Απογοητευτική ήταν η συμμετοχή εκπροσώπων από τους Συλλόγους Γονείς των σχολείων της πόλης στη Γενική Συνέλευση της Ένωσης Γονέων την περασμένη Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, τόσο που ο Ταμίας της Ένωσης Π. Δημητρακόπουλος δεν δίστασε να πει πως το συγκεκριμένο Διοικητικό Συμβούλιο είναι πιθανόν το πιο αποτυχημένο στο Δήμο Διονύσου! Μόλις 4 εκπρόσωποι Συλλόγων προσήλθαν στη Γενική Συνέλευση, η οποία μάλιστα πραγματοποιούνταν εξ αναβολής, μια που την πρώτη φορά δεν είχε επιτευχθεί απαρτία, με αποτέλεσμα να ανοίξει η συζήτηση για τις αιτίες που κρατούν τους γονείς και τους Συλλόγους μακριά από την Ένωση. Και όχι μόνο: Σύμφωνα με τα λεγόμενα μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, στις συναντήσεις που η Ένωση προγραμμάτισε με τους γονείς για τα προβλήματα του κάθε σχολείου, η προσέλευση ήταν τουλάχιστον αποθαρρυντική, ενώ και στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν, όπως για παράδειγμα με την έκθεση ζωγραφικής για τους πρόσφυγες, ούτε οι γονείς των μικρών ζωγράφων ενδιαφέρθηκαν να προσέλθουν.
Επιπλέον το Διοικητικό Συμβούλιο δέχθηκε κριτική για την αδράνεια που έδειξε αναφορικά με την υλοποίηση της απόφασής του, πριν από μερικούς μήνες, να απευθυνθεί η Ένωση σε κάθε ελεγκτικό μηχανισμό, προκειμένου να διαλευκανθεί η υπόθεση με τον εμπρησμό των γραφείων των Σχολικών Επιτροπών. Στο ίδιο μήκος κύματος και η κριτική για τη σχέση μελών του ΔΣ με δημοτικές παρατάξεις, που ίσως εμποδίζει την ανεξάρτητη και δυναμική παρουσία της Ένωσης, ενώ επιπλέον κριτική ασκήθηκε για τη μη αναγνώριση των θετικών μεταβολών που προώθησε από τη φετινή σχολική χρονιά το Υπουργείο Παιδείας.
Στις παραπάνω αιτιάσεις τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου υπενθύμισαν πως την περασμένη χρονιά η Ένωση με εργώδεις προσπάθειες πέτυχε την απελευθέρωση μαθητή που κρατείτο στο Κέντρο Μεταναστών, ενώ είχαν να αντιμετωπίσουν και τα εκπαιδευτικά κενά. Ενώ παραδέχθηκαν πως η Ένωση καθυστέρησε να προχωρήσει τις ενέργειες που είχε αποφασίσει σχετικά με τον εμπρησμό στην Άνοιξη, με αποτέλεσμα να την “προλάβει” ο Δήμος, απευθυνόμενος πρώτος στους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Πάντως κοινή ήταν η παραδοχή πως η Ένωση Γονέων, δηλαδή ο χώρος διεκδίκησης των γονιών για το μέλλον των παιδιών τους, όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, θα πρέπει να ασχοληθεί και να απαντήσει στο ερώτημα “τι σχολείο θέλουμε για τα παιδιά μας” μακριά από πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες.
