Η εικόνα των άδειων εδράνων, λόγω μαζικής αποχής παρατάξεων της μειοψηφίας, δεν είναι ούτε άγνωστη ούτε, πολύ παρισσότερο, σπάνια στο Δήμο Διονύσου, από της καλλικρατικής συστάσεώς του. Την έχουν βιώσει και οι τρεις μέχρι σήμερα Δημοτικές Αρχές- και η πρώτη, της Ενωτικής Πρωτοβουλίας, με Δήμαρχο τον Γ. Καλαφατέλη, και η δεύτερη των Ανοιχτών Οριζόντων με Δήμαρχο το Δ. Ζαμάνη, και πρόσφατα, στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας και η τρίτη, της Δύναμης Ευθύνης για τον Διόνυσο, με Δήμαρχο και πάλι τον κ. Καλαφατέλη.
Θα έλεγε κανείς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται- είτε ως φάρσα, είτε ως οτιδήποτε άλλο- με αναντίρρητα κυρίαρχη την ευθύνη τής κάθε φορά Διοίκησης.
Υπάρχει εντούτοις μια θεμελιώδης διαφορά: Στις δυο προηγούμενες θητείες, η Δημοτική Αρχή διέθετε κατ’ αρχάς- γιατί πολλά άλλαξαν στη διαδρομή…- 25 δημοτικούς συμβούλους. Αν το επιθυμούσε, μπορούσε να “περνάει” τα πάντα, αγνοώντας επιδεικτικά κάθε αντίθετη άποψη και πρόταση. Έτσι συχνά πυκνά ψηφίζονταν θέματα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά για τη ζωή και την πορεία της πόλης και των κατοίκων της, με την παρουσία των μισών περίπου συμβούλων. Ψηφίζονταν πάντως.
Η νέα θητεία, που μόλις ξεκίνησε, καμιά σχέση δεν έχει με τα προηγούμενα 9 χρόνια. Αυτή τη φορά, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Διονύσου ισχυρές πλειοψηφίες δεν υπάρχουν: Με 16 συμβούλους η Διοίκηση, με 12 η μείζων μειοψηφία, με 6 η τρίτη παράταξη, με τρεις η τέταρτη και με 2 συμβούλους για καθεμιά από τις δυο τελευταίες παρατάξεις της μειοψηφίας, οι συσχετισμοί των δυνάμεων είναι για κάθε συνεδρίαση τουλάχιστον ρευστοί. Και αποδεικνύονται ακόμη πιο αβέβαιοι στα σημαντικά ζητήματα του Δήμου. Ας μην ξεχνάμε πως σκέψη του νομοθέτη, που θεσμοθέτησε την απλή αναλογική για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ήταν να οδηγήσει τις διαφορετικές πλευρές στο ίδιο τραπέζι για να συζητήσουν στη βάση συναίνεσης και να αναζητήσουν κοινά αποδεκτές λύσεις, προς όφελος αυτών που περιμένουν από τους εκλεκτούς, αυτούς δηλαδή που εξέλεξαν, στοιχειώδη πολιτική ωριμότητα. Οι εξελίξεις στο κεντρικό επίπεδο έφεραν αλλαγές στη σκέψη αυτή- όχι χωρίς τη βοήθεια των αιρετών που αντιδρούσαν στην αλλαγή της πεπατημένης- και τη στρέβλωσαν, στην κατεύθυνση εξασφάλισης της λεγόμενης κυβερνησιμότητας.
Πώς εφαρμόστηκε αυτή η στρέβλωση στο Δήμο Διονύσου; Αποδείχθηκε το τελευταίο διάστημα, με υπεύθυνες όλες τις πλευρές. Από τη μια πλευρά η Διοίκηση, έχοντας βέβαια να αντιμετωπίσει τεράστιο όγκο εκκρεμοτήτων που της κληροδότησαν οι προκάτοχοί της, θέλει να δείξει έργο και να αποδείξει πως οι πολίτες έκαναν τη σωστή επιλογή τον περασμένο Μάιο. Μόνο που έχοντας γαλουχηθεί με τις ισχυρές πλειοψηφίες του παρελθόντος, δύσκολα μπορεί να κατανοήσει τη νέα τάξη πραγμάτων. Ιδίως όταν έχει μεσολαβήσει μια εξαιρετικά τραυματική πενταετία και μια ακόμη πιο τραυματική προεκλογική περίοδος, όπου η προσωπική αντιπαλότητα επικράτησε κατά κράτος της πολιτικής αντιπαράθεσης. Έχοντας μια αδύναμη πλειοψηφία, με τη στήριξη μιας εκ των παρατάξεων της μειοψηφίας που και πάλι δεν της δίνει την επιθυμητή ισχύ, παλεύει να βρει το βηματισμό της σε ένα τοπίο που για τα περισσότερα στελέχη της είναι αχαρτογράφητο. Έτσι, αντί να σπεύσει να καθιερώσει, να εφαρμόσει και να ενισχύσει εκείνους τους θεσμούς και εκείνες τις πρωτοβουλίες, που προεκλογικά διεκήρυσσε και μετεκλογικά καθυστερεί να θυμηθεί, στην κατεύθυνση ουσιαστικής συναίνεσης και συνεργατικότητας, σύρεται συνήθως πίσω από τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει ήδη- αποτέλεσμα δικών της επιλογών ή/και παραλείψεων- ένα αρραγές μέτωπο αντίδρασης, στο οποίο χωρούν οι 4 από τις πέντε παρατάξεις της μειοψηφίας.
Που και γι΄αυτήν βέβαια, τη μειοψηφία, το νέο τοπίο είναι αχαρτογράφητο. Η απλή αναλογική ευνόησε την παρουσία περισσότερων παρατάξεων, με μεγαλύτερη ή μικρότερη δύναμη, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, με αποτέλεσμα στα 9 χρόνια καλλικρατικού Δήμου Διονύσου σήμερα να είναι έξι οι διαφορετικές φωνές που εκπροσωπούν τους πολίτες. Σε συνθήκες πραγματικής απλής αναλογικής, η εκπροσώπηση αυτή θα διέτρεχε όλα τα συλλογικά όργανα της πόλης και εκεί θα φαινόταν ποιος είναι όντως υπέρ ή κατά, ποιος θα ήταν ώριμος ή ανεπαρκής, για να υπηρετήσει συναινέσεις και συνέργειες. Οι συνθήκες, με κυβερνητική παρέμβαση, άλλαξαν, ο συσχετισμός όμως δυνάμεων μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο γέρνει στην πλευρά των παρατάξεων της μεοψηφίας. Και, στο μέτρο που τους αναλογεί, γιατί Διοίκηση δεν ασκούν, είναι δική τους η ευθύνη να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ώστε να παραχθεί έργο ανάπτυξης σε μια πόλη που παραμένει, με παθογένειες δεκαετιών, σε πορεία ύφεσης.
