ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ το ΥΠΕΝ επιμένει στην εφαρμογή του Κανονισμού Πυροπροστασίας Ακινήτων εντός ή πλησίον δασικών εκτάσεων.
Με νέα εγκύκλιο στις 19/4/2024, και μετά τις αντιδράσεις που έχουν εκδηλωθεί, δίνει κάποιες διευκρινίσεις, που φανερώνει την προχειρότητα του τόσο σοβαρού θέματος, χωρίς όμως να αλλάζει τα χρονικά όρια εφαρμογής του.
Ο επικεφαλής της ΕΥΠΟΛΙΣ δήλωσε χαρακτηριστικά στο Δημ. Συμβούλιο ότι ο Δήμος Διονύσου, όσο και οι περισσότεροι Δήμοι, είναι απολύτως ανέτοιμος να προχωρήσει στην ανάληψη της ευθύνης που του ανατίθεται, μια που ούτε την υποδομή διαθέτει ούτε την ανάλογη γνώση ούτε και το προσωπικό, ειδικό και επιστημονικό. Επίσης ανέτοιμοι είναι και όλες οι επιστημονικές ειδικότητες που καλούνται να αναλάβουν και άλλη μία ευθύνη που στην ουσία τους την «πετάει» το κράτος. Ο συγκεκριμένος κανονισμός επιβάλλεται να εφαρμοστεί χωρίς καμία ενημέρωση και διαβούλευση ούτε με τους ΟΤΑ ούτε καν με τους φορείς των ειδικών επιστημόνων τους οποίους επικαλείται για την εφαρμογή του.
Σύμφωνα με το Μέλος της Δ.Ε. του ΤΕΕ Ι. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ πρόεδρου και εκπρόσωπου της παράταξης ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΕΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ (ΕλΕΜ) αλλά και την πλειονότητα των μηχανικών, απαιτείται η αναστολή των μέτρων, η διαβούλευση με τους φορείς των «ειδικών επιστημόνων», με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους φορείς πολιτικής προστασίας.
Οι πιο σημαντικές παράμετροι που καθιστούν ανεφάρμοστα τα μέτρα στις ασφυκτικές αυτές προθεσμίες είναι:
1. Το πλήθος των ιδιοκτησιών που υπάγονται στις διατάξεις, οι ιδιοκτήτες των οποίων δεν έχουν αντιληφθεί ότι είναι υπόχρεοι. Παραδείγματος χάριν το σύνολο των ιδιοκτησιών σε ακτίνα 300 μέτρων από τα όρια των αλσών και περιαστικού πρασίνου (τα οποία δεν εξαιρούνται) χρήζει διευκρίνισης οι χαρακτηρισμένοι χώροι ως αστικό πράσινο. Χαρακτηριστικά των παραπάνω είναι το Άλσος Βεϊκου το οποίο στην ανάρτηση των δασικών χαρτών εμφανίζεται ως ΔΔ καθώς και το Γκολφ Γλυφάδας το οποίο εμφανίζεται επίσης ως ΔΔ. Συμπέρασμα πως αφορά στην συντριπτική πλειοψηφία των ιδιοκτησιών της επικράτειας.
2. Τα προτεινόμενα μέτρα δεν βασίζονται σε επιστημονικό υπόβαθρο. Δεν υπάρχει στα «υπόψιν» ουδεμία γνωμοδότηση, μελέτη, τεχνικό κείμενο κ.λπ., εκτός από έναν στατιστικό πίνακα Πυροπληκτότητας, που όμως εξετάζει μόνο το πλήθος των πυρκαγιών και όχι το πόσο καταστροφικές ήταν για τα ακίνητα (π.χ. στα Κύθηρα, ξεσπούν πολλές πυρκαγιές αλλά με μηδενικές ζημιές σε κτίρια) και έναν πίνακα βλάστησης που μάλλον καταρτίστηκε πριν πολλά -πολλά χρόνια.
3. Αντιλαμβάνεται την ύπαιθρο ως υποδοχέα εξοχικής κατοικίας μεσαίων και μεγάλων εισοδημάτων και αγνοεί παντελώς τον πολυποίκιλο χαρακτήρα των χρήσεων και των αναγκών των μονίμων κατοίκων της. ‘Οτι η ύπαιθρος βρίθει κτισμάτων αγροτοκτηνοτροφικών, βιοτεχνικών και πρώτης κατοικίας ανθρώπων που δεν μπορούν να διαθέσουν εισόδημα 5 ετών εργασίας για την περίφραξη του οικογενειακού χωραφιού.
4. Ως φυσικό ακόλουθο, η πραγματική δυνατότητα εφαρμογής των μέτρων δεν τεκμαίρεται επ’ ουδενί: ίσως είναι βατή η προβλεπόμενη περίφραξη ενός γηπέδου των 800τμ σε ένα ακριβό θέρετρο που κοστίζει 5000 ευρώ αλλά μιας δεκαπλάσιας σε έκταση αλλά υποδεκαπλάσιας σε αξία άγονης οικογενειακής έκτασης κοστίζει τουλάχιστον 50.000 ευρώ.
