Η χθεσινή ήταν η τέταρτη αναβολή συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου λόγω έλλειψης απαρτίας μέσα σε χρονικό διάστημα μόλις 2 μηνών. Το σκηνικό και τις τέσσερις φορές ήταν πανομοιότυπο: Οι παρατάξεις της μειοψηφίας περιμένουν έξω από την αίθουσα την προσέλευση των συμβούλων της Δημοτικής Αρχής και αν αυτή η προσέλευση είναι μικρή, τότε αρνούνται να μπουν και να δώσουν την πολυπόθητη απαρτία για τη συνεδρίαση.
Οι αιτιάσεις, επίσης, είναι πανομοιότυπες: Πρώτα οι συνεδριάσεις της Οικονομικής Επιτροπής που συνεχίζουν να πραγματοποιούνται νωρίς το πρωί κι έτσι εργαζόμενοι σύμβουλοι δεν μπορούν να συμμετάσχουν. Εν συνεχεία οι συχνές και σταθερές απουσίες μελών της Δημοτικής Αρχής, που για αντικειμενικούς και άλλους λόγους δεν προσέρχονται στις συνεδριάσεις. Τρίτος λόγος η στάση του Προέδρου του Δ.Σ. και του Δημάρχου κατά τη συνεδρίαση του απολογισμού, οπότε και δεν επιτράπηκε στη Νέα Πνοή για το Διόνυσο να παρουσιάσει τις θέσεις της με τον τρόπο που αυτή είχε επιλέξει, αλλά και η άρνηση για αναβολή της συνεδρίασης τότε, μια που η Λαϊκή Συσπείρωση δεν είχε ενημερωθεί εγκαίρως για το περιεχόμενο του απολογισμού.
Αλλά και το αποτέλεσμα είναι πανομοιότυπο: Θέματα που απασχολούν το Δήμο, δηλαδή τους πολίτες του, μεταφέρονται από εβδομάδα σε εβδομάδα, με την αντιμετώπισή τους να καθυστερεί αναλόγως.
Χρήσιμη είναι σ’ αυτό το σημείο η υπενθύμιση των υποχρεώσεων των δημοτικών συμβούλων, σύμφωνα με τη νομοθεσία (Δημοτικός Κώδικας, άρθρο 98):
1. Οι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν υποχρέωση να μετέχουν σε όλες τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου και των επιτροπών, στις οποίες τους έχει εκλέξει το συμβούλιο, καθώς και να εκτελούν τα λοιπά καθήκοντά τους που προβλέπει ο νόμος.
Έχουν επίσης υποχρέωση, μέσα στο πλαίσιο των καθηκόντων τους, να εκτελούν με επιμέλεια κάθε εργασία που τους αναθέτει νόμιμα το συμβούλιο.
2. Ο δημοτικός σύμβουλος εκφράζει τη γνώμη του και ψηφίζει με απόλυτη ελευθερία, αποβλέποντας πάντοτε στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συνόλου των δημοτών.
3. Αν ένας σύμβουλος απουσιάζει αδικαιολόγητα από τρεις (3) συνεχείς συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου, μπορεί να τεθεί σε αργία με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας και, σε περίπτωση υποτροπής, κηρύσσεται έκπτωτος. Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κινεί τη σχετική διαδικασία.
4. Αν ένας σύμβουλος δεν εκτελεί τις υποχρεώσεις του για διάστημα που υπερβαίνει τους τρεις (3) συνεχείς μήνες μέσα στο έτος, χωρίς την άδεια του συμβουλίου, ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας τον κηρύσσει έκπτωτο.
Συμπέρασμα πρώτο: Όλοι οι σύμβουλοι, από όποια παράταξη και αν προέρχονται, είναι υποχρεωμένοι να προσέρχονται στις συνεδριάσεις τόσο του Δημοτικού Συμβουλίου, όσο και των Επιτροπών, όπου έχουν εκλεγεί. Στη σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου σήμερα, παρατηρούνται συνεχείς απουσίες από τα ίδια μέλη. Παρά την προτροπή του Προεδρείου να δικαιολογούν την απουσία τους με επιστολή, η πρακτική αυτή δεν τηρείται. Συνεπώς, τα μέλη αυτά είναι υπόλογα για αμέλεια περί την άσκηση των καθηκόντων τους και εναπόκειται στον Πρόεδρο του Δ.Σ. να κινήσει τη σχετική διαδικασία αργίας και εν συνεχεία έκπτωσής τους από το αξίωμα. Δεύτερες σκέψεις- όπως, ποιοι είναι οι επιλαχόντες, τους θέλουμε ή όχι κ.λπ.- θα πρέπει επιτέλους να σιγήσουν. Εκτός από τον Πρόεδρο, βέβαια, ευθύνη για την προσέλευση των εκλεγμένων μελών τους φέρουν ακέραια και οι παρατάξεις: Οι λεγόμενοι “ανθρωποβοσκοί” (ή ψηφοσυλλέκτες) καλό είναι να δικαιολογούν την εκλογική τους επιτυχία και εντός παιδιάς.
