Ο Π. Γεωργιάδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ)– Ιδρυτικό Μέλος της Παράταξης Νέος Διόνυσος
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δημοτική Επιτροπή (ΔΕ) του Δήμου, που αριθμεί 9 μέλη, κατέληξε σε απόφαση με την θετική ψήφο ενός και μόνο μέλους αυτής και μάλιστα της Προέδρου της Επιτροπής και Δημάρχου του Δήμου. Δεν γνωρίζω αν κάτι ανάλογο έχει συμβεί σε κάποιον Δήμο της χώρας ή αν είμαστε και πάλι ένα ξεχωριστό παράδειγμα άξιο προς αποφυγή. Ένα σχετικό δημοσιογραφικό ερώτημα προς το φίλτατο Υπουργείο θα μας έλυνε την περιέργεια.
Την περίπτωση έγκρισης ενός θέματος με μία και μόνη θετική ψήφο την προβλέπει η νομοθεσία, επομένως τυπικά είναι καθόλα νόμιμη.
Γιατί όμως ο νομοθέτης έκρινε επιβεβλημένο να συμπεριλάβει μια ακραία, θα έλεγα, διάταξη για να διευκολύνει τη λειτουργία σημαντικών θεσμικών οργάνων στη λήψη αποφάσεων; Διότι- απαντάνε οι υπέρμαχοι της διάταξης- ο εκλεγμένος Δήμαρχος πρέπει να έχει τη δύναμη και την εξουσία να εφαρμόσει την πολιτική του χωρίς αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες που αποτελούν εμπόδιο στην επίλυση προβλημάτων.
Αν αυτό το εν πολλοίς έωλο επιχείρημα οδηγεί στην απρόσκοπτη λειτουργία οργάνων, τι συμβαίνει στις ακραίες εκείνες καταχρηστικές περιπτώσεις εφαρμογής χωρίς να ενεργοποιούνται τα θεσμικά δημοκρατικά αντίβαρα στην μονοκρατορίας του ενός ανδρός ή γυναικός αρχή; Είναι κατανοητό, αν και αρκετά αμφισβητούμενο, μια Δημοτική Παράταξη με ποσοστό γύρω στο 40% να μπορεί να διοικήσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμά της αν και λογικά οφείλει να επιζητά τη μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η πλειοψηφούσα παράταξη με 50% σε ψήφους, έχει την απόλυτη πλειοψηφία σε έδρες σε όλα τα συλλογικά όργανα του Δήμου. Στην πραγματικότητα η επικεφαλής της παράταξης που διοικεί το Δήμο έχει απομονωθεί από μεγάλο αριθμό δημοτικών συμβούλων και με τη μοναδική δική της ψήφο η έγκριση του προϋπολογισμού 2025 οδηγείται από τη ΔΕ στο ΔΣ για την τελική απόφαση. Είναι αυτή η εξέλιξη δημοκρατικά φυσιολογική, αν και τυπικά απόλυτα νόμιμη;
Είναι μια ακραία συνθήκη στο βωμό της κυβερνησιμότητας. Και τι θα έπρεπε να προβλεφτεί νομοθετικά στην συνέχεια ώστε να υπάρξει μια ομαλή εξισορρόπηση μεταξύ ακυβερνησίας και μονοκρατορίας;
Μια πιθανή ρύθμιση, που δεν παραβιάζει τη λαϊκή βούληση αλλά αντίθετα την ενισχύει αφού στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, θα ήταν η παρακάτω πρόταση τουλάχιστον για να συζητηθεί σε δημόσιο διάλογο.
Στο ΔΣ ζητάς ψήφο εμπιστοσύνης και αν δεν σου παρασχεθεί υποβάλλεις την παραίτησή σου και προκηρύσσονται εκλογές σε εύλογο χρονικό διάστημα. Στην ονομαστική ψηφοφορία όλοι ενώπιον των ευθυνών τους και ιδιαίτερα οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της πλεοψηφούσας παράταξης που ασκεί τη διοίκηση.
Όλοι κρίνονται και αξιολογούνται για πράξεις και παραλείψεις .
