Με 1579 σχόλια ολοκληρώθηκε στις 18 Μαρτίου η δημόσια διαβούλευση για το Πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή μέσα στις επόμενες ημέρες. Γενικός τίτλος του ο Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας και τα επιμέρους θέματα που θίγει αναφέρονται στους δασικούς χάρτες, στο χαρακτηρισμό χρήσεων γης, στη χρήση πλαστικής σακούλας, στη διαχείριση αποβλήτων, στις προστατευόμενες περιοχές, στη διαδικασία έκδοσης περιβαλλοντικών όρων, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Ανάμεσα στα 1579 σχόλια της δημόσιας διαβούλευσης περιλαμβάνονται και αυτά του Δήμου Διονύσου, με δυο μάλιστα παρεμβάσεις αναφορικά με το δασικό πρόβλημα που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες οικισμούς της πόλης, μηχανικών της πόλης όπως οι Γ. Μυστηλιάδης και Γ. Λαγκαδινός, του Αντιδημάρχου Πολεοδομίας Χ. Παπαβασιλείου, αλλά και του πρώην Δημάρχου Αγ. Στεφάνου Π. Βορριά. Όλες οι παραπάνω παρεμβάσεις εντάσσονται στο άρθρο 48 του πολυνομοσχεδίου με τίτλο “Ρυθμίσεις για τη διαδικασία ανάρτησης, κύρωσης και αναμόρφωσης των δασικών χαρτών”, αποκρούουν τη θέση πως οικισμοί με εγκεκριμένα όρια είναι δασικές περιοχές και ζητούν τροποποίηση του σχετικού άρθρου για την αποκατάσταση της αδικίας σε βάρος εκτοντάδων ιδιοκτητών, αλλά και για να αποφευχθεί ο κίνδυνος οικονομικής κατάρρευσης εφόσον οι ιδιοκτήτες στραφούν- όπως δικαιούνται- κατά του Δημοσίου και δικαιωθούν. Οι παρεμβάσεις των δημοτικών παραγόντων στο Πολυνομοσχέδιο είναι οι παρακάτω:
Δήμος Διονύσου
ΘΕΣΕΙΣ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΩΣ ΠΡΟΫΦΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΤΟΥ 1923 ΟΠΩΣ ΣΥΝΑΡΤΑΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ
Α. Το πρόβλημα των ορίων των οικισμών της περιοχής
1. Το πρόβλημα αφορά τις περιοχές των Δημοτικών Κοινοτήτων του Δήμου Διονύσου, Αγίου Στεφάνου, Άνοιξης, καθώς και του οικισμού Ραπεντώσας της Δημοτικής Κοινότητας Διονύσου. Αυτό ανέκυψε μετά το 2010, όταν με αφορμή την κατάρτιση δασολογίου, αμφισβητήθηκαν οι Νομαρχιακές Αποφάσεις με τις οποίες είχαν καθορισθεί τα όρια των περιοχών αυτών ως προϋφισταμένων του 1923.
2. Οι εν λόγω οικισμοί είναι γνωστοί από το έτος 1883, δηλ. διαμορφώνονται επί μακρό χρονικό διάστημα πάνω από 100 χρόνια και έχουν μετατραπεί σταδιακά, (ειδικά για τις περιπτώσεις του Αγ. Στεφάνου και της Άνοιξης), σε αστικές περιοχές χιλιάδων πληθυσμού.
Αυτό δεν έγινε παράνομα και αυθαίρετα, αλλά με βάση πλήθος Διοικητικών πράξεων που δημιούργησαν με τη σειρά τους βεβαία κοινωνική πεποίθηση για απόλυτη νομιμότητα ενεργειών, με συνέπεια αν αγνοηθεί το γεγονός αυτό, οι συνέπειες που θα προκύψουν να είναι σε τέτοιο βαθμό που να πλήττεται καθαρά, το Δημόσιο συμφέρον.
Συγκεκριμένα όλο αυτό το διάστημα:
• Το σύνολο των Διοικητικών Υπηρεσιών, έχει εκδώσει μέγα πλήθος Διοικητικών πράξεων, όπως:
o Αποφάσεις αρμοδίων οργάνων της Διοίκησης για τον καθορισμό ορίων κατ΄εξουδιοδότηση του ΝΔ του 1923 (περίπτωση Αγ. Στεφάνου).
o Νομαρχιακές Αποφάσεις, επίσης για τον καθορισμό ορίων.
o Αναρίθμητες οικοδομικές άδειες, που ουδέποτε ανακλήθηκαν.
o Αποφάσεις αδειών κατατμήσεων, κοπής δένδρων με δικαίωμα οικοδόμησης των αρμοδίων Δασικών Υπηρεσιών.
o Αποφάσεις επιβολή τελών από το Δήμος.
o Αποφάσεις καθορισμού αντικειμενικών αξιών υψηλών επιπέδου αστικής περιοχής από το Υπ. Οικονομικών.
o Εγκρίσεις ΓΠΣ.
o Ενέργειες πολεοδόμησης, από το Δήμο, που κατέρρευσαν, λόγω του προβλήματος.
