Αλλεπάληλες αναφορές προς το Δήμαρχο, τους αρμόδιους Αντιδημάρχους και τις Υπηρεσίες, αλλά και ερωτήσεις μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, θα περίμενε κανείς να έχουν το στοιχειώδες αποτέλεσμα. Δηλαδή μια απάντηση εκ μέρους της Διοίκησης, και μάλιστα στην προθεσμία των 50 ημερών- σ.σ. τριάντα, για τους δημοτικούς συμβούλους- που ο νόμος την υποχρεώνει να απαντά σε πολίτες οι οποίοι θέτουν ερωτήματα και υποβάλουν αιτήματα. Εκτός, λέει ο νόμος, αν “το αίτημα είναι εμφανώς παράλογο, αόριστο, ακατάληπτο ή επαναλαμβάνεται κατά τρόπο καταχρηστικό”.
Εν προκειμένω:
Ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Σπ. Γιαννουλάτος, πρώην Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, από τις 10 Ιανουαρίου 2018 ζητούσε να μάθει- είτε με αναφορές προς τους αρμόδιους του Δήμου είτε με ερωτήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο- αν το εικονοστάσι επί της Λ. Δροσιάς- Σταμάτας, απέναντι από το φαρμακείο Χαριτόπουλου, έχει τοποθετηθεί εκεί κατόπιν αδείας. Και αν όχι, ζητούσε την απομάκρυνσή του.
Η πρώτη αυτή αναφορά του κ. Γιαννουλάτου απευθυνόταν στο Δήμαρχο, με κοινοποίηση σε μια σειρά συναρμοδίων: την Αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος, τις Διευθύνσεις Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολεοδομίας, και τις Δημοτικές Κοινότητες Ροδόπολης και Σταμάτας. Το θέμα της αναφοράς ήταν η κατάληψη του Κοινοχρήστου Χώρου του πεζοδρομίου από το εικονοστάσι. Στην αναφορά μετέφερε τις διαμαρτυρίες κατοίκων, που βασίζονταν σε ψυχολογικούς κυρίως λόγους, ενώ επεσήμαινε πως αν για κάθε τροχαίο στους δρόμους του Δήμου τοποθετείτο και ένα εικονοστάσι, τότε αναπόφευκτα η πόλη θα μετατρέπονταν σε μαυσωλείο. Τέλος ρωτούσε αν για την τοποθέτηση του συγκεκριμένου εικονοστασίου είχε δοθεί, και από ποιον, η άδεια. Και ζητούσε- εφόσον η άδεια αυτή ήταν παράνομη- την άμεση απομάκρυνσή του είτε από τους οικείους του αποθανόντος είτε με ενέργειες του Δήμου.
Όταν η πρώτη προθεσμία των 30 ημερών, οπότε η Διοίκηση ήταν υποχρεωμένη να απαντήσει, εξέπνευσε, και απάντηση δεν έπαιρνε, ο πρώην Πρόεδρος επανήλθε στο θέμα με ερώτησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο, απευθυνόμενη στο Δήμαρχο Δ. Ζαμάνη, που δήλωσε πως σχετική ενημέρωση δεν έχει αλλά δεσμεύθηκε να εξετάσει το θέμα.
Πράγματι, στις 22 Μαρτίου ο κ. Ζαμάνης απέστειλε έγγραφο προς τις Δημοτικές Κοινότητες Ροδόπολης και Σταμάτας, με κοινοποίηση στις αρμόδιες Αντιδημαρχίες Τεχνικών Υπηρεσιών, Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος, καθώς και στον ενδιαφερόμενο δημοτικό σύμβουλο. Στο έγγραφο εκείνο ζητούσε να μάθει τον ιδιοκτήτη και του εν λόγω μνημείου αλλά και άλλων αντίστοιχων στις περιοχές αυτές, καθώς επίσης και αν έχει ζητηθεί και χορηγηθεί σχετική άδεια και από ποιον, “διότι θα πρέπει να κληθούν άμεσα οι ιδιοκτήτες τους για την απομάκρυνσή τους”. Λίγο καιρό αργότερα, απαντώντας σε νέα ερώτηση του κ. Γιαννουλάτου, ο Δήμαρχος θα διαβεβαίωνε πως ο ιδιοκτήτης είχε βρεθεί και ειδοποιηθεί για την απομάκρυνση του εικονοστασίου.