5. Πώς θα εφαρμοστεί χωρίς καταπάτηση του δασικού νόμου η αποξήλωση του δάσους στις εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις ακινήτων εντός ή σε επαφή με δασικές εκτάσεις (μεμονωμένα κτίσματα προ ’55 ή αχαρακτήριστοι οικισμοί ή αυθαίρετα);
6.Αγνοεί την ευεργετική σημασία της –σωστής- φύτευσης πλησίον των κτιρίων για την εξοικονόμηση ενέργειας και την ευζωία των ανθρώπων. Αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την παραδοσιακή κληματαριά με τη δόμηση μέσα σε πευκώνες.
7. Δεν διαχωρίζει τα δασικά είδη από τα καλλιεργούμενα/οπωροφόρα. Θα πρέπει δηλαδή να ξηλωθούν παραδοσιακές κληματαριές, λεμονιές κ.λπ.
8. Πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα είναι τόσο άσχετα με την πραγματικότητα της επαρχίας που προκαλούν θυμηδία. Δηλαδή θα μετράει «ειδικός επιστήμονας» κάθε χρόνο πόσο ψήλωσε και πόσο άπλωσε η κάθε ελιά;
9. Εξαιτίας του ανεφάρμοστου των διατάξεων, καθιστά αδύνατη την αποζημίωση των ακινήτων έναντι πυρκαγιάς (την ίδια ώρα που με άλλα νομοθετήματα καθιστά υποχρεωτική την ασφάλιση).
10. Απαιτεί για τις εργασίες περιτοίχισης την εκπόνηση χιλιάδων τοπογραφήσεων και έκδοση εκατοντάδων χιλιάδων πράξεων Έγκρισης Εργασιών Μικρής Κλίμακας από τις κατάφορτες Υ.ΔΟΜ., ένα τιτάνιο έργο που θα χρειαζόταν να απασχολήσει το σύνολο των διαθέσιμων μηχανικών για δεκαετίες!
11. Αδικεί και παγιδεύει τους πολίτες: επιβάλλει αναδρομικά βάρη στα οποία δεν δύνανται να ανταποκριθούν και τα οποία εάν γνώριζαν ουδέποτε θα επέλεγαν να ζήσουν ή να επενδύσουν εκτός σχεδίου.
12. Δημιουργεί νέα γενιά αυθαιρέτων καθώς είναι εν τοις πράγμασι αδύνατη η συμμόρφωση των ιδιοκτητών με χαμηλό ή μεσαίο εισόδημα.
13. Απαξιώνει την ιδιοκτησία των πολιτών και απομειώνει τον εθνικό πλούτο καθώς ο Κανονισμός καθιστά μη ελκυστική τη δόμηση εκτός σχεδίου και αδύνατη την πώληση των υπαρχόντων ακινήτων.
14. Συνεχίζει την πολιτική ενοχοποίησης των πολιτών για παραλείψεις της διοίκησης, μεταβιβάζοντάς τους την ευθύνη και το βάρος της πυροπροστασίας.
15. Τέλος, η επίρριψη της ευθύνης εφαρμογής αυτού του τιτάνιου έργου στους Δήμους είναι λειτουργικά προβληματική: πώς και από ποιον θα γίνει η παραλαβή των χιλιάδων δικαιολογητικών, ποιος θα τα περάσει μετά στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, με ποιες οδηγίες, πού θα βρεθούν οι επιστήμονες για την τριμελή επιτροπή, κ.λπ. κ.λπ.
Από τα παραπάνω καθίσταται πασιφανές ότι καμία παράταση δεν είναι ικανή να βάλει σε τροχιά υλοποίησης τον συγκεκριμένο κανονισμό, απαιτείται η αναστολή των μέτρων, η διαβούλευση με τους φορείς των «ειδικών επιστημόνων», αφού αποσαφηνιστεί σε ποιους «ειδικούς» αναφέρεται, με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους φορείς πολιτικής προστασίας.
Η σύνταξη του Κανονισμού θα πρέπει να βασιστεί σε 4 βασικούς άξονες:
1. Υπόβαθρο μελετών ανά περιοχή διότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το σύνολο της χώρας με οριζόντια λογική (οι ρυθμίσεις που επιβάλλει είναι οριζόντιες, ίδιες είτε πρόκειται για τον Υμηττό, είτε για τον Θεσσαλικό κάμπο, είτε για τα νησιά. Αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο η άναρχη πυκνή δόμηση πευκόφυτων περιοχών όπως το Μάτι και τα άνυδρα κυκλαδίτικα βοσκοτόπια).
2. Προσαρμογή πολεοδομικής και δασικής νομοθεσίας στις επιταγές του κανονισμού. (π.χ. απαγόρευση περιτοίχισης σε απόσταση 500,00 μέτρων από τον αιγιαλό, εγκρίσεις Σ.Α., αρχαιολογίας, δασαρχείου για κοπές δένδρων στα εκτός σχεδίου κ.λπ.)
3. Οικονομική ενίσχυση ή/και φορολογικά κίνητρα για την υλοποίηση των απαιτούμενων προσαρμογών στα υφιστάμενα κτίρια εντός εύλογου χρονικού διαστήματος.
4. Σύνταξη και έκδοση προτύπων συμπλήρωσης εκθέσεων, επαρκής ενημέρωση πολιτών, φορέων και ειδικών επιστημόνων μέσω του Τύπου, με σεμινάρια και ημερίδες.
