Μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία της πόλης γράφτηκε χθες Τρίτη 2 Οκτωβρίου μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, όταν συζητούνταν εκτός Ημερήσιας Διάταξης τα θέματα των εργαζομένων, και ειδικά αυτά που αφορούν στην καταβολή του 13ου και 14ου μισθού. Απειλές, ύβρεις, εργαζόμενοι να προσπαθούν να συγκρατήσουν συναδέλφους τους, χειροδικίες να αποφεύγονται την τελευταία στιγμή με την επέμβαση των ψυχραιμοτέρων, η πλειοψηφία να κατηγορεί συνάδελφό τους της μειοψηφίας για υποκίνηση των ταραχών, αποχώρηση των παρατάξεων της μειοψηφίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας- ήταν σκηνές που συνέθεσαν μια από τις χειρότερες στιγμές στην όλο και πιο απαξιούμενη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου.
Και αν όλα αυτά διαδραματίσθηκαν χθες βράδυ, εντούτοις η αιτία της έντασης εντοπίζεται λίγες ώρες νωρίτερα, στη συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου που χθες το πρωί συζήτησε- με βάση τις γνωμοδοτήσεις του νομικού συμβούλου του Δήμου Γ. Βασιλείου- τις συνέπειες, τόσο για το Δήμο όσο και για τους δημοτικούς συμβούλους, από την καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους. Υπενθυμίζεται εδώ πως οι τελευταίοι- πάνω από 150 εργαζόμενοι, μέλη και των δυο Σωματείων του Δήμου Διονύσου- με πρωτόδικη απόφαση έχουν δικαιωθεί στο σχετικό τους αίτημα, οπότε εναπόκειται πλέον στο Δήμο- και μάλιστα άμεσα, γιατί οι προθεσμίες τρέχουν- να αποφασίσει αν θα προσβάλει την απόφαση αυτή ή όχι, με δεδομένο μάλιστα πως ήδη το Συμβούλιο της Επικρατείας συζητεί ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα του νόμου που επιβάλλει περικοπή μισθών και δώρων λόγω της δημοσιονομικής κρίσης.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως η γνωμοδότηση του κ. Βασιλείου, αλλά και η προφορική διαβεβαίωσή του στην Οικονομική Επιτροπή, ρητά αναφέρει πως αποφάσεις ανώτερων Δικαστηρίων για αντίστοιχη έφεση δεν έχουν ακόμη εκδοθεί, συνεπώς δεν υπάρχει ακόμη σχετικό πρόκριμα. Αλλά αυτό έμελλε να διαψευσθεί λίγες ώρες αργότερα!
Στη διάρκεια της πρωινής συνεδρίασης, πολύς λόγος έγινε επιπλέον και για το ενδεχόμενο καταλογισμού στους δημοτικούς συμβούλους, ακόμη και μετά από χρόνια, εφόσον οι εργαζόμενοι πάρουν μεν τα χρήματα, αλλά ο νόμος κριθεί τελικά συνταγματικός.
Η συζήτηση της Οικονομικής Επιτροπής, που έγινε παρουσία εκπροσώπων των εργαζομένων, κατέληξε με την παραπομπή του θέματος εκτάκτως στο Δημοτικό Συμβούλιο το ίδιο βράδυ.
Ήδη ήταν γνωστό πως και για τη συζήτηση, αλλά και για την έγκριση της όποιας απόφασης του Δήμου- είτε ανάκλησης ήδη ασκηθείσας έφεσης και παραίτησης από ένδικα μέσα είτε συνέχιση του δικαστικού αγώνα, τουλάχιστον μέχρι τη γνωμοδότηση του ΣτΕ- απαιτούνταν 21 θετικές ψήφοι. Και αν παραπάνω από 21 δημοτικοί σύμβουλοι προσήλθαν στις 6.30 το βράδυ στην αίθουσα του Πολιτιστικού, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη απαρτία για την έναρξη της συνεδρίασης, εντούτοις πέντε από την- ολιγομελή έτσι κι αλλιώς και χθες- δημοτική ομάδα της Διοίκησης του Δήμου- οι Β. Κοκμοτός, Δ. Ράικος, Α. Μπέτσης, Α. Αγαθοκλέους και Μ. Τσαμπαρλή– αποχώρησαν αμέσως μετά από την αίθουσα, με αποτέλεσμα η απαιτούμενη απαρτία να μην επιτευχθεί και η συζήτηση να μην πραγματοποιηθεί.