• Το σύνολο των Οργανισμών που έχουν σχέση με υποδομές (Περιφέρεια, Δήμος, ΟΤΕ, ΔΕΗ), προχώρησαν σε κατασκευές έργων υποδομών (αποχέτευση, ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο, ηλεκτρικό, ύδρευση, τηλέφωνο κλπ, μάλιστα δε με ορισμένα εξ αυτών να χρηματοδοτούνται με κοινοτικούς πόρους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιστροφή κονδυλίων.
Το σύνολο των Φορέων διακπεραίωσης πράξεων μεταβίβασης, όπως Συμβολαιογράφοι, Υποθηκοφυλάκιο, Τράπεζες (μεταβιβάσεις, μεταγραφές, υποθηκεύσεις ακινήτων, κλπ).
Β. Κοινωνικές, οικονομικές και Περιβαλλοντικές επιπτώσεις του ν. 3889/2010
Είναι φανερό ότι μετά από μια μακρά περίοδο των παραπάνω συγκεκριμένων πρακτικών της Διοίκησης, η συγκεκριμένη αντιμετώπιση του Ν. 3889/2010, για τα οικιστικά-πολεοδομικά προβλήματα της περιοχής, όπως αυτά συναρτώνται με το δασικό, έχει δημιουργήσει μεγάλη κοινωνική αναστάτωση, αλλά και γενικότερες επαπειλούμενες επιπτώσεις για το Δημόσιο συμφέρον. Οι συνέπειες αυτές είναι πλέον εμφανέστατες, λόγω:
• Της αδυναμίας οικοδόμησης πολλών οικοπέδων, σε σχέση με εντελώς παρόμοια στην ίδια περιοχή. Επισημαίνεται ότι η κάμψη της οικοδομικής δραστηριότητας, λόγω της κρίσης της τελευταίας 10ετίας, δεν επέτρεψε να διαφανεί το πρόβλημα σε όλη του την έκταση.
• Της απαξίωσης περιουσιών, που ξαφνικά έχουν βρεθεί σε κατάσταση εκτός σχεδίου, την ώρα που αντιμετωπίζονται φορολογικά, ως ζώνες υψηλής αξίας.
• Της αδυναμίας και οι περιοχές αυτές να ακολουθήσουν και να αξιοποιήσουν τις διαφαινόμενες νέες αναπτυξιακές συνθήκες.
• Της αδυναμίας ολοκληρωμένης πολεοδομικής οργάνωσης, προκειμένου να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον και ο πολεοδομικός ιστός από την ασχεδίαστη οικιστική ανάπτυξη. Επισημαίνεται ότι οι μέχρι σήμερα προσπάθειες Πολεοδομικού σχεδιασμού των Κοινοτήτων Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης, κατέρρευσαν και μάλιστα με οικονομικές συνέπειες (επιβολή Δημοσιονομικής διόρθωσης εις βάρος του Δήμου, για την περίπτωση της Άνοιξης, ύψους 800.000 Ευρώ).
• Της αδυναμίας μεταβιβάσεων πολλών ακινήτων, λόγω δυσκολίας σύνταξης σχετικών επαρκών δηλώσεων Μηχ/κών, επί του τοπογραφικού.
• Της αδυναμίας δημιουργίας και αυτό επισημαίνεται, κατάλληλου οδικού δικτύου (οι δρόμοι παραμένουν στενοί, πολλές φορές αδιέξοδοι και κυκλοφοριακά ακατάλληλοι), για την ασφαλή διαφυγή του πληθυσμού σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Της κατάθεσης ήδη δεκάδων προσφυγών στην Δικαιοσύνη, για τη διεκδίκηση υψηλών ποσών, από πολίτες αρχικά θεωρηθέντες, κατά τη Διοίκηση, νομοταγείς, αλλά εκ των υστέρων και μετά από πολλά έτη, χαρακτηρισθέντες βάση νόμου ’’παραβατικοί’’.
Γ. Ο ν.4389/16, δεν αποτελεί λύση
Η πρόθεση της Πολιτείας με τα άρθρα του Ν.4389/16, 154 παράγραφος 10, που τροποποίησε το άρθρο 31 παράγραφος 3 του Ν.4280/14, το άρθρο 154 παράγραφος 1 και το άρθρο 155 παράγραφος 10, δεν δίδει λύση στο πρόβλημα, αφού δημιουργούνται συνθήκες:
• Αδικίας και μη ισονομίας, όταν:
o Παρόμοια ακίνητα, αντιμετωπίζονται διαφορετικά, ως προς το αν έχουν δομηθεί ή όχι.
o Η μεταβίβαση κυριότητος από επαχθή αιτία, διαφοροποιείται από αυτή της δωρεάς, της γονικής παροχής κ.λπ.
o Οι ιδιοκτησίες με μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, κρίνονται δυσμενέστερα από άλλες με μεγαλύτερο.
Γεωμετρικής απροσδιοριστίας στην έκταση των οικοπέδων, ως προς το όριο αρτιότητας, κλπ. γεγονός που θα επιφέρει αξεπέραστες δυσχέρειες στην έκδοση νόμιμης πράξης.
Τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι θα επιφέρουν πλήθος εύλογων προσφυγών και δικαστικών εμπλοκών και ειδικά στο ΣτΕ κατά της ενδεχόμενης αντισυνταγματικότητας του νόμου.
Δ. Τι πρέπει να περιλαμβάνει μια σχετική νομοθετική πρωτοβουλία
Τα δεδομένα είναι τα εξής:
• Υπάρχει ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, που έχει δημιουργηθεί με τις διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας και το οποίο αναδείχθηκε μετά το 2010 με αφορμή την κατάρτιση του δασολογίου, που έχει να κάνει με μεγάλης βαρύτητας ζητήματα, όπως η ανθρώπινη ζωή και η ασφάλειά της, η συνέχεια του κράτους και το ενιαίο της διοίκησης, η ασφάλεια δικαίου κλπ.
• Υπάρχει βεβαιότητα ότι υπάρχουν τα εργαλεία ώστε η λύση που θα δοθεί να συνδυασθεί και με το περιβαλλοντολογικό ζήτημα.
Οι μέχρι σήμερα Νομοθετικές παρεμβάσεις της Πολιτείας δεν δίδουν λύσεις, με την τελευταία μάλιστα, να δημιουργεί προβλήματα μη ισονομίας.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, άμεσα στο υπό συζήτηση Ν/Σ, για περιοχές με τα χαρακτηριστικά αυτών του Δήμου Διονύσου, πρέπει να υπάρξει σχετική νομοθετική πρωτοβουλία.
Η εν λόγω πρωτοβουλία θα ενσωματώνει την εμπειρία της τελευταίας 10ετίας, ενώ το Νομικό περίβλημα αυτής θα πρέπει να στηρίζεται:
• Στην αναγνώριση επί μακρόν χρονικό διάστημα, των ευθυνών της Διοίκησης, μέσα από την παραγωγή πλήθους Διοικητικών πράξεων, που έχουν δημιουργήσει πλέον κατάσταση που τυχόν προσπάθεια ανατροπής της θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για το Δημόσιο συμφέρον.
• Στην ύπαρξη ειδικά των Διοικητικών Πράξεων που σχετίζονται με εγκρίσεις ΓΠΣ, που έχουν ενσωματώσει τα επίμαχα όρια των οικισμών.
• Στην άμεση πρόβλεψη χωροταξικής και πολεοδομικής οργάνωσης, με την προϋπόθεση έγκρισης περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
• Στην ανάγκη άμεσης πολεοδομικής οργάνωσης, πέραν των άλλων και για λόγους δημιουργίας ασφαλούς διαβίωσης και προστασίας από προφανείς κινδύνους πυρκαγιών (πυρασφάλεια).
ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ «ΣΤΑΜΑΤΑ- ΣΠΑΤΑ- ΠΑΛΑΙΑ ΣΤΑΜΑΤΑ» ΚΑΙ «ΠΕΥΚΟΦΥΤΟ ή ΣΠΑΤΑΤΖΙΚΙ»
Στην περιοχή του Δήμου Διονύσου υπάρχουν οι οικισμοί ‘’Σταμάτα-Σπάτα-Παλαιά Σταμάτα και ’’Πευκόφυτο ή Σπατατζίκι’’, που με βεβαιότητα (βλ. στοιχεία Απογραφών από το 1920 και εντεύθεν, πράξεις της Διοίκησης για μετονομασίες και προσαρτήσεων των οικισμών στους Δήμους της περιοχής, έγγραφα του Γραφείου Ποπλεοδομίας Αθηνών, κλπ.), προϋφίστανται του έτους 1923 και για τους οποίους, για διάφορους λόγους δεν ολοκληρώθηκε η, κατά Νόμον, προβλεπόμενη διαδικασία για καθορισμό ορίων, με συνέπεια, να θεωρούνται ως περιοχές εκτός σχεδίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον δασικό ή μη χαρακτήρα τους.
Συγκεκριμένα για τους οικισμούς αυτούς υφίστανται:
• Η Διαπιστωτική πράξη Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (Φ.Ε.Κ. 1109Δ΄/22-12-1997), που έλαβε υπ΄όψη τα ως άνω στοιχεία για την αναγνώριση των οικισμών της ’’Σταμάτας-Σπάτα-Παλαιά Σταμάτα’’ και του «Πευκόφυτου ή Σπατατζικίου’’ ως νομίμως προϋφισταμένων του 1923.
• Σχετικά έγγραφα των αρμοδίων Πολεοδομικών Αρχών.
• Οι υπ΄αριθμ. 258/2012 και 259/2012 Αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διονύσου για καθορισμό ορίων, διαδικασία που προέβλεπε το ΠΔ 1981 (ΦΕΚ 138 Δ)΄, στο οποίο παρέπεμπε η ως άνω Νομαρχιακή Απόφαση.
Όμως για τους οικισμούς αυτούς ποτέ δεν ολοκληρώθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία καθορισμού ορίων, με αποτέλεσμα επί μισό αιώνα, να συσσωρεύονται σοβαρά προβλήματα από το γεγονός ότι περιοχές, οικιστικά πιεζόμενες, να καθίσταται ουσιαστικά αδύνατον να οργανωθούν πολεοδομικά και με τις αντίστοιχες βέβαια περιβαλλοντικές συνέπειες.
