218, ολογράφως διακόσιες δέκα οκτώ. Τόσες είναι μέχρι σήμερα, Τετάρτη 16 Ιουνίου, οι υπογραφές που έχουν συλλεγεί ηλεκτρονικά για να υποστηριχθεί το ψήφισμα της πόλης κατά της εγκατάστασης νέων λατομείων στην Πεντέλη. Κι αυτό, έξι ημέρες αφότου έχει δημοσιευθεί στην πλατφόρμα του Δήμου και έχει κοινοποιηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπερ εστί μεθερμηνευόμενο:
Είτε πως οι κάτοικοι του Διονύσου, όλου του Δήμου Διονύσου, δεν γνωρίζουν πως έρχονται νέα λατομεία στη γειτονιά τους
Είτε πως δεν καταλαβαίνουν τι θα σημαίνει να εγκατασταθούν για τα επόμενα 40 τουλάχιστον χρόνια εξορυκτικές εργασίες εκεί που σήμερα κάνουν τις βόλτες τους
Είτε πως αν και γνωρίζουν, θεωρούν πως το πρόβλημα περιορίζεται στην Κοινότητα Διονύσου, λες και υπάρχουν τείχη που θα περιορίσουν εκεί και μόνον εκεί τη σκόνη, τους ρύπους, την κυκλοφοριακή ασφυξία, τις πλημμύρες, την ανεπανόρθωτη, τη μη αναστρέψιμη, την ολοκληρωτική, καταστροφή του βουνού.
Στις συνεδριάσεις της διαπαραταξιακής επιτροπή που έχει συσταθεί με στόχο να οργανώσει τις κινήσεις άμυνας, αλλά και επίθεσης, της πόλης ενάντια στην εγκατάσταση αυτών των νέων λατομείων, δυο είναι οι τομείς που εξετάζονται:
Οι κινήσεις προς τα έξω- δηλαδή η ενημέρωση και η άσκηση πίεσης προς κάθε κατεύθυνση, από τους γειτονικούς και τους μακρινότερους Δήμους, και την Περιφέρεια μέχρι τον κάθε υπουργό, το κάθε κόμμα, τον κάθε διοικητικό φορέα, τον κάθε αρμόδιο.
Και οι κινήσεις προς τα μέσα- η ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση, ο συναγερμός, η συσπείρωση όλων μα όλων των κατοίκων, είτε μένουν στην πλαγιά της Πεντέλης, και θα βλέπουν τα λατομεία όταν ανοίγουν τα παράθυρά τους κάθε πρωί, είτε στην πλαγιά της Πάρνηθας και θα τρώνε τη σκόνη και τα μποτιλιαρίσματα στη Μαραθώνος και στην Κρυονερίου.
Θα περίμενε κάποιος γενικό ξεσηκωμό- να πλημμυρίσει το facebook με οργισμένες αντιδράσεις, να γράφονται κατεβατά, να εκτοξεύονται κατάρες και απειλές ένθεν κακαείθεν και προς όλους, όσοι επιβουλεύονται κρυφά και φανερά τη ζωή που 42.000 κόσμος διάλεξε να ζήσει, ανάμεσα στα δυο πράσινα βουνά- για να μιλήσουμε μόνο για την πόλη μας, αφήνουμε τις επιπτώσεις που θα έχει στα 4,5 εκατομμύρια κατοίκους του Λεκανοπεδίου.
Αλλά φαίνεται πως όχι: Στη διαπαραταξιακή συζητούν ακόμη το αυτονόητο- τους τρόπους που θα κινητοποιήσουν τον κόσμο, τους πολίτες, τους κατοίκους, για να σχηματίσουν την ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας ενός βουνού, που ακόμη έχει χαίνουσες πληγές, που έχει καεί και ξανακαεί, που έχει ξεκοιλιαστεί για το μάρμαρο, που κάποιοι το ανακάλυψαν και το περπάτησαν τώρα για πρώτη φορά, τώρα, στη διάρκεια μια φονικής πανδημίας.
Πόσος χρόνος θα πάρει για να καταλάβουμε πως αν τα λατομεία γίνουν, εμείς όλοι, οι 42.000 κόσμος, και τα άλλα 4,5 εκατομμύρια της Αττικής, εμείς θα είμαστε που θα πληρώσουμε το μάρμαρο, με τη ζωή μας; Πιο ακριβά δεν γίνεται.
