Γράφει ο Δρ Στ. Μιχιώτης, πρώην Γενικός Γραμματέας του Δήμου Διονύσου
Σαρανταπέντε μέρες πριν τη συμπλήρωση ενός έτους στο τιμόνι του Δήμου, τα πράγματα για τη διοίκηση Μαϊχόσογλου είναι σκούρα και ομιχλώδη. Οι δύο ομάδες στο εσωτερικό της έχουν διαχωρίσει οριστικά τα τσανάκια τους και πλέον επιδίδονται σε ένα δημόσιο ξεκατίνιασμα (αλά ΣΥΡΙΖΑ). Όσο για τη διαχείριση της καθημερινότητας, έχει αφεθεί στον αυτόματο πιλότο, για όσο καιρό αυτός θα συνεχίσει να λειτουργεί. Η σημερινή διοίκηση, με πρώτη τη δήμαρχο, δείχνει ανήμπορη να αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα. Μάλιστα, είναι τέτοια η κατάντια του Δήμου Διονύσου, που αφού έγινε παλιότερα γνωστός στο πανελλήνιο για τις πυρκαγιές και τις χιονοπτώσεις του, γίνεται τώρα ανέκδοτο για την ακυβερνησία και τη φαυλότητά του.
Η κατάσταση αυτή μοιάζειι να βολεύει τις παρατάξεις της μειοψηφίας, που φαίνεται να ακολουθούν την τακτική του ώριμου φρούτου, που αργά ή γρήγορα θα πέσει. Με το πρόσχημα της μη ανάμιξης στα εσωτερικά της διοικούσας παράταξης, περιορίζονται σε «μάχες εντυπώσεων» στο Δημοτικό Συμβούλιο κι επερωτήσεις «αστικής ευγένειας», ενώ στις ψηφοφορίες της Δημοτικής Επιτροπής, η (αξιωματική) αντιπολίτευση συμμαχεί άλλοτε με τη μια μεριά (της διοίκησης) και άλλοτε με την άλλη. Κανείς όμως δεν μιλά ανοικτά για «τον ελέφαντα στο δωμάτιο», διαιωνίζοντας τη διοικητική παράλυση. Με τον τρόπο όμως αυτό καθίστανται συνυπεύθυνοι, καθώς η υπάρχουσα κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Από την άλλη, το ενδεχόμενο μιας ομαδικής ανεξαρτητοποίησης των διαφωνούντων συμβούλων – όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε περιπτώσεις πολιτικής διαφωνίας – πρέπει να αποκλειστεί, ιδίως μετά τη δημόσια δήλωση Δημητριάδη, ότι κανείς από την ομάδα τους δεν πρόκειται να φύγει. Επομένως, με πρόσχημα τη «διάσωση του Δήμου», θα ενταθεί το μπλοκάρισμα των εισηγήσεων της δημάρχου και της ομάδας της και θα επεκταθεί σε όλα τα ζητήματα.
Κάπως έτσι, οι επόμενοι μήνες θα χαρακτηριστούν από τη λογική «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», όπως άλλωστε διατείνεται δεξιά αριστερά ο πρώην δήμαρχος Δ. Ζαμάνης, που παίρνει έτσι την εκδίκησή του για τον αποκλεισμό του από την εξουσία. Κι όλοι περιμένουν τη στιγμή που το ΣτΕ θα κρίνει επί της ουσίας τις ενστάσεις των εκπεσόντων συμβούλων (σε δύο περίπου μήνες), ελπίζοντας ότι η «ζυγαριά» θα γείρει προς το μέρος τους. Κάνουν λάθος όμως, γιατί απλά ο «πόλεμος» θα μπει στην επόμενη φάση του, αφού είναι «πόλεμος μέχρι τελικής πτώσεως».
Μοναδική πραγματική διέξοδος ίσως είναι η ψήφιση του νέου νόμου για την τοπική αυτοδιοίκηση (πιθανώς τον ερχόμενο Ιανουάριο), που δίνει τη δυνατότητα διενέργειας πρόωρων εκλογών, εάν τα 4/5 του δημοτικού συμβουλίου και ο/η δήμαρχος συμφωνήσουν σ’ αυτό. Αλλά ακόμα και για μια τέτοια λύση απαιτείται πολιτική γενναιότητα από όλες τις πλευρές, κάτι που είναι αμφίβολο εάν υπάρξει. Ίδωμεν.