Κρίνεται λοιπόν μετά από αυτά, απαραίτητη παρέμβαση στο υπό διαβούλευση Ν/Σ, που να συμπεριλάβει την περίπτωση οικισμών, όπως οι παραπάνω. Δηλ. οικισμών, οι οποίοι να:
• Προϋφίστανται με βεβαιότητα, του έτους 1923, γεγονός που έχει διαπιστωθεί με συγκεκριμένες διοικητικές πράξεις (Αποφάσεις Νομάρχη),
• Έχουν καθορισμένα όρια, στη συνέχεια, από τους οικείους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μετά από σχετικές θεωρήσεις των αρμοδίων Πολεοδομικών Αρχών.
Για τις περιπτώσεις αυτές προτείνεται να μην αναρτηθεί δασικός χάρτη, να ολοκληρωθεί η οριοθέτησή τους από την Κεντρική Διοίκηση, να μη εφαρμόζονται, επί των εκτάσεων εντός των ως άνω ορίων, οι διατάξεις της δασικής νομοθεσίας πλην των περιπτώσεων κοινοχρήστων χώρων πρασίνου, πάρκων και αλσών, με την επί πλέον πρόβλεψη κατά τη διαδικασία έγκρισης πολεοδομικής μελέτης, ρυμοτομικού σχεδίου κλπ που πρέπει άμεσα να ακολουθήσει, να είναι απαραίτητη η σύνταξη και έγκριση προηγούμενης μελέτης περιβαλλοντικού ισοζυγίου, σύμφωνα με προδιαγραφές που καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος.
Χ. Παπαβασιλείου, Αντιδήμαρχος Πολεοδομίας Δήμου Διονύσου
Προς
Τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Κύριο Δημήτριο Οικονόμου
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Ως γνωστόν, επίκειται η ανάρτηση των δασικών χαρτών για τις περιοχές του Δήμου μας.
Στην περιοχή του Δήμου Διονύσου περιλαμβάνονται περιοχές με σχέδια πόλης (Διόνυσος, Δροσιά, Κρυονέρι, Ροδόπολη κ.λπ.) περιοχές οικισμών προϋφιστάμενων του έτους 1923 (Άγ. Στέφανος, Άνοιξη, Ραπεντώσα, Αγ. Άγγελοι κ.λπ.) οικισμοί για τους οποίους υπάρχει σειρά διαπιστωτικών πράξεων της Διοίκησης.
Όπως πληροφορούμαστε, οι επικείμενοι δασικοί χάρτες αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο τμήμα του δήμου μας σαν δάσος. Συγκεκριμένα, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη ότι οι υφιστάμενοι οικισμοί που έχουν οριοθετηθεί κατά το παρελθόν, αρκετοί έχουν εγκεκριμένα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (Γ.Π.Σ.), και μέχρι τώρα έχουν γίνει πολλές χιλιάδες νόμιμες διοικητικές πράξεις όλων των κρατικών φορέων που έχουν καθορίσει εφάπαξ και που πιστοποιούν διαρκώς τα όρια των εν λόγω οικισμών. Χαρακτηριστική περίπτωση για να γίνει αντιληπτό αυτό που αναφέρουμε είναι η περίπτωση των οικισμών των προϋφιστάμενων του έτους 1923 του Αγ. Στεφάνου και της Άνοιξης.
Οι οικισμοί αυτοί είχαν οριοθετηθεί με βάση τις διατάξεις του Ν.Δ. του 1923 πριν την ισχύ του συντάγματος του 1975, προ του Ν.998/79 & του Π.Δ. 21-11/1-12-1979.
Συγκεκριμένα η κατά τον νόμο ( άρθρο 14 παρ. 5 Ν.Δ. 1923) αρμόδια τεχνική υπηρεσία του υπουργείου συγκοινωνιών, δηλαδή το γραφείο σχέδιου πόλεως του υπουργείου συγκοινωνιών, προσδιόρισε τα όρια του ενιαίου τότε οικισμού με την 12033/8-6-1940 Γ.Σ.Π.Α.Β. πράξη της, βάσει του άρθρου 14 παρ. 4 του Ν.Δ. του 1923 και την 44130/1939 σχετικής υπουργικής απόφασης. Συνεπώς τα όρια των οικισμών προ του 1923 του Αγ. Στεφάνου και της Άνοιξης έχουν διαπιστωθεί και καθορισθεί από το έτος 1940. Για τους ίδιους οικισμούς υφίστανται οι υπ. αρ. 30628/2903 (ΦΕΚ 797Δ/7-10-76) για τον Αγ. Στέφανο Κι υπ. αρ. 35246/3338 (ΦΕΚ 370Δ/9-11-79) για την Άνοιξη αποφάσεις Νομάρχη με τις οποίες έγινε η αποτύπωση επί χάρτου των εγκεκριμένων ορίων της απόφασης του έτους 1940 όπως αναφέρεται στις αποφάσεις του 1976.
