“Στο Δημοτικό Συμβούλιο υπάρχουν δυο πολιτικές: Εμείς, η Λαϊκή Συσπείρωση, και οι άλλοι”. Αυτό υπογραμμίζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης της μειοψηφίας στο Β’ Μέρος της συνέντευξής τους προς την Οδό Διονύσου. Οι κύριοι Παντελόγλου και Πανάγος ασκούν σκληρή κριτική προς τη Δημοτική Αρχή καταλογίζοντάς της βλαχοδημαρχιακή πολιτική, μικροπελατειακή αντίληψη και αλαζονεία της εξουσίας, μιλούν για την πρόσφατη συνεργασία με άλλες παρατάξεις στο πλαίσιο κοινών διεκδικήσεων, ενώ δηλώνουν έτοιμοι να διοικήσουν το Δήμο, με στήριγμά τους τη συμμετοχή των πολιτών:
Ο.Δ.: Παρακολουθώντας τα Δημοτικά Συμβούλια στον καλλικρατικό Δήμο, διαπιστώνω πως η παρουσία της Λαϊκής Συσπείρωσης έχει διαφοροποιηθεί , έχει γίνει πιο αιχμηρή, την τελευταία τριετία, θα πω, αφότου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση η Ζωή η Σώκου και ανέλαβε πρώτα ο Τεύκρος και μετά και οι δυο σας.
Τεύκρος Παντελόγλου: Αυτό είναι το βασικό. Ήταν μόνη της.
Παναγιώτης Πανάγος: Κάτι που με τον εκλογικό νόμο θα ξαναγίνει. Και 27 σύμβουλοι και ενισχυμένη αναλογική.
Τ.Π.: Εγώ δουλεύω, και ως αυτοαπασχολούμενος βιώνω πολλά προβλήματα. Έτσι, έχω τον Παναγιώτη δίπλα, στήριγμα, το τονίζω, λόγω της εργασιακής φάσης που βρίσκεται αλλά και των γνώσεων που έχει, ειδικά πάνω στα οικονομικά. Εδώ φάνηκε η διαφορά. Φαντάζεσαι να είχαμε κι άλλους συμβούλους; Έναν μηχανικό για παράδειγμα, να αλωνίζει την πόλη και να καταγράφει τα στραβά; Μηχανισμό με επαγγελματίες δεν έχουμε, έτσι αξιοποιούμε κάθε φορά όποια πληροφορία μπορούμε να πάρουμε.
Ο.Δ.: Είναι αλήθεια πως σε κάποια θέματα στο Δημοτικό Συμβούλιο, περιορίζεστε σε μια γενική τοποθέτηση, που απηχεί ίσως κομματική γραμμή, χωρίς να μπαίνετε σε παραπάνω λεπτομέρειες.
Τ.Π.: Πάντως νομίζω πως ίσως και η Διοίκηση να μην γνωρίζει σε βάθος αυτά για τα οποία μιλάει ή μένει στην επιφάνεια. Για την επιτροπή για τα δέντρα, ας πούμε, ακούστηκαν αβάσιμα πράγματα, από Αντιδημάρχους και μηχανικούς, αυτούς που βγάζουν τις άδειες. Εδώ έφτασαν να δαιμονοποιήσουν το Δασαρχείο. Εγώ διαφωνώ. Όποτε χρειάστηκε, έχω εξυπηρετηθεί χωρίς κανένα πρόβλημα, είναι βέβαια και αυτό υποστελεχωμένο, υπάρχει πρόβλημα σοβαρό, υπάρχουν καθυστερήσεις, άσε που ως όργανο του κράτους είναι υποχρεωμένο να ακολουθεί την πολιτική για τα δάση που είπαμε και παραπάνω.
Π.Π.: Εγώ να πω για τη γενική και όχι λεπτομερή τοποθέτηση, που ανέφερες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εφόσον γνωρίζουμε το πρόβλημα, για τους δασικούς χάρτες ή τους οικισμούς για παράδειγμα, γνωρίζουμε και τη λύση του. Το να μπούμε στη λεπτομέρειά του, δεν έχει να κάνει με κομματική γραμμή, αλλά ενέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθούν ζητήματα αυθαίρετης ερμηνείας λόγω ιδιαιτεροτήτων, που δεν θα μπορεί να καλυφθούν με την όποια νομοθετική ρύθμιση.
