Αποκαρδιωτική η εικόνα χθες Πέμπτη 31 Ιανουαρίου στη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Δροσιάς, κατά τη συζήτηση του θέματος που αφορούσε στη μετονομασία της οδού 1η Μάη, του δρόμου που οδηγεί στο Γυμνάσιο της περιοχής, σε οδό Παύλου Φύσσα, στη μνήμη του αντιφασίστα καλλιτέχνη της ραπ που δολοφονήθηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής το 2013 στο Κερατσίνι. Ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Χρ. Ποτίδης, καθώς και η Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Ρ. Πολίτη αλλά και η Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Τ. Κώνστα τάχθηκαν αρνητικά απέναντι στο αίτημα, επικαλούμενοι γραφειοκρατικά- κυρίως- προβλήματα από τη μετονομασία. Έντονη, εξάλλου, λεκτική αντιπαράθεση σημειώθηκε ανάμεσα στον Πρόεδρο και τους τοπικούς συμβούλους της Διοίκησης Π. Συμεωνίδη και Στ. Ουσταμπασίδη από τη μια πλευρά και το Μ. Τεχλικίδη από την άλλη, όταν ο τελευταίος τούς αποκάλεσε φασίστες και Χρυσαυγίτες, χαρακτηρισμούς στους οποίους επέμεινε μέχρι τέλους, αρνούμενος να ανακαλέσει. Στη συζήτηση παρόντες ήταν και οι δυο δημοτικοί σύμβουλοι της Δημοκρατικής Ανατροπής Διονύσου Γ. Ζυγούνας και Σπ. Σπηλιώτης, που χαιρέτισαν μεν τη συζήτηση του θέματος από το Τοπικό Συμβούλιο, αντιπαρατέθηκαν όμως με σφοδρότητα στην άρνηση να μετονομασθεί ο δρόμος. Τη συζήτηση παρακολούθησε και ο Κ. Κουριδάκης επικεφαλής του Εύπολις που κάλεσε το Τοπικό Συμβούλιο να εκφράσει την πρόθεσή του, να δώσει το δικό του στίγμα, αλλά και το μήνυμα προς τις υπόλοιπες Δημοτικές Κοινότητες, ενόψει και της μακράς διαδικασίας που απαιτείται για τη μετονομασία, αυτού ή άλλου δρόμου.
Το αίτημα υπενθυμίζεται, είχε έρθει εκ μέρους της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Διονύσου (σ.σ. που παρέστη στο χθεσινό Τοπικό με αρκετά μέλη της) στο Δημοτικό Συμβούλιο τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπου είχε εγκριθεί κατά πλειοψηφία με πολιτική απόφαση, όπως την είχε χαρακτηρίσει τότε ο Δήμαρχος Διονύσου Δ. Ζαμάνης. Ο ίδιος είχε δει τότε πολλούς από τους δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του να αποχωρούν από την αίθουσα κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως σ’ εκείνο το αίτημά της η Πρωτοβουλία, όπως είχε καταγράψει τότε η Οδός Διονύσου, ζητούσε “τη μετονομασία κάποιας (ή κάποιων) οδών που οδηγεί ή εφάπτεται σε κάποιο (ή κάποια) Γυμνάσιο ή Λύκειο του Δήμου, σε οδό “Παύλου Φύσσα”. Έτσι υποψήφιες Δημοτικές Κοινότητες για μετονομασία δρόμου τους ήταν η Άνοιξη, ο Άγ. Στέφανος, το Κρυονέρι, ο Διόνυσος και η Δροσιά, μια που σ’ αυτές υπάρχουν σχολικές μονάδες Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Από αυτές τις 5 Δημοτικές Κοινότητες, η μοναδική που έχει συζητήσει μέχρι σήμερα το θέμα είναι η Δροσιά, με τρεις ακόμη Προέδρους- Μ. Κασαπάκης Αγ. Στεφάνου, Χ. Πιπέρης Άνοιξης και Τ. Μπάσης Διονύσου- να αγνοούν το θέμα και να μην έχουν μέχρι χθες Πέμπτη 31 Ιανουαρίου, καμιά σχετική ενημέρωση, όπως προκύπτει από τις απαντήσεις τους σε σχετική ερώτησή μας.
