Τη συγκέντρωση υπογραφών και τη σύνταξη ψηφίσματος, με σκοπό να κατατεθεί στο Τοπικό Συμβούλιο Σταμάτας και στο Δημοτικό Συμβούλιο Διονύσου, αποφάσισαν οι 60 περίπου οικιστές της Αμυγδαλέζας στην ενημερωτική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε προχθές Κυριακή 7 Ιουνίου, αναφορικά με το πολεοδομικό καθεστώς αυτής της περιοχής του Δήμου Διονύσου και τη δυνατότητα αναγνώρισής της ως οικισμού προ του 1923. Το θέμα, υπενθυμίζεται, συνδέεται τόσο με το δασικό όσο και με το οικιστικό πρόβλημα πολλών περιοχών του Δήμου Διονύσου και έχει τύχει διαφορετικής αντιμετώπισης από την τέως και τη νυν Δημοτική Αρχή.
Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν ακόμη ο τέως Δήμαρχος Δ. Ζαμάνης με την τέως Αντιδήμαρχο Α. Πέππα από την παράταξη της μείζονος μειοψηφίας, καθώς και οι δημοτικοί σύμβουλοι Ν. Κλήμης από τους ΜΑΖΙ για τον Διόνυσο και Π. Πανάγος από τη Λαϊκή Συσπείρωση. Οι παραπάνω υποστήριξαν ότι ενημερώθηκαν για τη συγκέντρωση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον τοπικό Τύπο. Θα πρέπει εδώ να προστεθεί ότι, όπως έγινε αντιληπτό, πρόσκληση δεν είχε απευθυνθεί σε καμιά παράταξη, ούτε καν στο Τοπικό Συμβούλιο Σταμάτας, όπως επιβεβαιώθηκε σε σχετική ερώτηση της Οδού Διονύσου στη συνεδρίασή του της περασμένης Παρασκευής.
Την πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση είχε η Χ. Χρυσικάκη, κάτοικος της περιοχής και τέως Πρόεδρος στο ΚΑΠΗ Σταμάτας. Η ίδια είχε πρωτοστατήσει, μαζί με την κ. Πέππα, στις αντιδράσεις μερίδας συνεταιριστών, αλλά και της απελθούσας Δημοτικής Αρχής, στην παράνομη, όπως υποστήριζαν, διαδικασία επανενεργοποίησης του Αγροτικού Συνεταιρισμού Σταμάτας, αντιδράσεις που διήρκεσαν κοντά τρία χρόνια.
Στην ενημέρωση των παρευρισκομένων προχώρησε πρώτος ο Χ. Πασιπουλαρίδης, μηχανικός, αδελφός του πρώην Δημάρχου Δροσιάς Α. Πασιπουλαρίδη, ο οποίος δήλωσε πως τυχαία και αυτός παραβρέθηκε στη συγκέντρωση, επειδή όμως γνωρίζει το θέμα, του ζητήθηκε να μιλήσει. Ο κ. Πασιπουλαρίδης υπερθεμάτισε για τη στρατηγική που ακολούθησε η απελθούσα Διοίκηση, αντιμετωπίζοντας όλους τους οικισμούς της πόλης ισότιμα.
Τη στρατηγική αυτή αντιδιέστειλε με την πολιτική που ακολουθεί η νυν Δημοτική Αρχή, για την οποία υποστήριξε πως “ξέχασε” την Αμυγδαλέζα στη λογική του διαχωρισμού των οικισμών, αν και αποδεδειγμένα, όπως τόνισε, είναι οικισμός προ του 1923, με απογραφή πληθυσμού από το 1907, μεγαλύτερου από τον Άγ. Στέφανο ή την Άνοιξη: “Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή έβαλε επίσημα τα όρια της Αμυγδαλέζας και τούτοι εδώ, οι καινούργιοι, θέλουν να τα σβήσουν”, είπε χαρακτηριστικά. Όσο για τη σχέση οικισμών με το Διάταγμα Προστασίας του Πεντελικού, χαρακτήρισε “παραμύθια” τη θέση “μέσα στα όρια του Διατάγματος δεν γίνεται τίποτα”, υποστηρίζοντας πως οικισμοί που βρίσκονται που βρίσκονται μέσα στα όρια αυτά απολαμβάνουν προνόμια και όρους δόμησης και “χοντρά χοντρά υπερισχύουν του Διατάγματος”. Αναφορά έκανε επιπλέον ο κ. Πασιπουλαρίδης και στη Ροδόπολη, χαρακτηρίζοντας τον εκεί οικισμό «αυθαίρετο, που αναπτύχθηκε με ψέματα» ως τάχα οικιστική αποκατάσταση. Προέτρεψε τέλος τους οικιστές της Αμυγδαλέζας να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ώστε να πετύχουν το στόχο τους.
