Η πρόσφατη ανεξαρτητοποίηση της Μ. Στυλιανού από την παράταξη της μείζονος μειοψηφίας ήταν για πολλούς αναμενόμενη. Η δημοτική σύμβουλος από την Άνοιξη, πρώτη σε ψήφους στην περιοχή της, την πρώτη μάλιστα φορά που αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά στις δημοτικές εκλογές του 2019, δεν έχει διστάσει να ψηφίσει κατά συνείδηση και να διαφοροποιηθεί αρκετές φορές από τη λεγόμενη παραταξιακή ψήφο. Στη δήλωση ανεξαρτητοποίησής της αναφέρεται σε προσωπικές επιθέσεις και πιέσεις που δεχόταν, προεκλογικά και μετεκλογικά, για να αποχωρήσει από το συνδυασμό του τέως Δημάρχου Δ. Ζαμάνη. Στις αιχμές αυτές πάντως η παράταξη της μείζονος μειοψηφίας επέλεξε να μην ανεβάσει τους τόνους, ενώ τις υποδέχθηκε με μια λιτή ανακοίνωση: “Η επιστολή ανεξαρτητοποίησης της Κας Στυλιανού ήλθε σε γνώση μας μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι προφανές ότι δεν επιδέχεται σχολιασμού και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Δηλώνουμε ότι οι λόγοι που επικαλείται για την ανεξαρτητοποίησή της μας είναι παντελώς άγνωστοι και σε κάθε περίπτωση ευχόμαστε στην Κα Στυλιανού καλή συνέχεια στην ενασχόλησή της με τα κοινά”.
Η κ. Στυλιανού μιλάει στην Οδό Διονύσου για τους λόγους που την οδήγησαν στην ανεξαρτητοποίηση, δηλώνοντας εξαρχής πως στην παράταξη που μέχρι πρόσφατα ανήκε, ένιωθε από την πρώτη στιγμή “ξένο σώμα”:
Μαρία Στυλιανού: Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να κατέβω στις δημοτικές εκλογές, το κύριο μέλημά μου ήταν να προσπαθήσω όσο μπορώ από την πλευρά μου, ώστε να επιλυθούν προβλήματα της περιοχής μας, που τα βιώνω σαν δημότης, κάτοικος, μητέρα και εργαζόμενη.
Οδός Διονύσου: Με τα κοινά δεν είχατε ασχοληθεί στο παρελθόν. Οπότε πώς προέκυψε η απόφαση το 2019;
Μ.Σ.: Όπως ήδη σας είπα, από την αρχή το μυαλό μου ήταν στα προβλήματα της πόλης. Ούσα μητέρα που μεγαλώνει το παιδί της μόνη της, εργαζόμενη και κάτοικος του Δήμου μας, έβλεπα τα προβλήματα της πόλης, όπως για παράδειγμα την τραγική κατάσταση στο κλειστό Γυμναστήριο της Άνοιξης (πλημμύρες, γυμνά καλώδια που κρέμονται, σκουπίδια), την απαράδεκτη κατάσταση των δρόμων του Δήμου μας, την ελλιπή καθαριότητα και τα λειτουργικά προβλήματα των σχολείων μας και δυσφορούσα. Αποφάσισα, λοιπόν ότι θα πρέπει να κάνω κι εγώ κάτι, να προσπαθήσω να βοηθήσω τον τόπο μου και τους ανθρώπους του και έτσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με τα κοινά. Δεν σας κρύβω ότι την περίοδο εκείνη μου είχαν γίνει και άλλες προτάσεις συνεργασίας, επέλεξα όμως αυτήν του κ. Ζαμάνη, του συμμαθητή μου. Παραδέχομαι βέβαια την απειρία μου, καθώς στο παρελθόν δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την πολιτική και τους τοπικούς φορείς. Ήταν το παρθενικό μου βάπτισμα, η έξοδός μου από την αδράνεια στην δράση.
Ο.Δ.: Συνεπώς αυτό που σας ώθησε ήταν η διάθεση προσφοράς.