Ο.Δ.: Τι εννοείτε;
Π.Π.: Αν έχεις χτίσει σε ρέμα, ας πούμε. Αυτό είναι μια αυθαιρεσία πιθανά και με άδεια των αρμοδίων. Εδώ δεν μπορούμε να έχουμε μια θέση συνολική “έχουν γίνει όλα σωστά ή όλα λάθος”. Έτσι, για να ξαναγυρίσουμε στο παράδειγμα των οικισμών, αυτό που θα ισχύσει για τη Ραπεντώσα ή για τον Άγ. Στέφανο ή για την Άνοιξη κ.λπ. θα έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά οικιστικά, προστασίας του περιβάλλοντος κ.λπ. και ό, τι έχει χτιστεί κατά παράβαση της άδειάς του, δεν μπορεί προφανώς να νομιμοποιηθεί, γι’ αυτό η θέση μας είναι γενική και δεν μπαίνουμε στη λεπτομέρεια. Επίσης δεν έχουμε διοικήσει το Δήμο για να έχουμε εικόνα για το τι συμβαίνει στους οικισμούς μας. Και για να μπορέσουμε να ενημερωθούμε και ο Τεύκρος και εγώ, χρειάζεται τεράστιος χρόνος, που βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει. Επίσης γνωρίζεις ότι επανέφερα το θέμα των δασικών χαρτών στο Δημοτικό Συμβούλιο. Πήρα απάντηση; Όχι. Ούτε απαντήσεις ούτε ενημέρωση παίρνουμε. Ξαφνικά θα τρέχουμε. Απέναντί μας δηλαδή έχουμε μια Δημοτική Αρχή που για κανένα από τα πολύ σοβαρά προβλήματα του Δήμου μέχρι τα πιο απλά δεν μπορεί και δεν θέλει να έχει σφαιρική αντίληψη και σοβαρό σχεδιασμό για το πού πρέπει να βρίσκεται η πόλη μετά από τα τέσσερα χρόνια της θητείας της και ποια προβλήματα θα έχει λύσει. Αντί γι’ αυτό, έχουμε τη βλαχοδημαρχιακή αντίληψη λειτουργίας, να στρώσουμε λίγη άσφαλτο, να ανοίξουμε ένα δρομάκο, να εξυπηρετήσουμε ό,τι μικρό…
Τ.Π.: Να δώσουμε καμιά οκτάμηνη σύμβαση, όλοι ζήσαμε τη δωδεκάωρη διορία για να συγκεντρώσουν οι υποψήφιοι τα δικαιολογητικά για τον τελευταίο διαγωνισμό…
Π.Π.: Δηλαδή κινούμαστε γύρω από μια μικροπελατειακή αντίληψη και μικροεξυπηρέτηση, που δεν λύνει κανένα μεγάλο πρόβλημα. Αποσπασματικές κινήσεις που δεν οδηγούν πουθενά και μετά από 4 χρόνια στο ίδιο σημείο θα είμαστε. Υποσχέθηκε η Διοίκηση Καλαφατέλη Οργανισμό Εσωτερικών Υπηρεσιών. Μέχρι σήμερα έχουν περάσει δυο χρόνια. Γιατί δεν έχει έρθει ακόμη; Ήταν υποχρεωμένη έξι μήνες από την ανάληψη καθηκόντων να φέρουν το Επιχειρησιακό Σχέδιο, για το πώς βλέπουν στην τετραετία τους και πώς θα διαχειριστούν τα οικονομικά, τα έργα κ.λπ. Φέρνουν Τεχνικά Προγράμματα χωρίς κανέναν ειρμό και ραχοκοκκαλιά. Και για όσα έργα έχουν ανακοινώσει, υπάρχει σκόπιμη προχειρότητα, για να εξυπηρετήσουν ημέτερους, χωρίς προδιαγραφές και προγραμματισμό. Και για τα 7 εκατομμύρια ασφαλτόστρωσης, δεν έχει σημασία πόσα χιλιόμετρα αλλά τι είδους δρόμους θα φτιάξεις και ποια κυκλοφοριακά προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, βοηθώντας στην ασφαλή μετακίνηση στην πόλη και μειώνοντας την περιβαλλοντική