναμε βελτιωτικές κινήσεις, επεκτείναμε τη λειτουργία στη διάρκεια των διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα, εντάξαμε περισσότερες δραστηριότητες- κυρίως εξωτερικές- όσο μεγάλωνε η ημέρα, δεχόμασταν συνέχεια νέα παιδιά, νέες εγγραφές, είχαμε συνεχή συνεργασία και με τον συνάδελφο Αντιδήμαρχο, τον κ. Κοκμοτό, αλλά και με τον κ. Φωτάκη από τη Νέα Πνοή που είχε εκφράσει κάποιους προβληματισμούς. Θα πρέπει να επιμείνω λίγο σε ένα πρωτοποριακό στοιχείο που υιοθετήσαμε για το Πρόγραμμα: Μπορούσε κάποιος γονιός, ακόμη και αν δεν είχε εγγράψει το παιδί του, να το αφήσει εκεί εκτάκτως αν παρουσιαζόταν κάποια ανάγκη. Και δεν μιλάμε για απλή φύλαξη παιδιών, αλλά για ένα ευρύ φάσμα δημιουργικής απασχόλησης. Αυτό βγήκε από τη δεύτερη αξιολόγηση, των γονιών. Τους καλέσαμε σε μια συνάντηση προς το τέλος του προγράμματος και ήταν εντυπωσιακό και ταυτόχρονα συγκινητικό να ακούς ενθουσιώδεις κριτικές και θετικές εμπειρίες από τις προσωπικές ιστορίες παιδιών που πέρασαν όμορφα, χάρηκαν, έπαιξαν, διδάχτηκαν, εντάχθηκαν σε ομάδες. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, συνήθως κινητοποιείσαι για να παραπονεθείς ή να καταγγείλεις.
Εν πάση περιπτώσει, όταν το καλοκαίρι έγιναν για δεύτερη χρονιά με μεγάλη επιτυχία τα summer camps, σημειώνω εδώ παρενθετικά ότι στις τέσσερεις περιόδους του summercamp 2016 είχαμε συνολικά πάνω από 2150 παιδιά όταν στην αντίστοιχη περσινή πρώτη απόπειρα είχαμε 1350, η σκέψη μας ήταν αμέσως μετά να ξεκινήσουν τα χειμερινά προγράμματα. Εκεί, δυστυχώς, το θέμα σταμάτησε. Ήρθε στη δημοτική ομάδα, όπως ήδη ανέφερα, όπου υπήρξε πρόταση να περιοριστεί, να γίνει πιο οικονομικό, να πάρει κάποια άλλη μορφή. Δεν προχώρησε όμως ούτε η αρχική μου -από τον Ιούλιο- πρόταση ούτε άλλη εναλλακτική. Είμαι σχεδόν βέβαιος, αν και το θεωρώ τεράστιο πολιτικό λάθος, ότι φέτος δεν θα έχουμε χειμερινά προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης και ψυχαγωγίας για τα παιδιά του Δήμου. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ξεκινά σήμερα η διαδικασία, χρονικά με τις δεσμεύσεις των προθεσμιών, είναι αδύνατο να υπάρξει αποτέλεσμα πριν από τον Ιανουάριο, ήδη πολύ αργά για τα προγράμματα.
Ο.Δ.: Ο κοινωνικός τομέας της Αντιδημαρχίας ποιες άλλες πρωτοβουλίες περιέλαβε;
Η. Υ.: Ξεκινήσαμε τη διπλή πρωινή λεωφορειακή γραμμή προς Πανεπιστημιούπολη και Πολυτεχνειούπολη για την εξυπηρέτηση των φοιτητών. Λειτουργήσαμε το Κοινωνικό Σπουδαστήριο, στην αρχή μόνοι μας με εθελοντές καθηγητές, από πέρυσι με τη συνεργασία των φροντιστηρίων της πόλης. Εκδώσαμε την Κάρτα του Δημότη, μπήκαμε στο ΤΕΒΑ (πρόγραμμα βοήθειας για απόρους) και πιο πριν αξιοποιήσαμε κάθε δυνατότητα της Περιφέρειας για διανομή φρούτων κυρίως και τροφίμων. Αξιοποιήσαμε το ΛΑΕΚ για την επιμόρφωση υπαλλήλων μας. Υποστηρίξαμε όσο μπορούσαμε την Ψυχολογική και Συμβουλευτική Υπηρεσία για να αναδειχθεί και να προβληθεί το έργο της. Ίσως να βοηθούσαμε περισσότερο αν η «Εξέλιξη» είχε λειτουργήσει, ώστε να απορροφήσει τα χρήματα που εξασφαλίσαμε για τη λειτουργία της Υπηρεσίας. Ή αν ακόμα είχαμε δημιουργήσει το Ψυχοπαιδαγωγικό Κέντρο. Ίσως το ρόλο αυτό παίξει τώρα το Κέντρο Κοινότητας, που ενώ στηρίχτηκε από όλες της πτέρυγες, δυστυχώς δεν υπερψηφίστηκε από όλους τους συναδέλφους της δημοτικής αρχής. Τελευταία, υποβάλαμε πρόταση για την στελέχωση και την υποστήριξη της λειτουργίας Κοινωνικού Παντοπωλείου και Κοινωνικού Φαρμακείου. Να θυμίσω εδώ πως η Τράπεζα Χρόνου και το Γραφείο Διαμεσολάβησης, κλείνουν στο τέλος του Οκτωβρίου. Γι’ αυτό η Περιφέρεια προχώρησε στις δυο προσκλήσεις, τη μια για Κοινωνικό Παντοπωλείο και Φαρμακείο και την άλλη για τα Κέντρα Κοινότητας. Με τις δύο αυτές δομές δεν θα έχουμε απώλειες προσωπικού. Τέτοιες πρωτοβουλίες, όπως είναι αναμενόμενο, εφόσον υλοποιούνται και επαναλαμβάνονται με επιτυχία, παγιώνονται, καθιερώνονται, τις αναζητά ο πολίτης, τις περιμένει, νιώθει ότι έχει συνυπογράψει ένα κοινωνικό συμβόλαιο με το Δήμο του.
