Αφηγείται ο Στέφανος Μιχιώτης
Το ξεθωριασμένο φουστάνι και το φτωχό κοστούμι
Βοστώνη, 1880.
Μία γυναίκα με ξεθωριασμένο καρό φουστάνι, συνοδευόμενη από το σύζυγό της, ντυμένο με ένα παλιό κοστούμι, κατεβαίνουν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνονται στο γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard, χωρίς να έχουν ραντεβού. Η γραμματέας που τους δέχεται σκέφτεται ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν έχουν καμία δουλειά στο Harvard.
– Θα θέλαμε να δούμε να δούμε τον πρόεδρο, λέει ο άντρας με χαμηλή φωνή.
– Θα είναι απασχολημένος όλη μέρα, απαντά η γραμματέας κοφτά.
– Θα περιμένουμε, λέει η γυναίκα.
Για ώρες η γραμματέας τούς αγνοεί, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν και θα φύγουν.
Καθώς όμως βλέπει ότι δεν φεύγουν, αποφασίζει απρόθυμα να ενοχλήσει τον πρόεδρο και του προτείνει να τους δει μόνο για ένα λεπτό
Εκείνος αναστενάζει με αγανάκτηση και γνέφει θετικά. Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός, σίγουρα δεν έχει το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. Στρέφεται προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό και δίνει το λόγο στη γυναίκα που λέει:
– Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά δυστυχώς πριν από ένα χρόνο πέθανε απρόσμενα. Ο άντρας μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα
μνημείο για αυτόν στο χώρο του Πανεπιστημίου.
Ο πρόεδρος δεν δείχνει να συγκινείται καθόλου, αλλά αντιθέτως εκνευρίζεται.
– Κυρία μου, δεν μπορούμε να στήνουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα έμοιαζε με νεκροταφείο.
– Όχι, απαντά γρήγορα η γυναίκα, δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να δωρίσουμε ένα κτίριο στο Harvard.
Ο πρόεδρος ρίχνει μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το φτωχικό κοστούμι και λέει έντονα:
– Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα κτίριο; Έχουμε κτίρια που κοστίζουν συνολικά, περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια εδώ στο Harvard.
Για μία στιγμή η γυναίκα μένει σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογελά ειρωνικά. Έχει, πλέον, φτάσει η ώρα να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στρέφεται προς τον άντρα της και λέει ήρεμα:
– Μόνο τόσα χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε το δικό μας τότε;
Ο σύζυγος έγνεψε θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και κατάλαβε ότι, μάλλον, είχε κάνει κάποια τεράστια γκάφα. Ήταν, όμως, πλέον αργά.
Ο κύριος και η κυρία Leland Stanford σηκώνονται όρθιοι και βγαίνουν έξω. Αποφασίζουν να πάνε μέχρι το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ιδρύουν ένα Πανεπιστήμιο, που φέρει το όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιού τον οποίο το Harvard είχε ξεχάσει. Το Πανεπιστήμιο Stanford, ένα από τα καλυτέρα των ΗΠΑ, ιδρύθηκε το 1885.
Η συνολική συνεισφορά του ζεύγους έφτασε στα 20 εκατομμύρια δολάρια (πάνω από 400 εκατομμύρια σημερινής αξίας).