Η ιστορία της Κιβωτού του Κόσμου είναι λίγο πολύ γνωστή: Το 1998, ένας νεαρός τότε ιερέας, ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου, κοιτώντας έξω από το παράθυρό του στον Κολωνό νέα παιδιά να έχουν περάσει, αντί για το κατώφλι του σχολείου, το κατώφλι της παραβατικότητας, τα πλησίασε, τα αφουγκράστηκε, έπαιξε μαζί τους μπάσκετ, τους μίλησε, τους έδειξε έναν άλλο δρόμο για να πορευτούν στη ζωή τους. Έτσι ξεκίνησε αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως Κιβωτός του Κόσμου, ένας φιλανθρωπικός οργανισμός όπου βρίσκουν καταφύγιο όλα τα παιδιά που οι δικοί τους, βιολογικοί συγγενείς, είτε τα ξέχασαν είτε τα κακομεταχειρίστηκαν είτε έφυγαν για πάντα. Σήμερα η Κιβωτός συνεργάζεται με τις Εισαγγελίες Ανηλίκων και λειτουργεί πια σαν αναγνωρισμένος φορέας ολοκληρωμένης μέριμνας ανηλίκων. Με συστηματική σχολική και κοινωνική εκπαίδευση τα παιδιά αυτά όταν μεγαλώσουν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους ως ανεξάρτητοι ενήλικες, χρήσιμοι στον εαυτό τους και στους γύρω τους. Όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά.
Αυτό όμως που δεν είναι ακόμη ευρέως γνωστό, είναι το γεγονός πως η Κιβωτός του Κόσμου εδώ και ένα μήνα περίπου βρήκε ακόμη ένα ασφαλές λιμάνι, στην Άνοιξη του Δήμου Διονύσου.
Όπως μας ενημερώνει ο πατέρας Αντώνιος, κάτοικος της περιοχής δώρισε επιπλωμένο ακίνητο ιδιοκτησίας της επί της οδού Λυκαβηττού στην Κιβωτό του Κόσμου, για να το αξιοποιήσει για τους σκοπούς της ως Σπίτι Φιλοξενίας. Η δωρεά, συνεχίζει ο ιερέας, δεν θα μπορούσε να γίνει σε καλύτερη στιγμή, μια που έτσι η Κιβωτός μπόρεσε να εκτονώσει τον πληθυσμό των παιδιών- που συνεχώς αυξάνεται- στα άλλα Σπίτια της.
Στο Σπίτι της Άνοιξης μένουν σήμερα 17 παιδιά, όλα αγόρια μια που οι δομές της Κιβωτού δεν είναι μεικτές, ηλικίας 5-15 ετών, που φοιτούν στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο της Άνοιξης. Επειδή μάλιστα οι μαθητές Δημοτικού είναι πολλοί, 4 από αυτούς πηγαίνουν προσωρινά στο Δημοτικό του Αγ. Στεφάνου, ενώ μέσα στη σχολική χρονιά θα μεταφερθούν στην Άνοιξη, όπου θα δημιουργηθεί ακόμη ένα τμήμα. Ο πρώτος τοπικός φορέας, μάλιστα, που άμεσα ήρθε σε επαφή και ανταποκρίθηκε στις ανάγκες του νέου Σπιτιού ήταν ο Αθλητικός Όμιλος Άνοιξης, που δίνει τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να συμμετέχουν στα τμήματά του εντελώς δωρεάν.
Τα παιδιά, μας λέει ο πατέρας Αντώνιος, είναι όλα ελληνόπουλα, ανάμεσά τους και έλληνες Ρομά, ενώ δυο από αυτά είναι από την Ουγκάντα, γεννημένα όμως στην Ελλάδα, “γιατί η Κιβωτός αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Και πρέπει να σας πω ότι με τη μόρφωση και την αγωγή που παίρνουν τα παιδιά κοντά μας, δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει αν είναι ελληνόπουλα ή όχι. Η παιδεία τους, η καλλιέργειά τους, η ευγένειά τους- τα πιάνουμε όλα από την αρχή, από τη στιγμή που θα έρθουν στο Σπίτι μας”.