Αυτό- “γιατί επελέγη η Δροσιά και μόνο”- ήταν και το πρώτο ερώτημα που τέθηκε αλλά παρέμεινε αναπάντητο μέχρι τέλους της συνεδρίασης.
Αρνητική, στη συνέχεια, ήταν η τοποθέτηση του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Δροσιάς Χρ. Ποτίδη, που επέμεινε πως μια που ο Παύλος Φύσσας δεν ήταν δημότης, ή κάτοικος, ή ευεργέτης της περιοχής, ούτε πρόσωπο συνδεδεμένο με την ιστορία της χώρας μας, το όνομά του έχει δοθεί σε δρόμο στο Κερατσίνι, ενώ η μετονομασία δρόμου συνεπάγεται μεγάλη σύγχυση και γραφειοκρατική ταλαιπωρία στις δημόσιες υπηρεσίες, σε Νομικά Πρόσωπα καθώς και σε πολίτες: «Να αλλάξουμε ένα δρόμο, αλλά να έχουμε σημαντικό λόγο. Τώρα τιμούμε ποιον;», είπε ο Πρόεδρος. Την άποψη της γραφειοκρατικής δυσκινησίας σε μια σειρά δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, αλλά και των εξόδων που η μετονομασία του δρόμου θα σήμαινε και για το σχολείο και για το Σύλλογο Γονέων, υπογράμμισαν και η Γυμνασιάρχης αλλά και η εκπρόσωπος του Συλλόγου.
“Οι δρόμοι αλλάζουν, γι’ αυτό υπάρχει και η σχετική διαδικασία, αρκεί να υπάρχει η βούληση από την πολιτεία και από την κοινωνία” υποστήριξε από την πλευρά της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας ο Χ. Μέλλιος, καταλογίζοντας μάλιστα ευθυνοφοβία στους παραπάνω: “Μιλάμε για έναν άνθρωπο που μαχαιρώθηκε από τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, και επειδή ο αντιφασιστικός αγώνας είναι πολύ επίκαιρος και το βλέπετε παντού, ακόμη και στα σχολεία και στις ταμπέλες των δρόμων, θα πρέπει σαν κοινωνία να αντιπαρατεθούμε. Θωρούμε κρίσιμο να δοθεί το όνομα του Φύσσα σε δρόμο που πηγαίνει σε σχολείο, ακριβώς για να σηματοδοτεί κάτι στη νέα γενιά”.
“Είστε άξιοι συγχαρητηρίων που δεν αγνοήσατε το θέμα αλλά το φέρατε να συζητηθεί εδώ σήμερα”, τόνισε αμέσως μετά ο κ. Σπηλιώτης από τη ΔΑΔΙΟΝ. Θεώρησε όμως πως τα προβαλλόμενα προβλήματα είναι μεν υπαρκτά, αλλά τυπικά, ενώ παρότρυνε το Τοπικό Συμβούλιο να δει μεγαλύτερη προσοχή το θέμα της μετονομασίας του δρόμου σε Παύλου Φύσσα, μια που η ιστορία, όπως είπε, γράφεται και στο παρελθόν, αλλά και στο παρόν: “Ας δούμε λοιπόν το αίτημα ως προς τη βαρύτητά του, με το συμβολικό χαρακτήρα του και με την αντανάκλαση που θα έχει στη νεολαία και στην τοπική κοινωνία, αλλά και σε όλον το Δήμο, να δοθεί σε δρόμο το όνομα ενός ανθρώπου που θυσίασε τη ζωή του, που δολοφονήθηκε”.
“Δεν πρέπει να απορρίπτονται τέτοια αιτήματα ελαφρά τη καρδία- που δεν ξέρουμε ακόμη αν ήταν μόνο για τη Δροσιά, που είναι λάθος, ή έχει πάει σε όλες τις Κοινότητες”, υπογράμμισε εν συνεχεία ο κ. Ζυγούνας, τονίζοντας πως τα επιχειρήματα περί μη δημότη, κάτοικου κ.λπ. θα πρέπει να απαλειφθούν από την εισήγηση του Προέδρου, μια που θα μπορούσαν να αποτελέσουν άλλοθι και για τα άλλα Τοπικά Συμβούλια. Ενώ υπενθύμισε πως στο ελληνικό Κοινοβούλιο έχει καθιερωθεί ο όρος δημοκρατικό τόξο “στο οποίο χωράμε όλοι που είμαστε εδώ, έναντι αυτών που δεν χωρούν”.