επιβάρυνση. Να πούμε και για την πανδημία; Τι έκαναν για τους μικροεπαγγελματίες; για τα παιδιά στο σχολείο; για τους άνεργους του Δήμου; για τη Βοήθεια στο Σπίτι; για όλο το Δήμο συνολικά; Απολύτως τίποτα. Μπαλώματα, “βλέποντας και κάνοντας” και προσλήψεις ημετέρων – που δεν έχει κανένα μα κανένα αποτέλεσμα. Τα μαγαζιά της περιοχής άνοιξαν για ένα μικρό διάστημα. Τι έκανε η Δημοτική Αρχή σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο προκειμένου τις λίγες εκείνες ημέρες, να υποστηριχθούν τα καταστήματα από τον τοπικό πληθυσμό; Ποια κίνητρα δόθηκαν; Ακόμη και για να μειωθούν οι τιμές αν εδώ είναι υψηλότερες από όσο σε άλλες περιοχές. Ποια ήταν δηλαδή η στήριξη του Δήμου προς τον πολίτη; Καμιά και πουθενά.
Ο.Δ.: Αυτές είναι κάποιες προτάσεις που είχατε από την πρώτη στιγμή καταθέσει αναφορικά με την πανδημία, και έχετε συχνά καταγγείλει πως δεν εισακούστηκαν. Γιατί νομίζετε πως η Δημοτική Αρχή δεν προστρέχει στη βοήθεια και τη συνεργασία τη δική σας αλλά και των άλλων παρατάξεων; Το ρωτάω αυτό γιατί η εποχή των απόλυτων πλειοψηφιών με τους 25 συμβούλους της Διοίκησης δεν ισχύει πλέον.
Π.Π.: Κατ’ εμέ είναι θέμα νοοτροπίας. Δεν έχουν μάθει να συνεργάζονται ούτε να λειτουργούν ομαδικά, πάσχουν από την αλαζονεία της εξουσίας, αυτή που τους έχει δοθεί, με το νόμο και όχι από το λαό, στην Οικονομική Επιτροπή και την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής και εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Τ.Π.: Πού έχει δυσκολευθεί να περάσει κάτι; Εκεί ψηφίζονται όλα.
Ο.Δ.: Στο Δημοτικό Συμβούλιο, όμως, έχουν σημειωθεί ήττες για τη Δημοτική Αρχή.
Τ.Π.: Πολιτικές, όχι ουσίας. Οι διευρυμένες πλειοψηφίες στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή ποιότητας Ζωής, του λύνουν τα χέρια. Να’ ναι καλά ο Θεοδωρικάκος. Κοίτα, δεν δυσκολεύεται να συνεργαστεί με υπάκουες παρατάξεις, απόδειξη ο Τσεβάς, άριστη συνεργασία. Αλλιώς, είσαι απέναντι και εχθρός. Θυμάσαι τι ακούστηκε από το ξεχασμένο μικρόφωνο στο Δημοτικό Συμβούλιο; «Αν τους αφήσουμε, θα το κάνουν συνέχεια”. Αυτό δεν δείχνει αλαζονεία; Αλλά έχει εφεδρείες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 6 παρατάξεις, αλλά δυο πολιτικές: Εμείς, δηλαδή η Λαϊκή Συσπείρωση, και όλοι οι άλλοι. Όλοι οι άλλοι, που είναι με την ανταποδοτική λειτουργία, και δεν μιλάω εδώ με κομματική γραμμή. Οπότε, και σε δύσκολη θέση να βρεθεί, δεκανίκια θα βρει.
Ο.Δ.: Από τη “Μήδεια” και μετά, έχει σημειωθεί μια συνεργασία ανάμεσα στις 4 από τις 6 παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Όπως το βλέπω, έρχεστε κοντά για συγκεκριμένα ζητήματα, και μετά επιστρέφετε ο καθένας στη δική του φιλοσοφία και πολιτική.