Επίσης εγκρίθηκαν τα ΓΠΣ Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης ΦΕΚ 561Δ/26-7-1995 και ΦΕΚ 797Δ/8-11-1999 αντίστοιχα.
Στις νόμιμες αυτές οικιστικές περιοχές οι διοικητικές πράξεις (μεταβιβάσεις ακινήτων, αντικειμενικές αξίες, εκδόσεις οικοδομικών αδειών, εκτέλεση δημοσίων έργων υποδομής από κεντρική διοίκηση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) εκτελούντο πάντοτε ανεμπόδιστα και χωρίς την έγκριση του Δασαρχείου, έως την δημοσίευση του Ν. 3889/14-10-2010 στις 14-10-2010.
Πιστεύουμε ότι οι διατάξεις του ανωτέρω Νόμου προσφέρουν ευκαιρία για την επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων που ταλαιπωρούν τους δημότες μας και επιβαρύνουν τόσο το οικιστικό όσο και το φυσικό περιβάλλον των περιοχών αυτων. Αυτό όμως θα γίνει λαμβάνοντας υπόψη τη πραγματική κατάσταση των υφισταμένων οικισμών, άλλως η εκ των υστέρων μετά από πολλές δεκαετίες και χιλιάδες διοικητικές πράξεις, αλλαγή των οικιστικών και οικονομικών δεδομένων της περιοχής, προσβάλλει το αγαθό της σταθερότητας και συνέχειας της Διοίκησης, εκθέτει τους πολίτες σε περιπέτειες και σε αλόγιστες δαπάνες και το Δημόσιο στον κίνδυνο να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες κατόπιν προσφυγών τους στα Ελληνικά και Διεθνή Δικαστήρια. Ήδη υπάρχουν προσφυγές κατά των αναδασώσεων όσο και για αποζημειώσεις .
Για τους λόγους αυτούς πιστεύουμε ότι θα ήταν σκόπιμη η προώθηση των δασικών χαρτών ώστε να προφυλαχθούν οι δασικές εκτάσεις γύρω από τους εν λόγω οικισμούς και οι οικισμοί να αποκτήσουν σχέδια πόλης τα οποία θα λαμβάνουν υπόψη την ιδιαιτερότητα της περιοχής μέσω των πολεοδομικών εργαλείων (Συντελεστή Δόμησης, Κάλυψης, Ύψος οικοδομών κ.λπ.).
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα ανωτέρω προσδοκώμενα γίνονται με κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις και σωστές νομικές και πολεοδομικές διατυπώσεις. Για παράδειγμα το πρόβλημα των προϋφιστάμενων του 1923 οικισμών Αγ. Στεφάνου και Άνοιξης έλυσε ο Ν.4280/2014.
Θέλω να επισημάνω τις αλληλοσυγκρουόμενες αποφάσεις του ΣΤΕ που έρχονται σε αντίφαση με την λογική.
Θέλω να επισημάνω ότι με βάση το άρθρ. 153 του Ν.4389/16 δεν λαμβάνεται καθόλου υπ’όψιν ο Ν.4280/14 που έλυνε προβλήματα αλλά αναφέρεται μόνο στον Ν. 3889/10 που τον τροποποιεί και δημιουργεί προβλήματα. Όλα αυτά γίνονται από μια ορισμένη συντεχνία Δασολόγων του βαθέος Κράτους που θέλουν να επεμβαίνουν και να στραγγαλίζουν οποιαδήποτε λύση προβλημάτων και αναπτυξιακή πορεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις 27-5-2016 που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ ο Ν.4389/16, την ίδια μέρα 27-5-2016 υπεγράφη η 125/16 απόφαση του Ν.Σ.Κ. που αφορά μελέτη Περιβάλλοντικών επιπτώσεων της εταιρίας Ε.Α. που αναφέρεται σε Αιολικό πάρκο στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Την παραπάνω απόφαση & το σκεπτικό της υιοθετεί αμέσως την ίδια μέρα με το 231/2628/101428/27-5-16 έγγραφο του νομικού συμβούλου του Υ.Π.ΕΝ. ο τότε υπουργός κος Ι. Τσιρώνης και ούτε λίγο ούτε πολύ καταργεί προϋφιστάμενες νόμιμες πράξεις με σκοπό κάθε αναπτυξιακή διαδικασία να μπορεί να εξαρτάται από την συγκεκριμένη συντεχνία η οποία στηρίζει τις αποφάσεις της σε αποφάσεις του Ν.Σ.Κ. που αφορούν άλλη υπόθεση και σε έγγραφα νομικών συμβούλων που γνωρίζουμε ότι γράφονται κατά παραγγελία από την πολιτική ηγεσία.
Δηλαδή ενορχηστρωμένα στις 27-5-2016 δημοσιεύεται ο Ν.4389/16, υπογράφεται η 125/27-5-2016 απόφαση του Ν.Σ.Κ. και το 231-2628/101428/27-5-2016 απόφαση έγγραφο του Νομικού Συμβούλου του Υ.Π.ΕΝ., αν όλα αυτά δεν είναι ενορχηστωμένα τι είναι;
Δηλαδή μετά τον Ν.4280/14 που έλυνε προβλήματα, τα οποία δεν μπορούσαν άλλο να στραγγαλίσουν, προέβησαν στις παραπάνω πράξεις οργανωμένα.
