Παίρνω αφορμή από το δημοσίευμα του υποψήφιου δημάρχου Νίκου Κλήμη για το θέμα των Τοπικών Συμβουλίων, για να εμβαθύνω τον δημόσιο διάλογο σε ένα σημείο, που κατά τη γνώμη μου αφορά στην ουσία της τοπικής δημοκρατίας.
Παρότι το θέμα των προεκλογικών δεσμεύσεων των πολιτικών συχνά μας κάνει να μειδιούμε, ξέρουμε από εμπειρία ότι όλες οι παρατάξεις διαλαλούν (προεκλογικά) την αξιοπιστία τους. Χρησιμοποιούν μάλιστα το ρήμα “δεσμευόμαστε” για να στηρίξουν το αίτημά τους προς τους πολίτες για ψήφο.
Κι όμως στη συνάντηση των 5 υποψηφίων δημάρχων, είχαμε ακριβώς το ανάποδο φαινόμενο.
Όπως αναφέρει ο κ. Κλήμης στο δημοσίευμά του (αρμοδιότητες) και στα πρακτικά (σημείο 5), οι επικεφαλής των «υπόλοιπων παρατάξεων»* τοποθετήθηκαν ότι «δεν μπορούν να δεσμεύσουν την απόφαση του επόμενου δημοτικού συμβουλίου επί λεπτομερούς λίστας αρμοδιοτήτων που θα εκχωρηθούν στα Τοπικά», γιατί «ούτως ή άλλως δεν μπορεί να προδικάσει οποιοσδήποτε την άποψη των δημοτικών συμβούλων που θα εκλεγούν».
Αν όμως οι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν μπορούν να δεσμευτούν για την άποψη των δημοτικών τους συμβούλων, τότε όλο το πρόγραμμά τους είναι στον αέρα! Το ίδιο και η προσωπική τους δέσμευση, με τη οποία διεκδικούν την ψήφο μας.
Επειδή λοιπόν έτσι οδηγείται κανείς σε λογικό αδιέξοδο, μήπως το επιχείρημα αυτό είναι απλά ένα προπέτασμα καπνού, με το οποίο κάποιοι προσπαθούν να καλύψουν την αρνητική τους θέση στο ζήτημα της αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων προς τα τοπικά συμβούλια;
Κι όμως, ο κ. Κλήμης επιμένει πως όχι μόνο «δεν υπήρξε άρνηση επί της ουσίας» από τους («υπόλοιπους») επικεφαλής, αλλά και ότι «εάν δεσμεύονταν, θα δέχονταν κριτική περί καπελωμάτων και προαποφασισμένων ενεργειών!». Ξεκαθαρίζει δε ότι οι πολίτες δεν πρέπει να προβαίνουν στην «εκ των προτέρων αμφισβήτηση των προθέσεων της κάθε παράταξης», αλλά «να περιμένουν τη θέση της στο αυριανό δημοτικό συμβούλιο (που) θα επιβεβαιώσει ή όχι την αξιοπιστία της».
Μα αν οι προγραμματικές θέσεις δεν είναι ούτε προαποφασισμένες ούτε δεσμευτικές, τότε η απαίτηση των υποψηφίων να τους εμπιστευτούν οι πολίτες χωρίς αμφισβήτηση, παραπέμπει στην τυφλή πίστη που απαιτούσαν οι μεσαιωνικοί ιεροεξεταστές.
Ίσως γι’ αυτό η όλη υπόθεση θυμίζει εξ αρχής την προσπάθεια κάποιων να βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω…
*Ως «υπόλοιπους» επικεφαλής υπονοεί τον εαυτό του και τους κ.κ. Ζαμάνη και Κουριδάκη, που επαλήθευσαν τα πρακτικά χωρίς αστερίσκους, ενώ πρέπει να περιμένουμε την τοποθέτηση του κ. Τσεβά.
Στ. Μιχιώτης
