1. Ο λόγος που αναμειγνύομαι στη συζήτηση είναι δύο αποσπάσματα της ανακοίνωσης με τα οποία οι συντάκτες της με φωτογραφίζουν, καθώς:
α) έχω επικρίνει επανειλημμένες φορές δημοσίως κάποιες πρακτικές των (αυτο-αποκαλούμενων) «κυττάρων του αθλητισμού», τις οποίες θεωρώ καρκινικές για το ευρύτερο σώμα της τοπικής κοινωνίας και
β) έχω ασχοληθεί όσο λίγοι στην περιοχή με το θέμα της παραχώρησης των δημοτικών χώρων στα τοπικά σωματεία (για να σταματήσει το επί χρόνια πελατειακό καθεστώς) και έχω υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση δημιουργίας πλαισίου (που όμως φαίνεται ότι σε κάποιους δεν άρεσε).
2. Καλόν είναι οι συντάκτες να είναι πιο προσεκτικοί στα επιχειρήματα που επικαλούνται, γιατί κάποια από αυτά τους εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Ιδίως δε, όταν χρησιμοποιούν (βαρύγδουπα) λήμματα από το Σύνταγμα ή την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και Φιλοσοφία, καλό είναι να σιγουρεύονται ότι δεν έχουν παραποιήσει το πραγματικό τους νόημα. Π.χ.:
α) Στην αναφορά του στον Πλάτωνα, επιθυμώντας να προβάλλει τη σημασία της μουσικής και της γυμναστικής, ο συντάκτης παραλείπει (αυθαίρετα) τον σκοπό για τον οποίο ο Θεός τις χάρισε στους ανθρώπους: για να συνδυάζονται μεταξύ τους και «να εφαρμόζονται με το πιο σωστό μέτρο στην ψυχή». Και ρωτώ λοιπόν τους εμφορούμενους (;) από την Πλατωνική σκέψη τοπικούς αθλητικούς παράγοντες:
Στα τελευταία 7 χρόνια του Καλλικρατικού δήμου Διονύσου, πόσα από τα χρηματοδοτούμενα σωματεία μπορούν να επιδείξουν 1-2 παραδείγματα δράσεων που είχαν στόχο αυτήν την αρμονία της ψυχής; Ποιες οργανωμένες δράσεις έχουν να επιδείξουν για τον περιορισμό των υπαρκτών φαινομένων χουλιγκανισμού μεταξύ γονέων και ενός είδους bulling μεταξύ παιδιών (blame game με έντονη επίκριση και μπόλικες βρισιές) μεταξύ συναθλητών;
β) Και πιο κάτω, επ’ ευκαιρία της αναφοράς στο άρθρο 16 του Συντάγματος, που μιλά για την επιχορήγηση και τον έλεγχο από το Κράτος των ενώσεων των αθλητικών σωματείων, μπορούν να απαντήσουν οι συντάκτες ή κάποιος-α από τους υπογράφοντες:
Γιατί τα τοπικά αθλητικά σωματεία δεν υποβάλλουν στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού αιτήσεις χρηματοδότησης της λειτουργίας των τμημάτων και των ακαδημιών τους απ’ ευθείας (και όχι εμμέσως από τον Δήμο, μέσω «εκδηλώσεων»;)
Προφανώς, η προοπτική αυτή θα άφηνε πολύ περισσότερα χρήματα στα σωματεία και επιπλέον θα ελάφρυνε το κόστος που οι γονείς πληρώνουν για τα παιδιά τους κάθε μήνα.
Γιατί όμως δεν υπάρχουν τέτοιες αιτήσεις;
Μήπως γιατί τα περισσότερα σωματεία λειτουργούν σαν ιδιωτικά μαγαζάκια αντί για συλλόγους ανοικτούς στα μέλη τους;
Μήπως γιατί τα βιβλία που τηρεί η συντριπτική πλειονότητα των τοπικών σωματείων δεν μπορεί να παρουσιαστεί σε καμιά σοβαρή κρατική υπηρεσία ελέγχου;
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι τα οικονομικά βιβλία των σωματείων δεν μπορούν να σταθούν πουθενά αλλού, παρά μόνο στις «παράγκες» που κάθε χρόνο στήνει η εκάστοτε δημοτική αρχή προς εξυπηρέτηση των κολλητών της. Και ότι οι «έλεγχοι» που γίνονται εκεί είναι «αβαβά», με ό,τι συνέπειες μπορεί αυτό να έχει για τους ανόητους που υπογράφουν καλή τη πίστει ή κατόπιν εντολών άνωθεν.
Ας μην τρίβονται λοιπόν στη γκλίτσα του τσοπάνη και ας φροντίσουν να αναρωτηθούν στα σοβαρά αν επιθυμούν πραγματικά τον εξορθολογισμό του όλου πλαισίου ή τη συνέχιση του κλεφτοπόλεμου.