Η απομάκρυνση αυτή δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα ο πρώην Πρόεδρος να επανέλθει με νέα αναφορά στις συναρμόδιες Υπηρεσίες τον περασμένο Ιούλιο, αλλά και με ερωτήσεις μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, στις οποίες απάντηση σαφή δεν έπαιρνε.
Μέχρι την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου: Σ’ εκείνη τη συνεδρίαση, σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη αναφορά του, ο κ. Γιαννουλάτος επανερχόμενος για μια ακόμη φορά στο ερώτημά του υποστήριξε πως άδεια δεν μπορούσε να έχει δοθεί για την τοποθέτηση του εικονοστασίου, γιατί κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται πουθενά στη νομοθεσία. Και ζητούσε και πάλι την άμεση απομάκρυνσή του.
“Όχι, άδεια βεβαίως προβλέπεται. Και επειδή πολύ μας τα έχει πει ο κ. Γιαννουλάτος για το καντηλάκι, το εικονοστάσι θα έρθει εκτός Ημερησίας Διατάξεως στην επόμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής προκειμένου να πάρουμε απόφαση για να έρθει στο Δημοτικό Συμβούλιο και να δοθεί άδεια, αφού θέλει και άδεια”, απάντησε ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Δ. Ράικος. Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί πως- μέχρι εκείνη τη στιγμή- κανείς από τους συναρμόδιους τρεις Αντιδημάρχους δεν είχε αναφερθεί ποτέ σε κάποιο νόμο, άρθρο, διάταξη που να επιτρέπει και να καθορίζει την τοποθέτηση εικονοστασίων σε δημόσιους, κοινόχρηστους, χώρους.
Το θέμα ήρθε πράγματι χθες Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου, εντός Ημερησίας Διατάξεως, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, όπου ο Αντιδήμαρχος δήλωσε ότι: Την άδεια, κατόπιν αιτήματος συγγενούς, την έχει υπογράψει ο ίδιος (σ.σ. τον περασμένο Ιούλιο, σε έγγραφο με ΑΠ19970/18.7.2017) δίνοντας παράλληλα και τις προδιαγραφές κατασκευής του εικονοστασίου. Εντούτοις νόμο, άρθρο ή διάταξη που να επιτρέπει κάτι τέτοιο, δεν επικαλέστηκε ούτε στο έγγραφο της άδειας ούτε και στη χθεσινή ενημέρωσή του.
Αποσαφηνίστηκε επιπλέον από την Αντιδήμαρχο Πολεοδομίας Π. Ταουξή η αντίδραση της Διοίκησης όταν ερωτάται από πολίτες: “Κάνατε έγγραφο και στην Πολεοδομία, σας μιλάω σαν αρμόδια Αντιδήμαρχος, και λέτε πως δεν σας απαντήσανε επί ένα χρόνο. Τι να απαντήσω; Για τα αυτονόητα;” αναρωτήθηκε η κ. Ταουξή, δηλώνοντας τη θλίψη της για την ασέβεια προς τους νεκρούς.