Στην ίδια γραμμή κινήθηκε αμέσως μετά και ο τέως Δήμαρχος, που υπεραμύνθηκε της στρατηγικής επί θητείας του: “Όλοι οι οικισμοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισονομία, ισοτιμία και ισοπολιτεία. Δουλειά του Δήμου είναι να θωρακίσει όλους τους οικισμούς ως νόμιμα υφιστάμενους, με όποιο επιχείρημα μπορεί, ακόμη και αν όντως κανείς δεν είναι νόμιμα οριοθετημένος”.
Επέμεινε εν συνεχεία πως η Αμυγδαλέζα συγκαταλέγεται στους νόμιμα υφιστάμενους οικισμούς, με βάση τα νομιμοποιητικά χαρακτηριστικά της, “ιστορικά στοιχεία από το 1890”, που είναι περισσότερα σε σύγκριση με αυτά άλλων οικισμών της πόλης, ενώ πάνω στον πληθυσμό της “πάτησε” η προσπάθεια για την επέκταση του Σχεδίου Πόλης στη Σταμάτα. “Αν ο Δήμος που είναι το τελευταίο αποκούμπι του πολίτη, σας ξεχάσει, τότε είστε μόνοι σας. Γι’ αυτό και εκείνο που πρέπει να απαιτηθεί είναι η Αμυγδαλέζα και ο κάθε οικισμός να αποκτήσει υπόσταση για την κεντρική Διοίκηση του κράτους”, τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Ζαμάνης, που κατηγόρησε τη νυν Δημοτική Αρχή ότι διαχωρίζει τους οικισμούς, με αποτέλεσμα κάποιοι να μείνουν εκτός ρύθμισης. Αισιόδοξος πάντως δεν φάνηκε ούτε και σ’ αυτή την περίπτωση, μια που παραδέχθηκε πως “όσο πιο πολλοί είμαστε και όσο πιο πολύ πιέζουμε, τότε υπάρχει μια πιθανότητα η πολιτεία να μας ακούσει”, κατέληξε ο τέως Δήμαρχος (σ.σ. ο ίδιος είχε ακόμη παραδεχθεί προ καιρού στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής πως η στρατηγική που ακολούθησε ο Δήμος Διονύσου επί των ημερών του για το οικιστικό θέμα δεν εισακούστηκε από την κεντρική Διοίκηση).
Αιχμές για εξυπηρέτηση συμφερόντων εκ μέρους της νυν Δημοτικής Αρχής άφησε εν συνεχεία ο δικηγόρος Π. Χρυσικάκης, από τα ιδρυτικά μέλη της παράταξης των Ανοιχτών Οριζόντων, που- τονίζοντας πως για το πρόβλημα τώρα ενημερώνεται- έθεσε το ερώτημα, γιατί αυτό που ξεκίνησε η τέως Διοίκηση του Δήμου δεν το συνέχισε η νυν: “Αν προτάξουμε κάποιους οικισμούς αντί να ενδιαφερθούμε για όλους, είναι σαν να πυροβολούμε τα πόδια μας”, είπε χαρακτηρισστικά ο κ. Χρυσικάκης, καλώντας τους παρευρισκόμενους και ενδιαφερόμενους να συγκροτηθούν και να στηρίξουν αυτούς που τους ενημέρωσαν.
Για τη δύναμη του κόσμου, τέλος, μίλησε η τέως Αντιδήμαρχος Α. Πέππα, υπογραμμίζοντας πως η η αναγνώριση της Αμυγδαλέζας ως οικισμού θα συνοδεύεται από δικαιώματα και προνόμια, θα εξαιρείται των δασικών χαρτών και θα έχει διαφορετική μεταχείριση στην πολεοδόμησή της.
