Το αδιανόητο έγινε πραγματικότητα. Και η Άνοιξη εξέλεξε για το Τοπικό Συμβούλιο πρώτο σε ψήφους τον Χ. Πιπέρη.
Αυτόν που μόλις τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές επιτέθηκε σε συνεργάτιδά του, υπάλληλο του Δήμου, και μετά εξαφανίστηκε για να γλυτώσει το αυτόφωρο. Αυτόν που η απερχόμενη Δημοτική Αρχή κάλυψε και τότε και μέχρι σήμερα, χωρίς κανένα στέλεχός της, και καμιά γυναίκα από τις υποψήφιες των Ανοιχτών Οριζόντων, “να βρει να πει μια λέξη”. Για μια συμπεριφορά, που ο απερχόμενος Δήμαρχος Δ. Ζαμάνης νόμισε ότι θα ξεμπερδέψει όταν τη χαρακτήρισε «γαϊδουρινή». Αυτόν, που συνυποψήφιός του στην Άνοιξη από την ίδια παράταξη, επανεκλεγείς μάλιστα, επιχειρούσε να τον δικαιολογήσει επειδή το ποτήρι με το νερό που ο Πρόεδρος πέταξε στην υπάλληλο ήταν μισογεμάτο! Λες και αυτό μειώνει τη σημασία της πράξης. Αυτόν, που οι συνοδοιπόροι του στο ανεξάρτητο λεγόμενο τοπικό ψηφοδέλτιο, δέχτηκαν να συνδέσουν το όνομά τους και έδειξαν (γίνεται πιο καθαρά;) ποια τα ανακλαστικά και η θέση τους, η πραγματική, όχι η προεκλογική, για συμπεριφορές μισογυνισμού σήμερα, μισαλλοδοξίας αύριο.
Το στίγμα της επίθεσης, θα συνοδεύει τον κ. Πιπέρη εσαεί. Θα συνοδεύει όμως και την απερχόμενη Δημοτική Αρχή, που σε όλη την πενταετή θητεία της παρέδωσε βορά στα όρνεα των ημιανώνυμων βοθροϊστότοπων όσες γυναίκες της πόλης- και δεν ήταν λίγες- δεν δίστασαν να μιλήσουν και να αντισταθούν στον αυταρχισμό, στην αδιαφάνεια, στην τρομοκράτηση, στη σπίλωση και στην παραπλάνηση.