Τ.Π.: Πάντα γινόταν αυτό. Είναι θέμα χειρισμών. Το να συγκαλέσουμε, για παράδειγμα, Δημοτικό Συμβούλιο ώστε να αναδείξουμε τη θέση μας, ήταν θέμα χειρισμού και το κάναμε γιατί έπρεπε, και πιέσαμε όχι την Τσικνοπέμπτη στις 5 το απόγευμα, αλλά κανονικά την Τρίτη και με live streaming. Συνέβαινε όμως και παλιότερα, επί Διοίκησης Ζαμάνη. Πάντα η αντιπολίτευση, όταν βρίσκει δυσκολίες, χρησιμοποιεί κάποια όπλα που της δίδονται για να μπορέσει να αντιδράσει.
Ο.Δ.: Ποτέ όμως μέχρι σήμερα σ’ αυτό το βαθμό.
Τ.Π.: Ίσως, γιατί το πολιτικό σύστημα ήταν διαφορετικό κι έτσι ήταν δύσκολο να βάλεις τον άλλο στην άκρη. Η Διοίκηση Καλαφατέλη έχει συμφέρον αυτή τη στιγμή – τους βολεύει – να πει ότι δέχεται ομαδικά πυρά. Ξέρεις τι ήμουν αποφασισμένος να κάνω αν δεν γινόταν το live steaming; Να συνδέσω το κινητό μου με τηλεόραση έξω από το Δημαρχείο και να καλέσω τον κόσμο να έρθει να παρακολουθήσει, ήταν αγανακτισμένος και ήθελε να ακούσει. Και είχαμε βρει και τον τρόπο.
Ο.Δ.: Σας προβλημάτισε το γεγονός πως ο μεγαλύτερος αριθμός πολιτών που παρακολούθησε την πρώτη ζωντανή συνεδρίαση, για τη “Μήδεια” μάλιστα, δεν ξεπέρασε τους 260;
Τ.Π.: Εντάξει, εμείς το λέμε εδώ και καιρό. Δυστυχώς το μεγάλο πρόβλημα και ο μεγάλος σύμμαχος αυτή τη στιγμή της άρχουσας τάξης που ασκεί εξουσία, όπως την ασκεί, είναι η κατάσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Υπάρχουν μειωμένες απαιτήσεις. Και μειωμένες απαιτήσεις σημαίνει μειωμένη αγωνιστική διάθεση. Εδώ και τριάντα χρόνια, έχουν καταφέρει να διαλύσουν να βάλουν το λαό στην άκρη. Πριν το ’90 ο λαός είχε οργάνωση, σε όποιον βαθμό και σε σωστή ή λάθος κατεύθυνση, αδιάφορο. Ήταν οργανωμένος σε σωματεία, σε συλλόγους, σε κινήματα, σε όλους τους χώρους κοινωνικής έκφρασης. Μετά κατάφεραν να διαλύσουν την οργάνωση αυτή σε όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος σταμάτησε να έχει συσσωρευμένη πείρα, αυτή η πείρα σταμάτησε να μεταφέρεται σαν κομμάτι της ιστορικής συνέχειας, σταμάτησε η συσσώρευση πείρας από αγώνες και κατακτήσεις, άρα χάθηκε η συλλογική μνήμη. Έτσι, και με την οικονομική κρίση, ο κόσμος έχει μειώσει τις απαιτήσεις του, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, αντί να σηκώσει κεφάλι και να διεκδικήσει. Στη δεκαετία του ’90 ο κόσμος θα ανάγκαζε το Δήμαρχο να διεκδικήσει κονδύλι και να έρθει να κόψει το πεύκο μέσα στο σπίτι. Σήμερα αντιθέτως το κάνει μόνος του.
Ο.Δ.: Αποδίδετε λοιπόν την απάθεια του κόσμου σε απανωτά χτυπήματα σ’ αυτά τα τριάντα χρόνια.
Τ.Π.: Ακριβώς. Και το #metoo που έχει ανοίξει τελευταία είναι μια αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι. Μπορεί να περιορίζεται σήμερα στο χώρο του αθλητισμού και του θεάματος, αλλά ας πάμε εκεί που η εκμετάλλευση έχει την πιο οξυμένη μορφή, στα εργοστάσια, στα super market, στην Τράπεζα. Και μακάρι το κίνημα αυτό να εξαπλωθεί παντού, να αναθαρρήσει ο κόσμος και να πατήσει στα πόδια του, είναι μια αρχή.