Τυπική χαρακτήρισε την ανάλυση όσων αρνούνταν τη μετονομασία του δρόμου, ο τοπικός σύμβουλος με τη ΔΑΔΙΟΝ κ. Τεχλικίδης, μια που έχει να κάνει μόνο με τα γραφειοκρατικά προβλήματα που θα δημιουργηθούν. «Η ουσία όμως είναι το μήνυμα που φέρνει αυτή η μετονομασία και που στέλνουμε στη Χρυσή Αυγή. Αν εσείς, με την απόφασή σας, θέλετε να ενταχθείτε στο χώρο της Χρυσής Αυγής, είναι δική σας επιλογή- να μη θέλετε να δώσετε σε δρόμο το όνομα ενός παιδιού που σκοτώθηκε από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, που είναι το μίασμα της ελληνικής και της παγκόσμιας κοινωνίας”, υπογράμμισε ο τοπικός σύμβουλος.
Αυτά τα λόγια του κ. Τεχλικίδη προκάλεσαν την έκρηξη των συναδέλφων του Π. Συμεωνίδη και Στ. Ουσταμπασίδη, που ρωτούσε εν εξάλλω αν η παράταξη του κ. Τεχλικίδη, που χθες υποστήριζε το αίτημα, είχε ποτέ στο παρελθόν φέρει αντίστοιχη πρόταση για μετονομασία δρόμου σε οδό Αξαρλιάν “που τους δολοφόνους του η δική σου παράταξη τούς αφήνει έξω”. Ενώ ο κ. Συμεωνίδης κατηγορούσε το συνάδελφό του πως επιδιώκει να τους επηρεάσει στην απόφασή τους.
Τα πνεύματα επιχείρησε να κατευνάσει ο παρευρισκόμενος Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Δ. Ράικος, στο γραφείο του οποίου πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση λόγω της προσέλευσης κοινού, που περιέγραψε τη διαδικασία για τη μετονομασία δρόμου, στην οποία η γνωμοδοτική πρώτη απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου, δεν δεσμεύει στη συνέχεια την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής που θα ξανασυζητήσει το θέμα, ούτε και το Δημοτικό Συμβούλιο, όπου θα ξανασυζητηθεί για τρίτη φορά. Και είναι ειδική επιτροπή στην Περιφέρεια που θα αποφασίσει τελικά αν ένας δρόμος μπορεί ή όχι να μετονομασθεί.
Η απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου ήταν τελικά αρνητική, με τους τρεις τοπικούς συμβούλους της Διοίκησης να ψηφίζουν υπέρ της εισήγησης του Προέδρου και κατά της μετονομασίας αυτού ή κάποιου από τους γύρω δρόμους στο Γυμνάσιο Δροσιάς σε οδό Παύλου Φύσσα, ενώ ειδικά ο κ. Ουσταμπασίδης καταδίκασε και τη στάση του συναδέλφου του από τη ΔΑΔΙΟΝ, αποκρούοντας το χαρακτηρισμό “φασίστες” του κ. Τεχλικίδη. Ο τελευταίος συμφώνησε με τη μετονομασία, ενώ απούσα ήταν η Μ. Ιατρίδου από την Ενωτική Πρωτοβουλία, μια που έλειπε εκτός Αθηνών.
Για την ιστορία αξίζει να σημειωθεί και τούτο: Στην πρόταση της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας να ξαναέρθει το αίτημα στο Τοπικό Συμβούλιο, αφού αυτό- το Συμβούλιο- υποδείξει δρόμο που θα μπορούσε χωρίς μεγάλα προβλήματα να μετονομασθεί σε οδό Φύσσα, η απάντηση του Προέδρου ήταν ρητή, μονολεκτική, κάθετη, οριστική και μη επιδεχόμενη συζήτησης: «Όχι»- με τους δημοτικούς συμβούλους της ΔΑΔΙΟΝ να μιλάνε για ματαιοπονία και για προειλημμένες αποφάσεις.