Η παραπάνω εξέλιξη, που θεωρήθηκε μεθοδευμένη εκ μέρους της διοίκησης και εμπαιγμός των εργαζομένων, πυροδότησε αλυσιδωτές εκρήξεις εκ μέρους τόσο των ίδιων, όσο και των δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας:
Για ψευδή γνωμοδότηση κατηγόρησε το νομικό σύμβουλο του Δήμου ο Γ. Ζυγούνας από τη Δημοκρατική Ανατροπή Διονύσου, φέρνοντας δυο εφετειακές αποφάσεις που δικαίωναν εργαζόμενους σε αντίστοιχες υποθέσεις διεκδίκησης δεδουλευμένων στην Καλαμάτα. Ο κ. Ζυγούνας επιπλέον επανέλαβε την έκκλησή του να σταματήσει η σύγκρουση ανάμεσα στη Διοίκηση και τον Πρόεδρο του Σωματείου, “που έχει πια πάρει διαστάσεις προσωπικής βεντέτας”, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Αναμενόμενη χαρακτήρισε την στάση της Διοίκησης ο Τ. Παντέλογλου από τη Λαϊκή Συσπείρωση, σε μια εκρηκτική τοποθέτηση, όπου κάλεσε τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, ενώ υπενθύμισε πως και η προηγούμενη Διοίκηση Καλαφατέλη τα έβαλε μαζί τους και “είδαμε τι έγινε τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Αν συνεχίσετε το μέτωπο κατά των εργαζομένων και του Προέδρου τους, θα μας βρείτε και τη Λαϊκή Συσπείρωση και το συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι”.
Τα λόγια του κ. Παντέλογλου πυροδότησαν έκρηξη εκ μέρους των εργαζομένων, που κινήθηκαν κατά συμβούλων της Διοίκησης και του Δημάρχου, με απειλές και ύβρεις, ενώ χρειάστηκε η επέμβαση των ψυχραιμότερων για να αποφευχθούν χειροδικίες. Ταυτόχρονα οι παρατάξεις της μειοψηφίας αποχωρούσαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους χειρισμούς της Διοίκησης που χαρακτηρίζονταν «μεθοδευμένοι» και «προσβολή στη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου».
Η ένταση συνεχίστηκε και έξω από την αίθουσα του Συμβουλίου, όπου παρατάξεις και εργαζόμενοι παρέμειναν για αρκετή ώρα.
Την ίδια στιγμή ο Δήμαρχος Δ. Ζαμάνης δήλωνε πως “αυτό το καθεστώς των απειλών και των ύβρεων, όταν οι δημοτικοί σύμβουλοι καλούνται να αναλάβουν μια τόσο μεγάλη ευθύνη, βάζοντας σε κίνδυνο τον ίδιο τον εαυτό τους είναι απαράδεκτο”.
“Φοβάμαι για τη σωματική μου ακεραιότητα”, τόνιζαν οι δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας Θ. Στάικος και Α. Πέππα που εισέπραξαν το μεγαλύτερο μερίδιο της οργής των εργαζομένων:
“Είμαι σοβαρά ανήσυχος για τη σωματική μου ακεραιότητα γιατί οι καταστάσεις εδώ γίνονται επικίνδυνες. Σκέφτομαι να μην είμαι παρών, όταν συζητούνται τέτοια θέματα, γιατί καλούμεθα να ψηφίσουμε όχι αυτό που θα θέλαμε. Η πλειοψηφία πλέον δεν έχει δικαιώματα. Αλλά εμείς εκλεγήκαμε από χιλιάδες συμπολιτών μας, ενώ ο Πρόεδρος του Σωματείου από μια δράκα εργαζομένων”, είπε ο κ. Στάικος.
Αμέσως μετά, για φασισμό μίλησε η Αντιδήμαρχος Α. Πέππα, πολιτική προϊσταμένη των εργαζομένων: «Μας έβρισαν, μας απείλησαν, μας κατηγόρησαν ότι τρελάναμε κόσμο. Ο Πρόεδρος του Σωματείου είναι στο απυρόβλητο αν δεν δουλεύει; Ό, τι δεν τους αρέσει, είναι φασισμός εκ μέρους μας; Φοβάμαι κι εγώ για τη σωματική μου ακεραιότητα”, κατέληξε η κ. Πέππα.
Ήταν η ίδια που πριν από από ένα περίπου χρόνο, το Νοέμβριο του 2017, όταν και πάλι συζητούνταν στο Δημοτικό Συμβούλιο ένα από τα αιτήματα των εργαζομένων είχε υπογραμμίσει ότι “το κλίμα ανάμεσά μας είναι καλό και έτσι θέλουμε να το διατηρήσουμε”. Είναι προφανές ότι είτε έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι είτε η κ. Πέππα πράγματι παρουσίαζε μιαν “εικονική πραγματικότητα αναφορικά με τη σχέση της Διοίκησης με τους εργαζόμενους”, όπως ανέφερε πολύ χαρακτηριστικά τις προάλλες ο Γ. Ζυγούνας.
