*Άρθρο του Κ. Κουριδάκη, Πολιτικού Μηχανικού ΕΜΠ, Επικεφαλής «Εύπολις»
Η εβδομάδα που πέρασε είναι η προτελευταία πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου και η «βουβή» πριν τη μεγαλοβδομάδα των παθών και πριν την πολυπόθητη Ανάσταση. Επίσης, υπάρχει έντονη κινητικότητα σε σχέση με την ανάρτηση των δασικών χαρτών και του έντονου και διαχρονικού ζητήματος του Δασικού, που ταλανίζει δεκαετίες τον Δ. Διονύσου. Πραγματικά, εν έτει 2021, 200 χρόνια μετά την επανάσταση, δεν έχουμε λύσει το θέμα του τι είναι δασικό και τι όχι. Πόσο εξωπραγματικά παράλογο ακούγεται… και, δυστυχώς, υφίσταται!
Είναι τραγελαφικό ότι αναγκαζόμαστε, μετά από τόσα χρόνια, να πρέπει ανατρέχουμε στα βιλαέτια της τουρκοκρατίας, προκειμένου να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αλλά κάτοικοι περιοχών που καλλιεργούνταν διαχρονικά.
Ομοίως, τραγελαφικό είναι να πρέπει να ζητάς έγκριση δασαρχείου για να εκδοθεί άδεια δόμησης σε οικόπεδο εντός οικισμού και, συγχρόνως, να γνωμοδοτεί και να ερευνά η αρχαιολογία για το αν υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων οικισμός!
Τραγέλαφος και ο κρατικός μηχανισμός με τους οργανισμούς του να επενδύουν σε ευρύτερους οικισμούς, ο οικιστικός χαρακτήρας των οποίων αμφισβητείται. Εκατοντάδες εκατομμυρίων από ευρωπαϊκά κονδύλια για κατασκευές έργων υποδομής, δικτύων ηλεκτροδότησης, αποχέτευσης ακαθάρτων και όμβριων, ασφαλτοστρώσεις δρόμων, δικτύων οπτικών ινών και συστημάτων διαχείρισης απορριμμάτων και ανακύκλωσης, έως και χρηματοδοτήσεις πολεοδομικών μελετών.
Είναι κωμικοτραγικό να δίνεται από την επίσημη πολιτεία η δυνατότητα -και μάλιστα χωρίς αντιρρήσεις- στους εκλεγμένους νομάρχες της περιφέρειάς μας, να εισπράττουν χαράτσια (τέλη έκδοσης οικοδομικών αδειών, επιπλέον των πανελλαδικά θεσμοθετημένων χαρατσιών) και -ταυτόχρονα- να αμφισβητεί ή και να αφαιρεί από την ίδια υπηρεσία, εκ των υστέρων, τη δικαιοδοσία της έγκρισης των ορίων των οικισμών. Ο παραλογισμός του οξύμωρου σε όλες του τις διαστάσεις!
Με άλλα λόγια, το επίσημο κράτος να εισπράττει από, φόρους αγοράς, μεταβίβασης, κληρονομιάς, ΕΝΦΙΑ, ΤΑΠ, Δημοτικά τέλη, Δημοτικούς φόρους, από μεταγραφές στο υποθηκοφυλακείο, από τέλη Κτηματολογίου κ.ο.κ. και να θέτουν μετά από δεκαετίες ομηρίας θέματα δασικών σε αδειοδοτημένες περιοχές… !
Γίνεται πια σαφές ότι, το δημόσιο με τους λειτουργούς του, αλλά και όλο το σύστημα που διαχρονικά συντηρεί τα γρανάζια της εξουσίας, βολεύεται με την απίστευτη αυτή κατάσταση, προκειμένου να αυτοπροσδιορίζονται ως «καταλληλότεροι» για την επίλυση του, έχοντας, την ίδια ώρα, σε νομική και ψυχολογική ομηρία χιλιάδες ιδιοκτήτες. Τα αλισβερίσια της κεντρικής πολιτικής σκηνής σε αθέατες συμπράξεις με τους εκάστοτε τοπικούς «άρχοντες», διαιωνίζουν την κατάσταση μη έχοντας την πολιτική υπευθυνότητα και το πολιτικό θάρρος να λύσουν, ως έναν νέο γόρδιο δεσμό, το σκόπιμα δυσεπίλυτο αυτό ζήτημα.
Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία και γεωπολιτικό ανέκδοτο σε ένα ποτάμι ή καλύτερα σε μια ρεματιά που διαρρέει την ίδια περιοχή με την ίδια βλάστηση, η «αριστερή» όχθη κατά τον ρου, να είναι εντός σχεδίου μη δασική, με έντονη και ακριβή ανοικοδόμηση και υψηλές αντικειμενικές τιμές και προνομιούχους ιδιοκτήτες πολίτες, ενώ η «δεξιά», εκτός σχεδίου και δασική, με χαμηλές αντικειμενικές και μη προνομιούχους πολίτες!
Η ακατάσχετη πολυλογία και οι ατελείωτες νομικές ρυθμίσεις, άρθρα, εγκύκλιοι και ερμηνείες σε αντιδιαστολή με τις επιταγές του συντάγματος, συντηρούν την ασάφεια, την αμφιβολία, την πολυγλωσσία, κάνοντας «αναγκαστική» τη συμβολή δασολόγων, νομικών, μηχανικών, πολιτικών και κάθε είδους «μεσαζόντων» συντηρώντας την αδιέξοδη κατάσταση.
𝜠ί𝝂𝜶𝜾 ᴨᴧέ𝝄𝝂 𝝄ᴧ𝝄𝝋ά𝝂𝜺ᴘ𝝄 ό𝝉𝜾 όᴧ𝝄𝜾 𝝄𝜾 𝜽𝜾ᴦό𝝁𝜺𝝂𝝄𝜾 ᴨ𝝄ᴧί𝝉𝜺ς ᴨᴘέᴨ𝜺𝜾 𝝂𝜶 𝜶𝝂𝝉𝜾𝜹ᴘά𝝈𝝄𝝊𝝂 𝜿𝜶𝜾 𝝁𝜺 𝝉𝜼𝝂 𝜹𝝊𝝂𝜶𝝁𝜾𝜿ή 𝝈𝝉ά𝝈𝜼 𝝉𝝄𝝊ς 𝜶ᴨέ𝝂𝜶𝝂𝝉𝜾 𝝈𝜺 όᴨ𝝄𝜾𝝄𝝂 𝜿𝜶ᴨ𝜼ᴧ𝜺ύ𝜺𝝉𝜶𝜾 𝝉𝜼𝝂 𝜿𝜶𝝉ά𝝈𝝉𝜶𝝈𝜼 𝝂𝜶 𝜺ᴨ𝜾𝜷άᴧᴧ𝝄𝝊𝝂 𝝉𝜼𝝂 𝜺𝝋𝜶ᴘ𝝁𝝄ᴦή 𝝃𝜺𝜿ά𝜽𝜶ᴘ𝝎𝝂 𝜽έ𝝈𝜺𝝎𝝂 𝜿𝜶𝜾 𝝂𝜶 𝝁𝜼𝝂 𝝈𝝊𝝁ᴨ𝝄ᴘ𝜺ύ𝝄𝝂𝝉𝜶𝜾 𝝁𝜺 ᴨ𝜶ᴧ𝜶𝜾𝝄𝝁𝝄𝜹ί𝝉𝜾𝜿𝜺ς ᴨᴘ𝜶𝜿𝝉𝜾𝜿ές 𝜿𝜶𝜾 𝜺ᴨί𝜹𝝄𝝃𝝄𝝊ς ᴧ𝝊𝝉ᴘ𝝎𝝉ές‧
Αυτονόητη(;) επομένως και η υποχρέωση τής Δημοτικής Αρχής να θέτει ξεκάθαρα αυτά τα θέματα στους Δημότες, χωρίς περιστροφές και ψηφοθηρικές υποσχέσεις, που επιτείνουν το πρόβλημα και τα αδιέξοδα.
Κωστής Κουριδάκης
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π
Επικεφαλής «Εύπολις»
