Δυο εικοσιτετράωρα έχουν συμπληρωθεί από το θλιβερό περιστατικό που σημειώθηκε ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Άνοιξης και υπαλλήλου της ίδιας Κοινότητας. Στο διάστημα αυτό το Σωματείο των εργαζομένων αλλά και οι παρατάξεις, που αύριο θα διεκδικήσουν την ψήφο των δημοτών για να αλλάξουν μαζί το Δήμο (όπως διατυμπανίζουν στα προγράμματα και στις προεκλογικές ομιλίες τους) έχουν πάρει θέση- άλλοτε οξύτερη άλλοτε ηπιότερη- για την απαράδεκτη συμπεριφορά πολιτικού προϊσταμένου, αιρετού, κατά εργαζομένου στο Δήμο.
Από τις ανακοινώσεις αυτές εντούτοις απουσιάζει αυτή που θα είχε και τη μεγαλύτερη βαρύτητα: Δυο εικοσιτετράωρα από το θλιβερό περιστατικό στην Άνοιξη, η απερχόμενη Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος Δ. Ζαμάνης, δεν βρήκαν να πουν δημοσίως και επισήμως μια λέξη για την αδιανόητη συμπεριφορά στελέχους, που διεκδικεί και πάλι την ψήφο των δημοτών αύριο. Πολύ περισσότερο, δεν έχει προβεί σε καμιά απολύτως ενέργεια που να δείχνει πως αποδοκιμάζει, καταδικάζει, δεν ενστερνίζεται, απορρίπτει τέτοιου είδους πρακτικές.
Τα δυο εικοσιτετράωρα πλήρους αφωνίας της απερχόμενης δημοτικής Αρχής δείχνουν πως αντιθέτως καλύπτει, αν όχι ενθαρρύνει, το bullying στους εργασιακούς χώρους της αρμοδιότητάς της.
Και είναι χαρακτηριστικό πως όταν το Σωματείο των εργαζομένων προέβη σε παράσταση διαμαρτυρίας χθες Παρασκευή στο Δημαρχείο, παρουσία του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Τ. Παντελόγλου, ο ίδιος ο κ. Ζαμάνης αν και χαρακτήρισε “γαϊδουρινό” το φέρσιμο του συνεργάτη του αιρετού, απέφυγε να απαντήσει καθαρά και ξάστερα πώς προτίθεται να αντιδράσει. Η απάντησή του ήταν επί λέξει “θα δούμε τι θα κάνουμε και πώς θα το αντιμετωπίσουμε”.
Στην αφωνία της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής, και στην πλήρη ανοχή της για την ανεκδιήγητη συμπεριφορά του κ. Πιπέρη, χάθηκε οριστικά και το τελευταίο ψήγμα για το- κάποτε, πριν από 5 μόλις χρόνια- ισχυρό επιχείρημα περί του ηθικού πλεονεκτήματός της.