Αντίστοιχη είναι η υποχρέωση των δημοτικών συμβούλων να παρίστανται στις Επιτροπές, στις οποίες έχουν εκλεγεί. Ουδείς τους διαβεβαίωνε το μακρινό εκείνο Σεπτέμβρη του 2014 ότι η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Διονύσου θα πραγματοποιείτο μόνο απογευματινές ώρες, ώστε να συνδυάζουν αρμονικά και εργασία και ενασχόληση με τα κοινά. Εξάλλου μέχρι τότε, πρωινές ήταν και πάλι οι συνεδριάσεις της συγκεκριμένης Επιτροπής.
Επιπλέον, στις επισημάνσεις των συμβούλων της μειοψηφίας για μακρόχρονες απουσίες συναδέλφων τους λόγω σπουδών (βλέπε Ελ. Καγιαλή) θα μπορούσε κάποιος να υπενθυμίσει την αραιότατη παρουσία του νυν επικεφαλής της Νέας Πνοής για το Διόνυσο Π. Μπιτάκου, λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων, στην προηγούμενη θητεία του Δημοτικού Συμβουλίου. Μήνες πέρασαν μέχρι την -αναμενόμενη-παραίτησή του.
Συμπέρασμα δεύτερο: Η άλλη πλευρά, αυτή της Δημοτικής Αρχής, εμφανίζει στις συνεδριάσεις τις περισσότερες διαρροές, με αποτέλεσμα να εγκαλείται από την αντιπολίτευση. Επιπλέον στέκεται ανυποχώρητη στο αίτημα για μεταφορά της Οικονομικής Επιτροπής τις απογευματινές ώρες, επικαλούμενη κώλυμα των υπαλλήλων. Υιοθετεί, συνεπώς, στάση μη συναίνεσης και μη συνεννόησης, οδηγώντας επανειλημμένα τη σύγκρουση στα άκρα. Το αποτέλεσμα το έχουμε ήδη δει τέσσερις φορές, με στελέχη της Διοίκησης να εκφράζουν εμμέσως πλην σαφώς τη δυσαρέσκειά τους για τις αναβολές, επιρρίπτοντας ευθύνες στους απόντες συναδέλφους τους της ίδιας παράταξης.
Συμπέρασμα τρίτο: Η απαρτία δεν είναι χάρισμα ούτε άλλοθι κανενός. Επιτυγχάνεται- για το Δήμο μας- με την παρουσία 21 δημοτικών συμβούλων, και πουθενά και κανένας νόμος δεν λέει πως αυτοί πρέπει να είναι μόνο της πλειοψηφίας . Επιλογή όμως όλων, ελεύθερη, είναι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν στην ευθύνη του αξιώματός τους, “ματώνοντας” στα έδρανα, και όχι εγκαταλείποντάς τα.
Γιατί αν αύριο στις ανακοινώσεις και τα Δελτία Τύπου, οι παρατάξεις καταγγείλουν τη Δημοτική Αρχή γιατί με ευθύνη της δεν συζητήθηκε το αίτημα 86 εργαζόμενων του Δήμου και το Τεχνικό Πρόγραμμα, τότε κάθε πολίτης μπορεί να ρωτήσει: Αυτοί λέτε πως είναι ανίκανοι. Εσείς όμως τι κάνατε;
Συμπέρασμα τέταρτο, αλλά όχι τελευταίο: Δεν είναι καινούργια η παρατήρηση πως η ενασχόληση με τα κοινά, και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο, ανήκει κατά κύριο λόγο στους συνταξιούχους, στους άεργους και στους επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτοί έχουν χρόνο, έχουν ίσως- παλιότερα ακόμη περισσότερο- και την οικονομική δυνατότητα. Οι νεότεροι σε ηλικία, αντιστοίχως, εμφανίζονται απρόθυμοι γιατί αγωνίζονται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, ενώ και οι οικογενειακές τους υποχρεώσεις είναι πιεστικότερες. Εφόσον, παρά τα παραπάνω, πάρουν την απόφαση και αναμειχθούν ενεργά στα κοινά, αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα, που τους οδηγούν συχνά σε ηρωική έξοδο. Θέλουμε λοιπόν μια πολιτική, μια Αυτοδιοίκηση εν προκειμένω, χωρίς τη συμμετοχή τους; Δηλαδή, χωρίς τη συμμετοχή του πλέον ενεργού κομματιού του πληθυσμού; Πώς ακριβώς φανταζόμαστε ένα τέτοιο μέλλον;