Με το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο για οποιαδήποτε απάντηση από το Δασαρχείο, τη Δ/ση Δασών και τον Γ.Γ. Δασών δεν ορίζεται χρόνος μέσα στον οποίο απαιτείται απάντηση, ενώ στο προηγούμενο νομικό καθεστώς αν δεν υπήρχε απάντηση εντός εξαμήνου προχωρούσαν οι μελέτες και τα έργα χωρίς την έγκρισή τους.
Δηλαδή οι Δασικές υπηρεσίες του βαθέος κράτους μπορεί να μην απαντήσουν και ποτέ χωρίς να έχουν επιπτώσεις και να στραγγαλίζουν τα έργα επ’ άπειρο και να χάνονται χρηματοδοτήσεις από χρηματοδοτικά προγράμματα (ΕΣΠΑ κλπ)
Το πρώτο χαστούκι ο κος Τσιρώνης το έφαγε με την 2585/2016 ΣΤΕ που δικαίωσε τον σύλλογο των Οικισμών της Ιπποκράτειου Πολιτείας που μπήκε στο σχέδιο με το Π.Δ./23-11-77 ΦΕΚ 482Δ/25-11-77 & ακυρώνει την υπ.αρ. 129182/4530/27-08-15 απόφαση.
Το σκεπτικό της απόφασης στηρίζεται στις πράξεις της διοίκησης που έχουν γίνει από το 1977, μέχρι το 2016 (αγορές, πωλήσεις, άδειες οικοδομών, εφορίες, έργα, οικοδομές κ.λπ.) Δημόσιο Συμφέρον & Ασφάλεια Δικαίου.
Δεν καταλαβαίνω κάθε φορά με κάποιο νέο νόμο το βαθύ κράτος θα καταργεί νόμιμες πράξεις και θα ξεκινά τις διαδικασίες από την αρχή.
Δηλαδή με το Π.Δ. 21-11/1-12-1979 έγγραφο καταργεί κάθε νόμιμη πράξη και επιβάλλει νέα διαδικασία για νομιμοποίησή της όπως και με το 144568/4102/28-2016 καταργεί ο τότε Αναπληρωτής υπουργός νόμιμες πράξεις και επιβάλλει να γίνουν νόμιμες σύμφωνα με μεταγενέστερες διατάξεις;
Με βάση τα παραπάνω στον Άγιο Στέφανο από τους οικιστές έχει γίνει προσφυγή κατά των αναδασώσεων από τις Δασικές υπηρεσίες που είναι παράνομες, η οποία θα εκδικαστεί την Πέμπτη 19-3-2020 αν δεν αναβληθεί.
Λαμβάνοντας υπ’όψιν την 2014/18 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών που μπορεί να απορρίπτει την προσφυγή αλλά με την παραδοχή των Δασικών υπηρεσιών ότι δεν νοείται αναδάσωση εντός των ορίων οικισμού του Αγ. Στεφάνου.
Επίσης έχουν γίνει περίπου 100 αγωγές αποζημιώσεως από τους οικιστές του Αγίου Στεφάνου κατά του Δήμου Διονύσου που ζητούν αποζημιώσεις από 300.000 € έως 500.000 € περίπου έκαστος, συνολικά 10.000.000 € περίπου και υπάρχει προδικαστική που φαίνεται ότι θα δικαιωθούν.
Σημειωτέον ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αγωγές κατά του Δημοσίου των θιγόμενων σε όλους τους οικισμούς της επικρατείας που είναι περίπου 12.000 έως 15.000 οικισμοί, που οι αποζημιώσεις τους θα ανέρχονται σε 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τελικά αυτές τις αποζημιώσεις ποιος θα τις πληρώσει, ο Δήμος ή το Δημόσιο ή η συντεχνία των Δασολόγων & ο Ι. Τσιρώνης;
Επειδή το άρθρο 153 του Ν.4389/16 δεν δίνει λύση στα προβλήματα πρέπει να νομοθετήσετε με ρεαλισμό και με βάση τον Ν.4280/14 τον οποίο θα βελτιώσετε και να εντάξετε όλους τους οικισμούς της χώρας στο σχέδιο, χωρίς συνυπογραφή της Δασικής Υπηρεσίας.
Άλλωστε αποκλειστικά υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση είναι η πολιτεία που από το 1923 μέχρι σήμερα δεν προχώρησε να εντάξει τους οικισμούς στο σχέδιο και δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση.
Σας ενημερώνουμε για όλες τις τροποποιήσεις της νομοθεσίας που απαιτούνται, έχουμε επεξεργασμένες λύσεις που σε συνεργασία με τις τεχνικές και τις νομικές υπηρεσίες του Υπουργείου σας θα βρούμε λύση για το πρόβλημα των οικισμών προ του 1923.
Οι δασικοί χάρτες μπορούν να ολοκληρωθούν χωρίς πράξεις χαρακτηρισμού για τις εκτάσεις όλων των εντός των ορίων οικισμού όπως και αν έχουν προκύψει αλλά μόνον για τις εκτός σχεδίου περιοχές.
