*Γράφει ο Δρ. Στ. Μιχιώτης
Η κατάσταση των πραγμάτων στον Δήμο Διονύσου είναι τραγική.
Από τη μια, υπάρχει μια διοίκηση που είναι, μακράν, η χειρότερη της τελευταίας δωδεκαετίας. Η συχνότητα και η ποιότητα των υπηρεσιών της προς τους πολίτες βρίσκονται στο ναδίρ. Η διάλυση του υπηρεσιακού μηχανισμού και η αφαίμαξη των οικονομικών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο διορθωτικών κινήσεων και, παράλληλα, ναρκοθετούν τους στόχους της επόμενης δημοτικής αρχής. Η αναντιστοιχία λόγων και έργων είναι απόλυτη, ενώ η αυθαιρεσία και η φαυλότητα αποτελούν καθημερινή πρακτική. Οι μόνοι που μιλάνε ακόμα για επιτεύγματα είναι ο δήμαρχος και η αυλή του. Αλλά κανείς πια δεν τους πιστεύει.
Από την άλλη, έχουμε μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση, που η στάση της είναι απογοητευτική. Το κοινό μέτωπο των παρατάξεών της και των ανεξάρτητων, που (ορθώς) συγκροτήθηκε για την αποτροπή ορισμένων σκανδαλωδών επιλογών της διοίκησης, διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, όταν πλησίαζε η ώρα της κάλπης. Οι όποιες διαπραγματεύσεις για κοινή κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, όχι λόγω διαφωνιών σε επίπεδο προγραμματικών θέσεων, αλλά λόγω ασυμφωνίας για τον / την επικεφαλής.
Ακόμα κι αν, την ύστατη στιγμή, ο σημερινός δήμαρχος συνειδητοποιούσε την πραγματικότητα και αποσυρόταν ή οι υποψήφιοι “τα έβρισκαν μεταξύ τους”, θα έπρεπε να καλυφθεί ο χρόνος που χάθηκε και να αξιοποιηθούν οι δυνάμεις όλων, για τη διαμόρφωση ενός κοινού κι εφικτού προγράμματος. Αλλά, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, όσο κανείς δεν έχει ακόμα συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις για το πώς θα λυθούν τα χρόνια προβλήματα του τόπου, στα οποία (κατά τ’ άλλα) όλοι συμφωνούν σαν προτεραιότητες.
Μια καλή ιδέα, που θα μπορούσε να ξεμπλοκάρει την κατάσταση είναι αυτή που πρότεινε ο αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου: η επόμενη διοίκηση θα πρέπει να είναι «ειδικού σκοπού», με μοναδικό στόχο τη σωτηρία του δήμου. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση, η διοίκηση θα έπρεπε να αποτελείται από ανθρώπους που ξέρουν, που μπορούν και, προπαντός, που θέλουν, όπως, για παράδειγμα, ο μόνιμος αγορητής των κοινών εισηγήσεων της αντιπολίτευσης. Πράγμα βέβαια δύσκολο, γιατί τότε ελάχιστοι σημερινοί σύμβουλοι και παράγοντες θα είχαν θέση εκεί. Οι δε άλλοι, αν και «δημοφιλείς», θα έπρεπε να αποδεχθούν και να στηρίξουν νέα και ικανά πρόσωπα, για το επόμενο συμβούλιο. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, έως απίθανο.
Έτσι, τα πράγματα μάλλον θα συνεχίζουν να πάνε όπως συνήθως, η δε κατάσταση στον Διόνυσο θα συνεχίζει να μου θυμίζει τους πρώτους στίχους από το ομότιτλο τραγούδι των Χαΐνηδων: “Τραβάτε καραγκιόζηδες να βγείτε στον μπερντέ, ο γάιδαρος εψόφησε κι εσείς του λέτε ντε”.
Δρ Στέφανος Μιχιώτης
ΥΓ. Οι αιτίες της σημερινής κατάστασης στον Δήμο δεν ήταν ο στόχος του παρόντος κειμένου, που αποτελεί την εισαγωγική ανάρτηση του νέου site: www.dionysorama.gr