Π.Π.: Για να μείνουμε στο live streaming, θεωρώ πως ο τρόπος που το διαχειρίστηκε η Δημοτική Αρχή, και τις δυο φορές, είναι για να αποτρέψει τον κόσμο να παρακολουθεί. Πυροδοτεί την όλη διαδικασία, για να αντιδράσουν οι παρατάξεις και να γίνει το μπάχαλο. Απόδειξη πως από τους 260 θεατές της πρώτης φοράς, πέσαμε στους 60 την περασμένη Τρίτη. Βέβαια, και όταν γίνονταν οι συνεδριάσεις στο Πολιτιστικό του Αγ. Στεφάνου, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έρχονταν να παρακολουθήσουν. Συνεπώς, πιστεύω ότι έχει χάσει το ενδιαφέρον του ο κόσμος γιατί ακριβώς και η παράταξη που έχει τη Διοίκηση αλλά και αυτή που διεκδικεί τη Διοίκηση λειτουργούν όχι με το συμφέρον του κόσμου στο μυαλό τους, αλλά με το συμφέρον το δικό τους, για την καρέκλα της εξουσίας και την κουτάλα της εξουσίας. Αυτός είναι και ο λόγος που έγιναν οι καλλικρατικές ενώσεις: Σε επίπεδο μικρού Δήμου ή κοινότητας, τα μικροέργα δεν είχαν ενδιαφέρον για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τώρα όμως μεγάλωσε και η κλίμακα και η πίτα. Αυτή είναι πολιτική που ασκείται με νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις- να εξαφανιστούν οι μικροί και οι μεσαίοι και να υπάρχουν τα οργανωμένα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το ίδιο κρύβεται επιμελημένα και πίσω από την πανδημία, δηλαδή η εξαφάνιση του μικρομεσαίου επαγγελματία. Και λόγω της ανυπαρξίας ενεργειών για τη στήριξη του πολίτη, ο κόσμος χάνει το ενδιαφέρον του και η Δημοτική Αρχή, ακολουθώντας της προσφιλή τακτική της, δηλαδή να φορτώσει τη μπαχαλοποίηση του Δημοτικού Συμβουλίου κάπου, και συνήθως στη Λαϊκή Συσπείρωση. Αλλά η μπαχαλοποίηση ξεκινάει από τους ίδιους, γιατί όπως είπες προηγουμένως η σύγκλιση των παρατάξεων είναι ευκαιριακή. Εμείς κοιτάμε το συμφέρον των δημοτών στο σύνολό τους, με ένα συνολικό σχεδιασμό και μια σφαιρική αντίληψη για την περιοχή κοιτάμε να λύσουμε προβλήματα σε ένα τόπο που κάθε άλλο παρά προνόμιο είναι να ζεις, όπως συνθηματολογούσε προεκλογικά ο Ζαμάνης που άφησε χάλια πίσω του. Για τη λύση αυτών των προβλημάτων συνεργαζόμαστε, εφόσον αυτή η συνεργασία δεν αντίκειται σ’ αυτά που προεκλογικά εμείς διακηρύξαμε ότι θα κάνουμε. Θα σου πω και το άλλο, για να δεις πόσο ψεύτικη ήταν η διαδικασία του Συμβουλίου για τη “Μήδεια”: Στη δική μας εισήγηση, των παρατάξεων, για την επόμενη ημέρα, υπήρχε και η συγκρότηση μεικτής Επιτροπής, διαπαραταξιακής και υπηρεσιακών παραγόντων, υπό το Δήμαρχο του οποίου το ρόλο δεν αμφισβητούμε. Η συγκρότηση αυτής της Επιτροπής θα έδειχνε πως θέλει πραγματικά να συνεργαστεί ο Δήμαρχος με τις άλλες παρατάξεις για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα. Έργο της Επιτοπής θα ήταν να αξιολογήσει και να επανασχεδιάσει τις δράσεις για να έρθει αποτέλεσμα.