Θεωρώ ότι οι Δασικές υπηρεσίες δεν θέλουν να ολοκληρωθούν πουθενά οι Δασικοί χάρτες γιατί θα τους δεσμεύουν και δεν θα μπορούν να απαντούν όπως θέλουν. Και να ελέγχουν κάθε λύση προβλήματος και κάθε αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Με τιμή
Π. Βορριάς, πρώην Δήμαρχος Αγ. Στεφάνου
Είναι γνωστό σε όλους ότι, έχουμε υιοθετήσει και υποστηρίζουμε βασικές αρχές, που αναφέρονται στο περιβάλλον, την αειφορία και την πράσινη οικονομία.
Το πρόβλημα του Αναδασωτέου της Αγίας Παρασκευής στον Άγιο Στέφανο και Ανθέων στην Άνοιξη είναι πρόβλημα που αφορά τις πόλεις μας, τους κατοίκους των πόλεων αυτών και την κοινωνία γενικότερα, έχει γίνει κατανοητό και αυτό το δείχνει η παρουσία όλων των παρευρισκόμενων στη σημερινή μας συνάντηση.
Πραγματικά, φοβάμαι ότι, θα γίνω ιδιαίτερο μονότονος, αν αρχίσω να απαριθμώ ένα-ένα όλα εκείνα τα έγγραφα τα οποία τεκμηριώνουν τα δίκαια των θέσεων μας. Εκ των πραγμάτων, όμως, είμαι υποχρεωμένος, επειδή σήμερα συμμετέχουν και πολίτες, εκπρόσωποι φορέων και κρατικών υπηρεσιών να αναφερθώ σε ένα σύντομο ιστορικό για να ξεκινήσουμε την προσπάθεια αναζήτησης λύσεων όλοι από το ίδιο σημείο γνώσης και πληροφορίας.
Το 1982, με Νομαρχιακή Απόφαση, κηρύχθηκε ως αναδασωτέα περιοχή 550 στρεμμάτων που βρίσκεται ΕΝΤΟΣ των διοικητικών ορίων των Δήμων Αγίου Στεφάνου και Άνοιξης.
Σημειώνουμε ότι, με την απόφαση αυτή, ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ & ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ η εν λόγω περιοχή χαρακτηρίζεται ως Δημόσια διακατεχόμενη δασική έκταση.
Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την προαναφερόμενη απόφαση ακόμη και ΠΑΡΑΝΟΜΗ, γιατί σύμφωνα με το Νόμο 998/79 άρθρο 3, «δεν υπάγονται στις διατάξεις περί προστασίας δασών οικισμοί προϋφιστάμενοι του έτους 1923». Επίσης, με το Νόμο 999/79 άρθρο 9 παράγραφος 2, «κηρύξεις ως αναδασωτέων εκτάσεων θεωρούνται ανακληθείσες καθ’ ά σημεία αφορούν εκτάσεις οικισμών προ του έτους 1923». Επίσης, λανθασμένα και καθ’ υπερβολή περιέλαβε και περιοχές αγροτικών κληροτεμαχίων που ευρίσκονται εντός των ορίων των προ του 1923 οικισμών.
Είναι όμως ο Άγιος Στέφανος οικισμός προϋφιστάμενος του 1923;
Σε δημόσια τοποθέτησή μου, την οποία φιλοξένησε ο τοπικός τύπος με εκτενέστατη αναφορά του, αναφέρθηκα διεξοδικά στην ύπαρξη του οικισμού προ του 1923 και τα όρια του. Σαν βασικό έγγραφο τεκμηρίωσης χρησιμοποίησα την εισήγηση – ομόφωνη απόφαση του Κεντρικού ΣΧΟΠ. Για την οικονομία του χρόνου δεν θα αναφερθώ διεξοδικά στο θέμα, θα καταθέσω όμως την πλήρη εισήγησή μου για τα πρακτικά.
Κρίνω σκόπιμο να προσθέσω δύο τελευταία έγγραφα που, κατά την άποψή μου, μπορούν να βοηθήσουν τον περαιτέρω προβληματισμό μας.
Το ΥΠΕΧΩΔΕ, με την υπ’ αριθμ. Πρωτοκόλλου 48314/ 22. 11. 2007 επιστολή του προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, για τα υφιστάμενα όρια του οικισμού Αγίου Στεφάνου μεταξύ των άλλων αναφέρει:«……Η Απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής του έτους 1976 είναι ανίσχυρη όπως κρίθηκε από το ΣτΕ …….. πλην όμως από το σύνολο των διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν από τις αρμόδιες πολεοδομικές υπηρεσίες μέχρι το έτος 1983 και εκδίδονται από το Πολεοδομικό Γραφείο Καπανδριτίου από το 1983 μέχρι και σήμερα αποδεικνύεται ότι τα όρια ταυτίζονται με τα πραγματικά. Εξάλλου στο χρονικό διάστημα 55 και πλέον ετών που έχει παρέλθει από την έκδοση της απόφασης του 1940 έχει δημιουργηθεί πραγματική κατάσταση με την ανέγερση πλήθους οικοδομών, κατοικιών, καταστημάτων, γραφείων κλπ».
