Ακόμη μια συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών πραγματοποίησε χθες Τετάρτη 16 Ιανουαρίου η Σχολική Επιτροπή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για να συζητήσει τον ορισμό δικηγόρου σε υπόθεσή της. Καμιά πληροφορία δεν είχε δοθεί επισήμως στα μέλη πριν από τη συνεδρίαση, μια που καμιά εισήγηση- ή, έστω, ενημέρωση- της νέας Προέδρου Λ. Κανακάρη αναφορικά με την εν λόγω υπόθεση δεν συνόδευε τη σχετική πρόσκληση. Η ίδια, θέτοντας το αίτημα για την πραγματοποίηση της συνεδρίασης κεκλεισμένων των θυρών, επικαλέστηκε το άρθρο 5 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου, κατ’ αναλογία του οποίου λειτουργούν τα Νομικά Πρόσωπα του Δήμου. Το συγκεκριμένο άρθρο επιτρέπει συνεδρίαση κεκλεισμένων των θυρών, εφόσον συμφωνεί η ιδιαιτέρως αυξημένη πλειοψηφία των 4/5 των μελών και με αιτιολογημένη απόφαση. Η απόφαση, λοιπόν, αυτή που ελήφθη κατά πλειοψηφία- μειοψήφησε η Α. Τόκα εκ μέρους της Ενωτικής Πρωτοβουλίας- βασίστηκε στην οδηγία περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, χωρίς πάντως να έχει ζητηθεί γνωμοδότηση από το νομικό σύμβουλο του Δήμου, όπως παραδέχθηκε η κ. Κανακάρη σε σχετική ερώτηση της Οδού Διονύσου.
Προφανώς οι κεκλεισμένες θύρες είχαν… ρωγμές, από όπου εξαερώθηκε η προστασία των προσωπικών δεδομένων, μια που σήμερα εμφανίστηκε στη γνωστή ιστοσελίδα των ημιεπώνυμων απόσπασμα εισαγγελικής κλήτευσης, σχετικής με την υπόθεση της Σχολικής Επιτροπής.
Αξίζει εδώ να αναφερθεί πως αυτή ήταν η πέμπτη τουλάχιστον φορά που Σχολική Επιτροπή- είτε Πρωτοβάθμιας είτε Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης- συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών, όταν κανένα άλλο συλλογικό όργανο (Δημοτικό Συμβούλιο, Οικονομική Επιτροπή, Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, ΕΣΤΙΑ, ΘΕΣΠΙΣ) ποτέ στο παρελθόν του καλλικρατικού Δήμου Διονύσου, δεν έχει εφαρμόσει τη συγκεκριμένη πρακτική, παρόλο που θέματα σχετικά με την υποβολή ή την αντίκρουση αγωγών έχουν έλθει ουκ ολίγες φορές προς συζήτηση. Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου το γεγονός, πως όταν πρωτοξεκίνησε η πρακτική αυτή, το 2016, η σχετική εισήγηση των Προέδρων συνοδευόταν από την- έστω και για τυπική κατοχύρωση- νομική γνωμοδότηση, κάτι που στο πέρασμα των χρόνων θεωρήθηκε προφανώς περιττό.