“Δεν έχετε δικαίωμα, έχετε κάνει παράβαση καθήκοντος, να υπογράψετε άδεια, ενώ η διαδικασία σε ό, τι αφορά το περιβάλλον και ειδικά τα πεζοδρόμια, είναι στη δικαιοδοσία του Δημοτικού Συμβουλίου- που μας γράψατε στα παλιά σας τα παπούτσια, όλοι σας. Και πριν έρθει εκεί, γράψατε ολόκληρο Τοπικό- της Ροδόπολης, γιατί εκεί βρίσκεται το εικονοστάσι, και όχι στη Σταμάτα, που γράφετε εσείς. Και είναι στη μνήμη πατέρα, και όχι παιδιού, όπως επίσης λανθασμένα γράφετε. Δεν υπάρχει πουθενά νόμος που να επιτρέπει ή να προβλέπει την τοποθέτηση εικονοστασίων μέσα σε πόλη. Ας μεταφερθεί σε Κοιμητήριο ή στο σπίτι των συγγενών που δεν είναι καν κάτοικοι Διονύσου”, κατέληξε φανερά εξοργισμένος για τον εμπαιγμό του ο κ. Γιαννουλάτος, αποχωρώντας από την αίθουσα με σκοπό να υποβάλει και πάλι αναφορά, αλλά τη φορά αυτή στα αρμόδια ελεγκτικά όργανα.
Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως με βάση αποφάσεις άλλων Δήμων, που προσκόμισε ο κ. Γιαννουλάτος και μπορεί ο καθένας να βρει στο διαδίκτυο, τα αιτήματα για εικονοστάσια σε πεζοδρόμια είτε έχουν απορριφθεί είτε έχουν εξαρχής παραπεμφθεί για συζήτηση στο οικείο Δημοτικό Συμβούλιο. Το αξιοσημείωτο είναι πως τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στα ΜΜΕ πλούσιος διάλογος σχετικά: Σύμφωνα με την- καθαρά- ελληνική παράδοση, τα εικονοστάσια τοποθετούνταν αρχικά στις άκρες των δρόμων προμηνύοντας μόνο τη θέση κάποιου ονομαστού Ναού, Μοναστηριού ή τη θύμηση κάποιου θρησκευτικής προέλευσης γεγονότος. Σιγά σιγά πήραν τη μορφή κατασκευής στη μνήμη ανθρώπου που χάθηκε σε τροχαίο. Η πληθώρα των εικονοστασίων, λόγω και του αρνητικού ρεκόρ της Ελλάδας σε αυτοκινητικά δυστυχήματα, έχει γεμίσει τους δρόμους εντός και εκτός πόλεων με εικονοστάσια «θυμίζοντας σε όλους ένα απέραντο δράμα», γράφει στο protagon.gr ο αρχιτέκτονας Τ. Καπουρνιώτης.
Για την ιστορία να σημειωθούν και τα παρακάτω: Η απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής- όπου χθες συμμετείχαν μέλη μόνο από την πλευρά της Διοίκησης-, μετά και από τη δήλωση του κ. Ράικου ότι “εμείς εικονοστάσια δεν κατεδαφίζουμε”, ήταν ομόφωνη, και αφορούσε στην εκ των υστέρων, και με καθυστέρηση πλέον του ενός χρόνου, πρώτη έγκριση της τοποθέτησης του εικονοστασίου στη Λ. Δροσιάς- Σταμάτας.
Το οξύμωρο ήταν πως η Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Α. Πέππα που- μαζί με τους άλλους 4 συναδέλφους της- δέχτηκε αυτή την εκ των υστέρων τακτοποίηση του εν λόγω εικονοστασίου, είχε λίγο νωρίτερα παραδεχτεί πως το να γεμίσουν οι δρόμοι εικονοστάσια δεν είναι καλό, δικαιώνοντας έτσι τα επιχειρήματα του κ. Γιαννουλάτου. Απορίας άξιο παραμένει, τέλος, αν άκουσε κανείς την παρέμβαση του Σπ. Σπηλιώτη από τη Δημοκρατική Ανατροπή Διονύσου που παρακολουθούσε τη συνεδρίαση: “Ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του, αλλά η τήρηση των νόμων είναι αυτή που διασφαλίζει τη συλλογική λειτουργία”. Όπως για παράδειγμα, του Κανονισμού Κατάληψης Κοινοχρήστων Χώρων, που επικαλέστηκε ο κ. Γιαννουλάτος, που το Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισε το Σεπτέμβριο του 2017, και που πουθενά δεν προβλέπει την τοποθέτηση εικονοστασίων πάνω σε πεζοδρόμια.