Ο.Δ.: Θα την επαναφέρετε ως πρόταση, ενόψει για παράδειγμα αντιπυρικής περιόδου;
Π.Π.: Προφανώς. Ποια μεγαλύτερη απόδειξη ότι θες τη συνεργασία; Αλλά φοβούνται πως θα υποκατασταθεί η λειτουργία της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής και της Οικονομικής Επιτροπής. Και δεν καταλαβαίνουν πως με την πρόταση μας θα βοηθούνταν οι δυο Επιτροπές του Δήμου να λειτουργήσουν καλύτερα. Έτσι, όπως έκαναν και με τους δασικούς χάρτες, ή με το οικιστικό, νομίζουν πως αν το χειριστούν μόνοι τους παραγοντίστικα και με ίντριγκες, θα λύσουν το θέμα και θα πάρουν όλη τη δόξα, και άρα θα έχουν την καρέκλα του Δήμου ή και άλλων θέσεων εσαεί. Αυτό όμως είναι ψευδαίσθηση γιατί δεν κατανοούν ένα πράγμα: Η εξουσία τους τελειώνει πάρα πολύ γρήγορα.
Τ.Π.: Για να μη μιλήσουμε για την αλλεργία τους σε μαζικές κινητοποιήσεις. Θυμάσαι τότε με τα διόδια, που είχαν βάλει και πούλμαν για να κατεβεί ο κόσμος στην Περιφέρεια; «Αμορτισέρ» για την απορρόφηση κραδασμών απέναντι στην πολιτική κάθε κυβέρνησης. Και τα διόδια τα ξαναβρίσκουμε μπροστά μας, με τα έργα που γίνονται σήμερα στην Εθνική Οδό, στη γέφυρα της Βαρυμπόμπης, παρόλο που όλοι το αρνούνται. Γι’ αυτό ενισχύουν δήθεν τα πρανή με αντιστηρίξεις, όταν τα έχουν παρατημένα επί δεκαετίες και γι’ αυτό έχουν μπει εδώ και καιρό οι μετρητές κυκλοφορίας στο ύψος του κόμβου με την Εθνική, για να υπολογίσει η Νέα Οδός τα διαφυγόντα κέρδη.
Π.Π.: Για μια σειρά θεμάτων έχουμε ζητήσει πιο επιθετική πολιτική, ώστε να κινητοποιηθεί ο κόσμος, στο οικιστικό για παράδειγμα, με πορείες, με διαμαρτυρίες, με συνεντεύξεις Τύπου, δημοσιεύσεις, ένδικα μέσα, να μάθει ο κόσμος περισσότερα στοιχεία, σαν αυτά που αναφέρει ο δημοτικός σύμβουλος Θανάσης Κρητικός για αποφάσεις από το 1800 και τόσα άλλα, να αναδειχθούν όλα ευρύτερα για να υπάρξει σοβαρή πίεση αλλά και συνεργασία με άλλους Δήμους που έχουν ανάλογα προβλήματα, και όχι μόνο από το site του Δήμου.
Ο.Δ.: Πόσο έτοιμη θα ήταν η Λαϊκή Συσπείρωση να διοικήσει το Δήμο Διονύσου, αν κέρδιζε τις εκλογές;
Τ.Π.: Περισσότερο από όσο είναι οι άλλοι.
Ο.Δ.: Με τι πάγκο; Ποιοι θα ήταν οι συνεργάτες σας;
Τ.Π.: Ο κόσμος που θα μας στηρίξει.
