ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
19/11/2020
Σε πρόσφατη επιστολή μας προς τον υπουργό Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα (17.11.20) υπογραμμίσαμε, μεταξύ άλλων, την επείγουσα πλέον ανάγκη του κλάδου μας να λάβει μη επιστρεπτέες ενισχύσεις από την Πολιτεία, σύμφωνα βεβαίως με παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Συγκεκριμένα είχαμε διατυπώσει τη θέση μας ως εξής: «Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε ανάλογη αντιμετώπιση την οποία είχε ο κλάδος μας σε άλλες χώρες της Ε.Ε. (σύμφωνα με τα στοιχεία που βρίσκονται στον ιστότοπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου): Μη επιστρεπτέα οικονομική ενίσχυση από την πολιτεία. Όχι δανεισμό! Διότι οι επιστρεπτέες ενισχύσεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά δανεισμός με διαφορετικό όνομα! Το μέτρο της επιστρεπτέας προκαταβολής επίσης είναι ένα μη δραστικό μέτρο το οποίο παίρνει το χαρακτήρα ημίμετρου καθώς μας δίδεται με παρακράτηση των επιδομάτων αναστολής εργασίας. Ενώ παράλληλα καλούμαστε να ξαναπροσλάβουμε τους σε αναστολή εργαζόμενους. Αυτός ο καθόλα επιθυμητός και σωστός όρος όμως δεν χρειάζεται επιβολή, ει μη μόνον την ενίσχυση από μέρους της πολιτείας «. [απόσπασμα από την επιστολή του ΕΣΔ στον υπουργό Οικονομικών-17.11.20]
Σήμερα στις ανακοινώσεις του Υπουργού Οικονομικών για νέα μέτρα στήριξης με θλίψη διαπιστώσαμε τα εξής:
Η Πολιτεία επεκτείνει αυτό τον δανεισμό εισάγοντας ένα νέο κύκλο επιστρεπτέων προκαταβολών διευρυμένο πλην όμως με τους ίδιους ασφυκτικούς όρους, ουσιαστικά κλείνοντας τα αυτιά της σε ό,τι τραγικό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην αγορά και στην εργασία. Η κυβέρνηση παρουσιάζεται ανάλγητη και αναποτελεσματική. Σε μία ταχύτατα διαλυόμενη οικονομία καλούμαστε, οι μικρομεσαίοι, να δανειστούμε ξανά και με τον όρο να διατηρήσουμε τον αριθμό των εργαζομένων μας μέχρι 31.3.21 έτσι ώστε να γίνει το 50% της ενίσχυσης μη επιστρεπτέο.
Κύριοι της κυβέρνησης,
δεν χρειαζόμαστε να μας επιβάλει κανείς αυτό το οποίο θεωρούμε υποχρέωσή μας, να διατηρήσουμε δηλαδή τις θέσεις εργασίας. Αυτό που χρειαζόμαστε από την Πολιτεία είναι σεβασμό στην προσπάθειά μας να επιβιώσουμε, συνολική από μέρους της αντίληψη της κατάστασης και των αναγκών αλλά και της ολοένα και περισσότερο συρρικνούμενης προοπτικής ανάκαμψης. Η ανάκαμψη δεν θα προκύψει δια μαγείας. Ως εκ τούτου, η οικονομία και η εργασία χρειαζόταν και χρειάζονται στρατηγική θωράκιση στην εποχή της βαθιάς κρίσης. Χρειάζεται ό,τι ακριβώς έχουμε επανειλημμένως επισημάνει: Τη σχεδιασμένη και στρατηγική δράση του κράτους ώστε να μειωθούν οι συνέπειες. Όχι αποσπασματικές αντιδράσεις και ημίμετρα. Πόσο μάλλον μία ανεξήγητη επιμονή σε αυτά.