Μ.Σ.: Και μόνον αυτό. Έτσι είχα μάθει από τον πατέρα μου, που ήταν γιατρός, αναισθησιολόγος του ΕΣΥ και αφιέρωσε τη ζωή του στο λειτούργημά του, με μόνη ανταμοιβή την αγάπη των ανθρώπων, που βοήθησε, αγάπη που εισπράττω κι εγώ μέχρι και σήμερα, η κόρη του Μάρκου! Αυτός μου μετέδωσε την αξία της προσφοράς και εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να προσφέρω όπου μπορώ: στη δουλειά μου, στα κοινά και όπου αλλού μπορώ. Αυτή είναι η κληρονομιά του, της οποίας κι εγώ προσπαθώ να είμαι αντάξια, με τη στήριξη και των δικών μου ανθρώπων.
Ο.Δ.: Αυτό δεν αναγνωρίστηκε από την παράταξη των Ανοιχτών Οριζόντων;
Μ.Σ.: Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή δεν αισθάνθηκα ευπρόσδεκτη. Γνώριζα ότι υπήρχαν συναντήσεις, εκδηλώσεις και εμφανίσεις πολλών συνυποψηφίων μου, στις οποίες ουδέποτε κλήθηκα να συμμετάσχω. Αν προσέξετε, μάλιστα, στη φωτογραφία με όλους τους υποψήφιους συμβούλους των Ανοιχτών Οριζόντων, θα δείτε ότι απουσιάζω, καθώς ουδέποτε κλήθηκα σε αυτήν. Έτσι αναγκάστηκα να σηκώσω μόνη μου το βάρος της προεκλογικής μου εκστρατείας, με τη βοήθεια, όμως, πολλών αγαπημένων μου προσώπων, ανθρώπων που με εμπιστεύονται και πίστευαν από την αρχή ότι θα μπορούσα να προσφέρω και να τιμήσω την εμπιστοσύνη τους για το καλό του τόπου μας.
Ο.Δ.: Είστε πρώτη σε ψήφους από την παράταξη της μείζονος μειοψηφίας στην Άνοιξη;
Μ.Σ.: Ναι, και ευχαριστώ ιδιαιτέρως τους συμπολίτες μου γι’ αυτό. Ξέρετε, εξαρχής είχα αποφασίσει ότι ο προεκλογικός μου αγώνας θα είναι αυτός που ταιριάζει σε μένα και τον χαρακτήρα μου. Ότι δεν θα περιλαμβάνει τηλεφωνήματα συνεχή για την εξασφάλιση της ψήφου. Ότι θα βασίζεται στην επικοινωνία μου με τους ανθρώπους, με σκοπό να με γνωρίσουν και να με εμπιστευτούν. Σκεφτόμουν ότι η προσέγγισή μου απέναντι στους δημότες μας θα πρέπει να είναι: Κατεβαίνω στις εκλογές. Αν πιστεύετε ότι μπορώ να σας εκπροσωπήσω, να είμαι τα μάτια και τα αυτιά σας και να αγωνιστώ για πέντε πράγματα, θυσιάζοντας ώρες από τη δουλειά μου και το παιδί μου, και χωρίς να επιδιώκω κάποιο όφελος, τότε ψηφίστε με.
Ο.Δ.: Πώς είδατε τα πράγματα μέχρι σήμερα, από την άλλη πλευρά πλέον, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο;
Μ.Σ.: Δεν είναι καθόλου εύκολα. Προσπαθώ σε καθημερινή βάση να ενημερώνομαι και να διαβάζω για θέματα τεχνικά, οικονομικά, νομικά κ.α., που ανακύπτουν στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, ώστε να μπορώ να ψηφίζω ορθά και αποτελεσματικά και σύμφωνα με τα πιστεύω μου. Δυστυχώς η ταχύτητα με την οποία οι εκάστοτε αρμόδιες υπηρεσίες εισηγούνται τα θέματα ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου, ο όγκος τους και η πίεση του χρόνου δεν βοηθούν στην κατανόηση σε βάθος. Χρειάζεται κάποιος να αφιερώσει πολύ χρόνο, σε βάρος και των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, για να μπορεί να ανταπεξέλθει αποτελεσματικά στον θεσμικό του ρόλο. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που αξιόλογοι άνθρωποι, επαγγελματίες και επιστήμονες, που ζουν και εργάζονται στον Δήμο Διονύσου, δεν επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν στα κοινά, λαμβανομένου υπόψη ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν αμείβονται. Περίπου η ίδια εικόνα επικρατεί και στα νομικά πρόσωπα του Δήμου. Για παράδειγμα θα αναφέρω την ΕΣΤΙΑ, στης οποίας το Διοικητικό Συμβούλιο μετείχα, ύστερα από δική μου επιμονή. Εδώ και τρεις μήνες έχω ζητήσει τον προϋπολογισμό του Νομικού Προσώπου, μια απλή κατάσταση εσόδων–εξόδων και ακόμα τον περιμένω. Και είναι τουλάχιστον αστείο να λαμβάνω ως απάντηση, το έτος 2020, ότι το σχετικό μου αίτημα δεν έπρεπε να το στείλω ηλεκτρονικά, αλλά να το πρωτοκολλήσω στην ΕΣΤΙΑ! Δηλαδή, μέλος του Δ.Σ., που καλείται να αποφασίσει για τα θέματά του, δεν μπορεί να λάβει γνώση των οικονομικών του λόγω πρωτοκόλλου! Όπως καταλαβαίνετε η αποχώρησή μου από την ΕΣΤΙΑ, μετά την ανεξαρτοποίησή μου, μόνο ανακούφιση μου προκαλεί, ενώ παραμένουν οι απορίες μου σχετικά με τη διαχείρισή της. Δεν είναι μομφή ότι κάτι συμβαίνει, είναι όμως παράπονο γιατί δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια στα έσοδα και τα έξοδα και καλύτερη ενημέρωση.
Ο.Δ.: Φαντάζομαι πως όσο συμμετείχατε στην παράταξη, είχατε πρόσβαση σε όγκο πληροφοριών, προφανώς γίνονταν συναντήσεις πριν από τις συνεδριάσεις για να κουβεντιάσετε τα θέματα…
Μ.Σ.: Δεν θα το έλεγα. Κάποιες φορές δεν είχα καθόλου ενημέρωση. Άλλες φορές υπήρχε ενημέρωση «της τελευταίας στιγμής», που μου δημιουργούσε τεράστια αναστάτωση. Πώς να κλείσω το ιατρείο μου ξαφνικά και να ακυρώσω τα ραντεβού μου; Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό και με την οξεία κριτική που δέχτηκα για την απουσία μου από το Δημοτικό Συμβούλιο λόγω ασθενείας και με κατάθεση σχετικού ιατρικού εγγράφου, σε συγκεκριμένη συνεδρίαση για την ανάθεση της αποκομιδής ογκωδών απορριμμάτων και των βιοαποδομήσιμων σε ιδιώτη και με τη δυσφορία, που εισέπραττα όταν η ψήφος μου διαφοροποιούταν από αυτήν της παράταξης, αποτελούν κάποια από τα γεγονότα, που καταδεικνύουν τα προβλήματα στην επικοινωνία με τους Ανοιχτούς Ορίζοντες και εξηγούν τους λόγους της ανεξαρτοποίησής μου, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ αποτελεσματικά στις προσδοκίες των 500 ανθρώπων, που με ψήφισαν και περιμένουν από μένα να τους εκπροσωπήσω με βάση τις αρχές και τα πιστεύω μου.
Ο.Δ.: Πώς σκέφτεστε να κινηθείτε στο εξής, ως ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος;
Μ.Σ.: Όπως και μέχρι τώρα κυρία Χαζάπη. Ό,τι μπορώ και αντιλαμβάνομαι, να το μελετώ, να το συζητώ με τους δικούς μου ανθρώπους, να ακούω τοποθετήσεις και απόψεις και να διαμορφώνω τη θέση μου. Για τους δρόμους, για την αποχέτευση, για τα λύματα που βγάζουν στους δρόμους, για το Σχέδιο Πόλης, για το φυσικό αέριο, για την Παιδεία, έχω οράματα για την πόλη μας. Τα προβλήματα που έχουμε εδώ, δεν τα έχουν ούτε μικρά χωριά. Αναπτυχθήκαμε όμως γρήγορα και ανεξέλεγκτα και τα βρίσκουμε μπροστά μας. Είναι λοιπόν καιρός να μιλήσουμε σοβαρά γι’ αυτά και να γίνουν έργα. Και αν βλέπω έργα, θα τα ψηφίζω.
Ο.Δ.: Σας ευχαριστώ!
Μ.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ!
