Κάτι οι υπογραφές στο ηλεκτρονικό ψήφισμα κατά των νέων λατομείων στην Πεντέλη, που σέρνονται σε λίγο περισσότερες από 550, κάτι η αρχική απροθυμία τεσσάρων από τα 7 Τοπικών Συμβουλίων να πάρουν απόφαση εναρμονισμένη με αυτήν του Δημοτικού Συμβουλίου, μη έχοντας προφανώς αντιληφθεί την επίδραση που θα έχει μια εξορυκτική δραστηριότητα, του προγραμματιζόμενου εύρους, για τη γειτονιά τους γιατί δήθεν είναι μακριά από την Πεντέλη, το αποτέλεσμα είναι πως η ενημέρωση, και η κινητοποίηση, του κόσμου για το θέμα βρίσκεται ακόμη μακριά από το επιθυμητό επίπεδο.
Μια εξήγηση για την αντίδραση αυτή- ή, καλύτερα, την έλλειψή της- δίνουν τεχνικοί επιστήμονες της πόλης, που εκθέτουν στην Οδό Διονύσου τους προβληματισμούς τους υιοθετώντας το ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου.
Ένα από τα κεντρικά σημεία στους προβληματισμούς αυτούς ακουμπά στο παρελθόν: Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000, στην περιοχή όπου σήμερα η ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΗ επιδιώκει να ξεκινήσει διερευνητικές εργασίες, και εν συνεχεία εξορυκτική δραστηριότητα, για μάρμαρο, επικαλούμενη την ύπαρξη κερδοφόρου κοιτάσματος, λειτουργούσαν δυο λατομεία. Παρά τις εντατικές προσπάθειες των παλιών ιδιοκτητών, το 2006 η πολιτεία αρνήθηκε οριστικά την ανανέωση της άδειάς τους, με αποτέλεσμα να κλείσουν. “Αν αληθεύουν σήμερα οι ισχυρισμοί της εταιρείας, για την ύπαρξη κοιτάσματος, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις και τους υπολογισμούς της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, τότε γιατί η πολιτεία είχε το 2006 αρνηθεί την ανανέωση της άδειας; Ποια ήταν η ακριβής αιτιολογία”; ρωτούν οι συνομιλητές της Οδού Διονύσου και θεωρούν επιβεβλημένη τη δημοσιοποίηση των σχετικών εγγράφων.
Συνεχίζοντας τον προβληματισμό τους, αναγνωρίζουν την προστασία της Πεντέλης με το Προεδρικό Διάταγμα του 1988, όπου όμως προβλέπεται ρητά η ύπαρξη λατομικών ζωνών. Είχε υποχρέωση η Τοπική Αυτοδιοίκηση να προχωρήσει εδώ και χρόνια, από τη στιγμή που τα παλιά λατομεία έκλεισαν οριστικά, στη διόρθωση του Διατάγματος και- τονίζουν- στο κλείσιμο μιας πληγής, που έρχεται σήμερα να κακοφορμίσει. Από τη στιγμή όμως που λατομική δραστηριότητα επιτρέπεται ακόμη στις συγκεκριμένες θεσμοθετημένες ζώνες, γιατί απαγορεύεται να την ασκήσει κάποιος, εφόσον βέβαια πάρει νόμιμες άδειες; αναρωτιούνται και προσθέτουν πως αυτό ισχύει για όλη τη λατομική δραστηριότητα στο Πεντελικό: “Ή οι εξορύξεις τραυματίζουν το βουνό, όποιος κι αν τις κάνει, άρα ζητάμε την απομάκρυνση και το κλείσιμο όλων ανεξαιρέτως των λατομείων, ή δεχόμαστε πως κάποιες εξορύξεις είναι πιο καταστροφικές από άλλες. Θέλουμε δηλαδή να καταργήσουμε ολόκληρη την υφιστάμενη λατομική ζώνη δίνοντας χρονικό ορίζοντα απομάκρυνσης των λειτουργούντων λατομείων ή να την τροποποιήσουμε σημειακά;” τονίζουν. Και μεταφέρουν και την καχυποψία πολλών δημοτών από γειτονιές της πόλης, που φτάνουν στο σημείο να υπαινιχθούν προνομιακή μεταχείριση για την εταιρεία Dionyssosmarble που δραστηριοποιείται στο Διόνυσο από το 1949.
Οι παραπάνω σκέψεις δεν μένουν όμως στο στάδιο μόνο του προβληματισμού, αλλά φέρνουν και προτάσεις.
Κυρίαρχη ανάμεσά τους είναι η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από πλευράς του Δήμου, ώστε να σταματήσει κάθε δραστηριότητα στην περιοχή, και εν συνεχεία, με απόφαση των συναρμόδιων φορέων, να οριστεί ανεξάρτητος τεχνικός πραγματογνώμονας που στο πλαίσιο συγκεκριμένης διερευνητικής εργασίας θα διαπιστώσει αν, πού και κατά πόσον υπάρχει όντως μάρμαρο στα 912 στρέμματα όπου η ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΗ επιδιώκει να αναπτύξει τη δραστηριότητά της.