Η ημέρα τους περνάει όπως όλων των παιδιών: Το πρωί σχολείο, το μεσημέρι τρώνε όλα μαζί στην τραπεζαρία του σπιτιού, ενώ το απόγευμα οι παιδαγωγοί τα τρέχουν στις εξωσχολικές ασχολίες τους- ποδόσφαιρο, βόλλεϋ, μπάσκετ κ.λπ. Αυτοί οι 7 παιδαγωγοί σε 24ωρη βάση, μαζί με τους 2 κοινωνικούς λειτουργούς, που αποτελούν το προσωπικό του Σπιτιού Φιλοξενίας, είναι για τα παιδιά η οικογένειά τους που συνεχώς τα στηρίζει και τα ενθαρρύνει:
«Ξέρετε, τα παιδάκια έρχονται σε μας παραμελημένα, εγκαταλελειμμένα, κάποια από αυτά τραυματισμένα πολύ άσχημα από το οικογενειακό τους περιβάλλον- αυτά τα παιδιά σε μια ηλικία 7, 10, 15 χρόνων, ποιος θα άνοιγε το σπίτι του να τα πάρει; Εδώ ερχόμαστε εμείς, με την εμπειρία μας και το εξειδικευμένο προσωπικό που χρειάζεται, για να θεραπεύσουμε αυτά τα παιδιά και όχι απλά να τους δώσουμε στέγη κι ένα πιάτο φαγητό. Και πρώτα πρώτα να τα θεραπεύσουμε από την απώλεια της μάνας, που μέχρι τα 5-6 χρόνια της ζωής μας είναι ο κόσμος όλος.
Η δουλειά που καλούμαστε να κάνουμε μόλις κλείσει η πόρτα του Σπιτιού είναι μεγάλη: Δεχόμαστε ένα παιδί με πίκρα, με θυμό, με τραυματισμούς, που πρέπει να διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο, ώστε να το βοηθήσουμε να συγχωρέσει, ειδικά αυτόν που με τίποτα νομίζεις πως δεν μπορείς να συγχωρέσεις. Ένα παιδί δυστυχισμένο θα γίνει ένας άρρωστος ενήλικας. Με τους κατάλληλους ανθρώπους που θα το βοηθήσουν, θέλουμε να του ξαναδώσουμε πίσω την παιδική του ηλικία, να προλάβουμε να θεραπεύσουμε τις πληγές, ώστε όταν τα παιδιά βγουν έξω στην κοινωνία να στέκονται στα πόδια τους και να είναι άνθρωποι της προσφοράς. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και αυτό που βλέπει κανείς όταν περάσει το κατώφλι της Κιβωτού».
Έκκληση για στήριξη από εθελοντές
Η Κιβωτός του Κόσμου είναι δομή αυτόνομης φιλοξενίας για τα παιδιά μέχρι να συμπληρώσουν τα 18 χρόνια τους. Και οι ανάγκες τους είναι πολλές, με το επιπλέον δεδομένο πως χρηματοδότηση από το κράτος δεν υπάρχει, αλλά μόνο και αποκλειστικά από χορηγίες και δωρεές του κόσμου. Και από τον εθελοντισμό. Ο πατέρας Αντώνιος κάνει έκκληση στην τοπική κοινωνία για στήριξη του νέου Σπιτιού Φιλοξενίας:
«Έχουμε ανάγκη από εκπαιδευτικούς- δασκάλους και καθηγητές- όλων μα όλων των ειδικοτήτων για να βοηθούν τα παιδιά στα διαβάσματά τους. Τα μαθησιακά κενά είναι πολύ μεγάλα, αν σκεφτούμε ότι προέρχονται από περιβάλλοντα δύσκολα που δεν φρόντιζαν για την ομαλή σχολική πορεία.
Έχουμε ακόμη ανάγκη για βοήθεια στο μαγείρεμα, στο καθάρισμα, στο πλύσιμο των ρούχων, στις μετακινήσεις των παιδιών στις εξωσχολικές δραστηριότητές τους, για να αποφορτίζεται λίγο η δουλειά της καθημερινότητας και να ρίχνουμε το βάρος σε άλλους τομείς υποστήριξης. Για παράδειγμα, στη Χίο υπάρχει μια μεγάλη ομάδα εθελοντριών κυριών που έχουν αναλάβει όχι μόνο τα ελληνάκια αλλά και τα προσφυγάκια, που τα άφηναν στην Κιβωτό με μόνο τα βρεγμένα ρούχα τους. Αλλά και στον Πειραιά έχουμε αναπτύξει μεγάλο δίκτυο εθελοντών».
Για τους παραπάνω ενδιαφερόμενους, τα τηλέφωνα επικοινωνίας με την Κιβωτό του Κόσμου είναι 210 5141935 και 210 5141953, όπου και θα τους δοθούν συγκεκριμένες οδηγίες για τη διαδικασία επιλογής τους (συνέντευξη με κοινωνικό λειτουργό, εκπαίδευση κ.λπ.), μια που μιλάμε για παιδιά που έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες.
