Το νέο θεσμικό πλαίσιο, που θα ισχύσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση από τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ευνοεί- αν δεν επιβάλλει κιόλας…- τις συνεργασίες, την ανάπτυξη συναινέσεων, τη διαβούλευση. Αυτό ακούστηκε κατά κόρον στη συζήτηση για το Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου Διονύσου για το 2019 βρίσκοντας είτε ένθερμους οπαδούς είτε διαπρύσιους αντίπαλους ανάμεσα στους δημοτικούς συμβούλους. Ήταν απολύτως αναμενόμενο: Η όποια διαβούλευση για το Πρόγραμμα ανάμεσα στις Δημοτικές Κοινότητες είχε ως αποτέλεσμα τη δημοσιοποίηση της απογοήτευσης των 6 στους 7 Προέδρων για το γεγονός πως κάθε χρόνο προτείνουν και ξαναπροτείνουν τα ίδια έργα και τίποτα δεν μπαίνει στο Πρόγραμμα, πόσω μάλλον υλοποιείται. Αλλά και η “διαβούλευση” που επιχείρησε, μετά από πίεση των παρατάξεων, να εφαρμόσει η Δημοτική Αρχή στο αποχαιρετιστήριο Τεχνικό της Πρόγραμμα, σκόνταψε πάνω στην προγενέστερη απροθυμία της να εισακούσει το παραμικρό.
“Ωραία λόγια” αποκάλεσε- ειρωνικά;- τα περί συναινέσεων και διαβούλευσης ο Πρόεδρος της ΕΣΤΙΑΣ Θ. Στάικος στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. “Θα κάνουμε την ανάγκη φιλοτιμία και θα συνεργαστούμε, όπως επιτάσσει ο Κλεισθένης” προέβλεψε ο επικεφαλής της Δημοκρατικής Ανατροπής Διονύσου Γ. Ζυγούνας. “Τέσσερις φορές εργαζόμενοι, φορείς, πολίτες, σύλλογοι ήρθαν εδώ μέσα για να υποστηρίξουν και να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους και είδαν την πλειοψηφία να τους αγνοεί”, υπενθύμισε ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Τ. Παντελόγλου.
Η απάντηση του Δημάρχου Δ. Ζαμάνη, ειδικά στον κ. Παντελόγλου, είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτική:
“Αρμόδιο όργανο για να παίρνει αποφάσεις είναι το Δημοτικό Συμβούλιο, και όχι οι συλλογικότητες και οι φορείς”.
Το οποίο είναι βέβαια απολύτως σωστό, τουλάχιστον “τεχνικά”. Με τη διαφορά πως το Δημοτικό Συμβούλιο, στο οποίο μέχρι και τον Αύγουστο του 2019 μία παράταξη θα διαθέτει το αμφιβόλου χρησιμότητας προνόμιο της πλειοψηφίας, έχει χρέος και υποχρέωση να αφουγκράζεται και να εισακούει τις ανάγκες και τα αιτήματα της τοπικής κοινωνίας. Η οποία εκφράζεται μέσα από τους φορείς της.
Οι οποίοι προτού φθάσουν να πλημμυρίσουν την αίθουσα συνεδριάσεων για να εκφρασθούν, να πιέσουν και να απαιτήσουν, συνήθως προσπαθούν να εισακουσθούν από τη Διοίκηση, τη Δημοτική Αρχή.
Στην περίπτωση του Δήμου Διονύσου, τρεις κατηγορίες συλλογικών φορέων- το Σωματείο Εργαζομένων, η Ένωση Γονέων Σύλλογοι Γονέων, αλλά και φορείς όπως η ΟΓΕ και ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ των εκπαιδευτικών – συνάντησαν την απόλυτη απαξίωση και περιφρόνηση από την πλειοψηφούσα παράταξη του Δημοτικού Συμβουλίου για μια σειρά ζητημάτων: για τα χρήματα που τους χρωστάει ο Δήμος οι εργαζόμενοι, για το μαθητικό στέκι στην ΚΑΜΕΛΙΑ η Ένωση και η ΟΓΕ, αλλά και απλοί πολίτες, για τη μεταστέγαση του Νηπιαγωγείου η Ένωση και οι Σύλλογοι Γονέων και δασκάλων.
Όλοι οι παραπάνω, πριν φθάσουν να βάλουν επιτακτικά τα αιτήματά τους στο Δημοτικό Συμβούλιο, αποπειράθηκαν να έρθουν σε συνεννόηση με τη Δημοτική Αρχή.
Η οποία:
Παρά τη σχετική απόφαση στις αρχές Οκτωβρίου, τους εργαζόμενους ακόμη δεν τους έχει πληρώσει.
Παρότρυνε τους γονείς των εφήβων της πόλης να μαζέψουν τα παιδιά τους και να μην τα αφήνουν να αλητεύουν εδώ κι εκεί. Αλλά και φαλκίδευσε- εν πλήρη γνώσει της- απόφαση συλλογικού οργάνου, του Τοπικού Συμβουλίου Αγ. Στεφάνου, για την ΚΑΜΕΛΙΑ, χωρίς την παραμικρή συνέπεια για τους υπεύθυνους.
Έκλεισε τα αυτιά της επιδεικτικά στους κινδύνους που επισημαίνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς για τη μεταστέγαση του Νηπιαγωγείου της Σταμάτας και προδίκαζε, μέρες πριν από τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, τη σχετική απόφαση. Αγνοώντας μάλιστα την αντίθετη θέση θεσμικού οργάνου, όπως είναι η Δημοτική Επιτροπή Παιδείας.
Τα παραπάνω συνέβησαν σωρευτικά μέσα σε διάστημα ενός μόνο μήνα- και αθροίζονται στον τρόπο αντιμετώπισης των άλλων -θεσμικών- φορέων, δηλαδή των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, δυο- τουλάχιστον- από τις οποίες το 2014 μετέτρεψαν το μειοψηφικό ποσοστό τής νυν Δημοτικής Αρχής σε εκλογική νίκη και που επί 4 χρόνια εισπράττουν συστηματική απαξίωση. Και είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας μιας Διοίκησης που διεκδικεί ακόμη μια θητεία, σε νέο θεσμικό πλαίσιο, δείχνοντας πως δεν έχει αντιληφθεί ούτε λέξη από όσα επαγγέλλεται ο Κλεισθένης. Και ο τωρινός, ο αυτοδιοικητικός νόμος, και ο παλιός, εκείνος ο δημοκράτης των αρχαίων Αθηνών.