Π.Π.: Και δεν περιοριζόμαστε μόνο στα κομματικά ή στα παραταξιακά μέλη, αλλά σε μια ευρύτερη συμμετοχή των πολιτών, όπως συνέβη στην Πάτρα με τον Πελετίδη, ή στην Ικαρία. Ήδη συνεργαζόμαστε με μηχανικούς, και θα το επεκτείναμε αυτό, όπως και την ευρύτερη γνωστοποίηση της πολιτικής μας, αν δεν μας είχε φρενάρει η πανδημία. Σου θυμίζω ότι εγώ είμαι συνεργαζόμενος με τη Λαϊκή Συσπείρωση. Η εμπειρία που ζω μέσα στην παράταξη τόσα χρόνια είναι τεράστια και πολύτιμη, πολύ περισσότερο από κάθε άλλο αστικό κόμμα σήμερα στην Ελλάδα. Χαίρομαι που με έχουν δεχθεί και συνεργάζομαι μαζί τους. Έτσι θα χαρούν και όσοι αποφασίσουν να έρθουν να συνεργαστούμε, ώστε να διαπιστώσουν ότι αυτό που λέω είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Την εντιμότητα και τη συνέπεια των θέσεων και των διεκδικήσεων προσωπικά δεν την έχω συναντήσει σε καμιά άλλη παράταξη. Και να σου πω πως στην Αυτοδιοίκηση για πρώτη φορά μπήκα στο χωριό μου, με ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο εν συνεχεία το 2006 ήρθα σε οριστική ρήξη στην Άνοιξη, όταν διαπίστωσα πως πάλευαν για εξυπηρέτηση συμφερόντων και όχι για πολιτικές που θα έβγαζαν τον τόπο από το αδιέξοδο.
Τ.Π.: Ξέρεις τι ωραία πράγματα θα είχαμε κάνει αν είχαμε κερδίσει τις εκλογές;
Ο.Δ.: Ένα από τα οποία θα ήταν;
Τ.Π.: Πεζοδρόμια στον Άγ. Στέφανο.
Ο.Δ.: Μα πώς; Όταν οι ιδιοκτησίες φτάνουν μέχρι το δρόμο; Πώς θα τους “έσπρωχνες” όλους πίσω;
Τ.Π.: Με κάθε τρόπο. Θα φτιάξεις Σχέδιο Πόλης, θα σπάσεις αυγά, και θα φτιάξεις πεζοδρόμια στον Άγ. Στέφανο. Εν ανάγκη θα κάνεις τη Μαραθώνος μονόδρομο και θα ανοίξεις άλλο δρόμο. Πάει ο Δήμαρχος του Μαραθώνα- και το έχω άχτι- και φτιάχνει ένα πεζοδρόμιο τεράστιο από το Καλέντζι μέχρι το Φράγμα. Ξέρεις πόσο κόσμο θα μάζευε πέρα δώθε ένα τέτοιο πεζοδρόμιο από την άλλη μεριά, στο δικό μας Δήμο; Και πόσο αφελής είναι ο δικός μας Δήμαρχος που δεν το φτιάχνει; Το πρόβλημα με τα πεζοδρόμια στη Μαραθώνος το έζησα τώρα, που είμαι πατέρας, πριν δεν μ’ ένοιαζε. Για βγες με το καροτσάκι να περπατήσεις, σαν ντοκιμαντέρ από χώρα του τρίτου κόσμου μοιάζει. Και μετά να σου λένε πως είσαι προνομιούχος επειδή μένεις στον Άγ. Στέφανο… Αλλά βλέπεις, το πεζοδρόμιο δεν έχει ανταποδοτικότητα. Το φτιάξεις ή όχι, δημοτικό τέλος θα εισπράξεις. Έτσι πάει να δώσει τη μάχη για το δημοτικό φωτισμό με τα LED, εκεί που έχει κέρδος ο εργολάβος. Ο Δήμαρχος που θα φτιάξει πεζοδρόμιο στον Άγ. Στέφανο και στην Άνοιξη, θα πεθάνει και θα βγαίνει ακόμη Δήμαρχος. Ή να πάρει το ΤΥΠΕΤ, που είναι κόσμημα και αντί να το αξιοποιήσει για σχολείο, όπως λέμε εμείς, το έχει παρατημένο. Δασικό λένε- σπάσε αυγά, δώσε μάχη, πήγαινε στο Υπουργείο, πάρε το χαρτί. Αλλά μάχη δεν δίνει ο Δήμαρχος, παρά μονάχα όταν δει τον κόσμο να αγανακτεί και να φουντώνει, θα φτιάξει επιτροπή για να εκτονώσει αυτή τη λαϊκή αγανάκτηση.
Ο.Δ.: Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο σας!
Τ.Π.- Π.Π.: Κι εμείς ευχαριστούμε!