Η κ. Πέππα καταφέρθηκε ειδικά κατά του Αντιδημάρχου Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού Γ. Φωτάκη, που- όπως υποστήριξε- αμφισβήτησε στο Δημοτικό Συμβούλιο ακόμη και τη Σταμάτα, “το κεφαλοχώρι της περιοχής”, ως οικισμό: “Δεν μπορούμε να διαγράφουμε την ιστορία και να ισοπεδώνουμε τα πάντα, γιατί θέλουμε να εξυπηρετήσουμε ορισμένους”. Τα όρια για όλη τη Σταμάτα, συνέχισε η τέως Αντιδήμαρχος, τα είχε βάλει από το 1974 ο τότε Κοινοτάρχης (σ.σ. πατέρας της κ. Πέππα), εντούτοις δεν κατέστη εφικτό να εγκριθούν από την πολιτεία, επειδή συνέπεσαν με την αντίστοιχη προσπάθεια στην Άνοιξη όπου είχαν σημειωθεί παρατράγουδα. “Για την αντιμετώπιση της αδικίας, κατέληξε η κ. Πέππα, βοηθάει μόνο η αντίδραση του κόσμου, που πρέπει να είναι ενωμένος και να έχει πρόταση. Και πρόταση τακτοποιημένη υπάρχει. Εμείς καταφέραμε να περάσουμε με πορτοκαλί περίγραμμα όλους τους οικισμούς, δηλαδή σ’ αυτούς δεν υπάρχει δάσος, ενώ τώρα θέλουν να κάνουν μια νέα τάξη πραγμάτων. Μαζέψτε πολλές υπογραφές, υπογράψτε ψήφισμα, να έρθει στο Τοπικό και στο Δημοτικό Συμβούλιο, να ξανακοιτάξουμε το θέμα από την αρχή και να δούμε ποιος θέλει τι για την περιοχή”, υπογράμμισε χαρακτηριστικά.
Στη συγκέντρωση παρενέβησαν και εκπρόσωποι των παρατάξεων Λαϊκή Συσπείρωση και ΜΑΖΙ για τον Διόνυσο, που επισημαίνοντας πως είναι νέοι δημοτικοί σύμβουλοι ζήτησαν πληρέστερη ενημέρωση. Από την πλευρά της Λαϊκής Συσπείρωσης ο κ. Πανάγος τόνισε εφόσον υπάρχει δίκαιο αίτημα, που στηρίζεται σε ιστορικά στοιχεία, τότε πρέπει να ακολουθεί μια πορεία διεκδικητική, ειδικά όπως στην περίπτωση των οικισμών του Δήμου, με την ιδιότυπη ομηρία σχεδόν όλων των κατοίκων και την απομείωση των περιουσιών τους, προβλήματα που κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές.
“Φέρτε γρήγορα το ψήφισμά σας και θα το στηρίξουμε μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο στη λογική πως δεν πρέπει να υπάρχουν πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Όλοι οι πολίτες πρέπει να απολαμβάνουν ισονομίας και ισοπολιτείας, ίσων ευκαιριών και ίσης μεταχείρισης, γιατί όλοι έχουν ανάγκες και τη δική τους πορεία και έχουν μοχθήσει γι’ αυτήν”, υπογράμμισε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης, προσθέτοντας πως όλες οι Δημοτικές Αρχές των προηγούμενων χρόνων θα έπρεπε να έχουν συγκεντρώσει όλα τα τεκμήρια, που αποδεικνύουν πως όλοι οι οικισμοί στο Δήμο Διονύσου είναι προϋφιστάμενοι του 1923.
Από την πλευρά του ο Ν. Κλήμης εκ μέρους των ΜΑΖΙ για τον Διόνυσο εξέφρασε την απορία του γιατί δεν προσκλήθηκαν όλες οι παρατάξεις παρά η συγκέντρωση γνωστοποιήθηκε μόνο στο διαδίκτυο και απευθυνόταν αορίστως προς όσους ενδιαφέρονται για την Αμυγδαλέζα, ενώ συμφώνησε κατ’ αρχάς πως το αίτημα “ίση μεταχείριση για όλους” είναι “απλό και λογικό”.
Εμπλέκονται εντούτοις πολλοί φορείς, οπότε για την επιτυχία της όποιας κίνησης απαιτείται η όσο το δυνατόν καλύτερη συγκρότησή της, ίσως και με τη σύσταση Συλλόγου, που επίσημα θα μπορεί να συνομιλεί με τους φορείς αυτούς, κατέληξε ο κ. Κλήμης.
