Τις επιπτώσεις του νέου περιβαλλοντικού νόμου στην περιοχή μας, αλλά και στη χώρα, αναδεικνύει με την παρακάτω παρέμβασή της η Λαϊκή Συσπείρωση Διονύσου, καλώντας παράλληλα τη Δημοτική Αρχή να φέρει άμεσα το θέμα προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Υπενθυμίζεται ότι, όπως είχε καταγράψει η Οδός Διονύσου, τόσο ο Δήμος, όσο και μεμονωμένοι μηχανικοί της πόλης, είχαν καταθέσει τις απόψεις τους, όταν το νομοσχέδιο ήταν στη φάση της διαβούλευσης, αντιδρώντας ειδικά στο άρθρο 48, που αναφέρεται στους δασικούς χάρτες. Το νέο νομοσχέδιο αποτέλεσε μάλιστα ακόμη ένα σημείο αιχμής στην πρόσφατη (29/4) ταραχώδη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μια που η μείζων μειοψηφία κατηγόρησε τη Διοίκηση ότι προχώρησε μονομερώς σε κινήσεις και πρωτοβουλίες, αντί να επιδιώξει μια ομόφωνη διαπαραταξιακή απόφαση, όπως είχε γίνει στο πρόσφατο παρελθόν.
Η παρέμβαση της Λαϊκής Συσπείρωσης έχει ως εξής:
Άγιος Στέφανος 08/05/2020
Αριθ. Πρωτ:10379/8-5-2020
Προς:
1.- Το Δήμαρχο Διονύσου
κ. Ιωάννη Καλαφατέλη
2.- Την Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου
κα. Σοφία Κατσίγιαννη
Κοινοποίηση: Δημοτικούς
Συμβούλους, Τοπικούς Συμβούλους
Θέμα: Άμεση Σύγκληση Δημοτικού Συμβουλίου.
Κύριε Δήμαρχε,
Ό,τι δεν πρόλαβε λόγω των εκλογών να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το φέρνει τώρα εν μέσω κορονοϊού η κυβέρνηση της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε, το ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων και οι προσπάθειες για νομιμοποίηση των παράνομων αλλαγών στη χρήση και το χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων, που και οι δυο κυβερνήσεις συνέδεαν και συνδέουν με το 1975 και των οικοδομήσεων μέχρι το 2011.
Με το νόμο αυτό, η κυβέρνηση επιδιώκει να αλλάξει εκ βάθρων το πλαίσιο αδειοδότησης των ΑΠΕ στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών ομίλων που πιέζουν για μεγάλες επενδύσεις. Σ’ αυτό το πλαίσιο, «συμπαρασύρονται» όλες οι χρήσεις γης και εκτάσεις, αρχαιολογικές, δάση και δασικές εκτάσεις.
Επιδιώκει επίσης, την άρση κάθε εμποδίου για τη διευκόλυνση και νομιμοποίηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στα δασικά οικοσυστήματα και στο περιβάλλον. Αίρει διατάξεις προστασίας, επιτρέπει και διευρύνει τις επιχειρηματικές δράσεις, μονιμοποιεί καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες δράσεις στα δασικά οικοσυστήματα που έγιναν μέχρι το 2011. Το νομοσχέδιο αυτό είναι αντισυνταγματικό, τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 34, 37, 38, 44, 46, 47, 48, 51, 52, 53, 54.
Άρθρα 26-43 ίδρυση ΟΦΥΠΕΚΑ, (Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής) ο ΟΦΥΠΕΚΑ γίνεται βασικό εργαλείο έντασης και επιτάχυνσης της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και των δασικών οικοσυστημάτων. Μέσω του οργανισμού αυτού, η κυβέρνηση αφαιρεί – ιδιωτικοποιεί τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα των δασικών οικοσυστημάτων. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ είναι το επόμενο βήμα που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη δημιουργία των φορέων διαχείρισης, συνεχίστηκε με την προσπάθεια εκσυγχρονισμού και επικαιροποίησης που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν εξασφάλισαν σε καμία περίπτωση την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των περιοχών προστασίας και φυσικά των δασικών οικοσυστημάτων. Αποτελεί ένα εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων διάφορων εταιρειών, ομίλων και ΜΚΟ, εργαλείο ιδιωτικοποίησης τομέων του περιβάλλοντος, που την ευθύνη προστασίας τους έπρεπε να έχει το κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Ο φορέας αυτός αποτελεί την ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ σε συνεργασία με τις γνωστές και μη εξαιρετέες ΜΚΟ (άρθρο 27). Στο φορέα αυτό και τους επιμέρους φορείς, δίνονται κι άλλες αρμοδιότητες- ιδιωτικοποιούνται- που είχαν κρατικές υπηρεσίες, συγκεκριμένα η Δασική Υπηρεσία (άρθρο 34) και οι Διευθύνσεις Περιβάλλοντος με στόχο την «απελευθέρωση» των δραστηριοτήτων στις περιοχές ευθύνης των φορέων διαχείρισης και του ΟΦΥΠΕΚΑ. Γι’ αυτό και προβλέπεται και η άσκηση εμπορικής δραστηριότητας από τον ίδιο τον ΟΦΥΠΕΚΑ «κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας», η «άσκηση εμπορικής δραστηριότητας», «αξιοποίηση κινητής και ακίνητης περιουσίας» και «εκτέλεση έργων για λογαριασμό τρίτων» (άρθρο 27 και 31).
Παράλληλα διαιωνίζεται η εργασιακή ομηρεία των εργαζόμενων με τις γνωστές μαϊμού δήθεν αξιολογήσεις, ενώ ο ΟΦΥΠΕΚΑ αναγνωρίζεται ως φορέας υποδοχής αποσπάσεων – μετατάξεων αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο ορισμένες κρατικές υπηρεσίες.
Ως Λαϊκή Συσπείρωση Διονύσου είμαστε αντίθετοι με τη δημιουργία του φορέα αυτού και της ύπαρξης των φορέων διαχείρισης και ζητάμε την κατάργησή τους. Οι περιοχές για τις οποίες υπάρχουν φορείς, να περάσουν στη διαχείριση και προστασία των αρμόδιων αντίστοιχων κρατικών υπηρεσιών οι οποίες πρέπει να ενισχυθούν με γενναίες προσλήψεις μονίμου προσωπικού, μέσων και υποδομών, οικονομικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (Δασική, υπηρεσίες περιβάλλοντος κ.λπ.) σ’ αυτές τις υπηρεσίες και μάλιστα σε μόνιμες θέσεις να προσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι στους φορείς αυτούς.
Οι διατάξεις του κεφαλαίου Δ (άρθρο 44 – 46 ζώνες εντός προστατευόμενων περιοχών), στο όνομα της προστασίας τους, τις χωρίζει σε ζώνες τις οποίες τις βγάζει από τη δασική νομοθεσία και έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε είδους χρήση και επιχειρηματική επένδυση. Μάλιστα, είναι αποκαλυπτική των προθέσεων η αναλυτική αναφορά στα έργα που προβλέπει και θα μπορούν πλέον να γίνονται στις δήθεν προστατευόμενες περιοχές. Διευρύνοντας το εύρος των επιτρεπτών επεμβάσεων, μετατρέπονται σε μεγάλη κερδοφόρα διέξοδο και για τον κατασκευαστικό τομέα.
Με το άρθρο 47 παρ. 2 καταργούνται οι εθνικοί δρυμοί και ονομάζονται εθνικά πάρκα δηλαδή σταματάει η προστασία των πυρήνων των εθνικών δρυμών στους οποίους δεν μπορούσε να γίνει καμιά παρέμβαση στον πυρήνα τους κάθε εθνικού δρυμού και αφήνονταν η φύση αδιατάραχτη. Τώρα με την κατάργησή τους και ονομασία τους ως εθνικά πάρκα μπορούν να αναπτυχθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και στους πυρήνες των εθνικών δρυμών (ορεινός τουρισμός, χιονοδρομικά κέντρα, καταφύγια κ.λπ.).
Στο κεφάλαιο Ε για τους Δασικούς χάρτες. Το άρθρο 48 είναι αντισυνταγματικό και ουσιαστικά ακυρώνονται οι μέχρι σήμερα δασικοί χάρτες, αλλάζει το περιεχόμενό τους και θα αναρτηθούν πάλι. Νομιμοποιεί κάθε παράνομη αλλαγή χρήσης και καταπάτηση δασικών εκτάσεων και δασών μέχρι το 1975. Η παραπομπή σε ΠΔ και εγκυκλίους (παρ. 11) είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε νέες προσφυγές στο ΣτΕ που θα τις καταστήσουν μη εφαρμόσιμες.
Στο ίδιο άρθρο υπάρχουν φωτογραφικές αλλά και γενικότερου χαρακτήρα διατάξεις (παρ. 1.β., σελ. 76) υπέρ της τουριστικής και βιομηχανικής επιχειρηματικής δραστηριότητας σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, ενώ με την παρ. 1.γ. νομιμοποιεί κάθε παράνομη οικοδομική άδεια μέχρι το 2011.
Με το άρθρο 49, τροποποιείται η σύνθεση των ΕΠ.Ε.Α., (Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων) σε βάρος της επιστημονικής γνώσης και εμπειρίας για την κρίση επί του χαρακτήρα ή της μορφής των εμφανιζόμενων στον δασικό χάρτη εκτάσεων τον οποίο εξετάζουν οι επιτροπές και πληρούν οι Δασολόγοι των Δασικών Υπηρεσιών. Η αλλαγή της σύνθεσης με τη συμμετοχή άσχετων επιστημονικά ειδικοτήτων, (1 δικηγόρο και μάλιστα ως πρόεδρο της επιτροπής και 1 μηχανικό) είναι σα να βάζει πρόεδρο δικαστηρίου, Δασολόγο. Ενώ είναι αυθαίρετος ο καθορισμός του αριθμού των υποθέσεων ως 100 το μήνα αγνοώντας ότι ο χρόνος ολοκλήρωσης κάθε υπόθεσης καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας της. Αναδεικνύεται η ανάγκη για προσλήψεις μονίμων Δασολόγων αφού έτσι θα δοθεί η δυνατότητα πιο γρήγορης εξέτασής των αντιρρήσεων.
Στο κεφάλαιο για οικιστικές πυκνώσεις υπάρχει αντισυνταγματικότητα. Με τη δήθεν συμμόρφωση με την υπ’ αρ. 685/2019 απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση επιδιώκει να παρακάμψει με άλλη διαδικασία την αντισυνταγματικότητα χωρίς να εξασφαλίζεται ότι η αόριστη έννοια της «λειτουργικής ενότητας» δεν θα οδηγήσει σε νομιμοποίηση παράνομης ατομικής ή συλλογικής οικοδόμησης σε κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Είναι απαράδεκτη η επιδίωξη γενικευμένης «προσωρινής» εξαίρεσης κατεδαφίσεων αυθαιρέτων η οποία οδηγεί σε συνέχιση της ομηρείας χιλιάδων οικογενειών και είναι βεβαία απαράδεκτο αν μιλάμε για αυθαίρετα μέχρι και το 2011 και το περιεχόμενο του προτεινόμενου ΠΔ του άρθρου 54.
Με το άρθρο 84 ο τοπικός σχεδιασμός διαχείρισης αποβλήτων (ΤΣΔΑ) εγκρίνεται πλέον με απόφαση της επιτροπής ποιότητας ζωής, που έχει δεδομένη την πλειοψηφία η παράταξη του Δημάρχου, και όχι του Δημοτικού Συμβουλίου.
Τέλος στο άρθρο 102 «Διατάξεις δασικής νομοθεσίας» (παρ. 2) δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς άδεια από τη δασική υπηρεσία. Ακόμη οι βοηθητικές ή υποστηρικτικές εγκαταστάσεις τους, αναγνωρίζονται και ως «ανεξάρτητες εγκαταστάσεις» δίνοντας έτσι τη δυνατότητα επέκτασής τους σε δάση και δασικές εκτάσεις, χωρίς να χρειάζεται άδεια και η βασική εγκατάσταση. Στο δε άρθρο εισάγεται ένα καθεστώς το οποίο προβλέπει ότι για τη νομιμοποίηση λειτουργίας ενός συνόλου εξορυκτικών δραστηριοτήτων αρκεί αυτό να “υπόκεινται σε καθεστώς γνωστοποίησης με βάση άρθρο 5 του παρόντος” δηλαδή αρκεί η γνωστοποίηση και όχι η άδεια από την αρμόδια υπηρεσία.
Η προστασία και η ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος και των προστατευόμενων περιοχών, που είναι άλλωστε και κρατική περιουσία, πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους. Το σημερινό κράτος και όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις υποτάσσουν το περιβάλλον στους νομούς της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και κοινωνίας η οποία θα έχει ως κυρίαρχο κριτήριο, την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών συνδυασμένα με την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος.
Η περιοχή μας με την ψήφισή του μπαίνει πλέον στο «μάτι του κυκλώνα». Οι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν πλέον τη δυνατότητα να βάλουν στο χέρι τον φυσικό πλούτο της περιοχής μας, να τον ιδιοποιηθούν και να αναπτύξουν την όποια «επιχειρηματική» τους δραστηριότητα.
Όμως ο φυσικός πλούτος της περιοχής μας αποτελεί λαϊκή περιουσία, ανήκει στον λαό μας και με τον κατάλληλο σχεδιασμό, χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών και επιχειρηματιών, μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες του για ξεκούραση και αναψυχή και να αποτελεί «ανάσα» για την ζωή και την υγεία του.
Σας ζητάμε, λοιπόν, να συγκαλέσετε άμεσα δημοτικό συμβούλιο ώστε να τοποθετηθούν όλες οι δημοτικές παρατάξεις για τις επιπτώσεις στην περιοχής μας από το εν λόγω νόμο – τερατούργημα κατά του περιβάλλοντος, με τον οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει να επιβάλλει και εδώ fast truck διαδικασίες ανάπτυξης(!!!), καθώς και τις ενέργειες αντιμετώπισής τους.
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Τεύκρος Παντελόγλου
Παναγιώτης Πανάγος