Ειδικότερα δε για το Αναδασωτέο Τμήμα, στο IV τμήμα του προαναφερόμενου εγγράφου του επισημαίνει:
«Κατά την άποψη της Υπηρεσίας μας, με βάση πολεοδομικά κριτήρια:
• …………………………………………………………………………
Τα τμήματα της έκτασης που έχουν δημιουργηθεί πραγματικά δεδομένα με βάση την οικιστική ανάπτυξη του οικισμού και είναι ήδη δομημένα πρέπει να αποδεσμευτούν από το χαρακτηρισμό των «αναδασωτέων περιοχών». Επισημαίνουμε ότι στην περιοχή έχουν ανεγερθεί πολλές οικοδομές με οικοδομικές άδειες που έχουν εκδοθεί από το Πολεοδομικό Γραφείο Καπανδριτίου ως «εντός ορίων οικισμού»».
Τέλος, ο Οργανισμός Αθήνας, με πρόσφατο έγγραφο του -485/ 05.03.2008 – επιβεβαιώνει την ισχύ του Γ.Π.Σ. και αναφέρει:«Με βάση την υπ αριθμ 3431/2006 απόφαση του ΣτΕ ακυρώνεται η Απόφαση ……… του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ που αφορά την πολεοδομική ενότητα 1 και ΟΧΙ το Γ.Π.Σ.»
Είναι συνεπώς προφανές και έξω από κάθε αμφισβήτηση ότι, ο Άγιος Στέφανος έχει σαφή όρια στα οποία δεν μπορεί να εφαρμοστούν νόμοι για αναδασώσεις.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ λίγο και στο Υπουργείο Γεωργικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Θέσεις του Υπουργείου Γεωργίας
Το Υπουργείο Γεωργίας, με έγγραφό του το 1993, επικαλούμενο την απόφαση του ΣτΕ, ζήτησε την τροποποίηση της σχετικής απόφασης του Νομάρχη του 1976, πλην όμως το μόνο αρμόδιο για το θέμα αυτό ΥΠΕΧΩΔΕ, απέρριψε το αίτημα αυτό.
Στη συνέχεια, υπάρχουν αποφάσεις του Υπουργείου Γεωργίας με τις οποίες:
1. Επιτρέπει την κατάτμηση 50 στρεμμάτων ευρισκομένων εντός ορίων οικισμού (1950).
2. Το Δασαρχείο Πεντέλης (1991) αναγνώρισε ότι, τα όρια της οικιστικής περιοχής της κοινότητας Αγίου Στεφάνου, που προϋπήρχαν του 1923, καθορίστηκαν με απόφαση του 1940 και στη συνέχεια διευκρινίστηκαν με την απόφαση του Νομάρχη του 1976 «ισχύουσα έτι ακόμη».
3. Ο Υπουργός Γεωργίας, το 1993 με απόφασή του, πέραν όλων των άλλων, κάνει αποδεκτή σχετική γνωμοδότηση της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με την οποία κρίθηκε ότι, πρέπει να διορθωθεί η εγγραφή στο Κτηματικό Χάρτη και στον κτηματολογικό πίνακα έκτασης, επειδή εμπίπτει στα όρια του οικισμού Αγίου Στεφάνου, όπως ορίστηκαν με την Νομαρχιακή απόφαση του 1976. Ακόμη, ο Υπουργός Γεωργίας αναφέρει ότι, μπορεί να κρίθηκε ανίσχυρη η πράξη του Νομάρχη από το ΣτΕ, κάνει όμως αποδεκτή την 455/93 γνωμοδότηση της ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους – «αποτελεί δεδικασμένο που δεσμεύει κατά τη δίκη επί της οποίας εξεδόθη διαδίκους σε κάθε μεταγενέστερη ενώπιον άλλου δικαστηρίου διαφορά ….».
4. Το Δασονομείο Αγίου Στεφάνου, το 1999, επισημαίνει τελικά από τα στοιχεία που δόθηκαν από το Δασαρχείο Πεντέλης ότι, «η έκταση στην οποία αφορά η άδεια οικοδομής (αναγράφεται ο αριθμός) εμπίπτει στον προϋφιστάμενο οικισμό Αγίου Στεφάνου ….. για τον οποίο η Πολεοδομία Καπανδριτίου εκδίδει νόμιμες άδειες».
Πρέπει όμως να αναφέρω και εδώ ένα τελευταίο έγγραφο του Υπουργείου Γεωργικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που έρχεται σε απάντηση του προαναφερόμενου τελευταίου εγγράφου του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Το εν λόγω Υπουργείο αναφέρει επί λέξει στην 3η & 4η παράγραφό του: 3) Σε ό,τι αφορά το τρίτο κεφάλαιο του σχετικού εγγράφου (Έκδοση οικοδομικών αδειών) και ειδικότερα τη δεύτερη παράγραφο, επισημαίνουμε ότι στις περιπτώσεις των οικισμών στους οποίους δεν έχουν καθοριστεί όρια οικισμού, είναι απαραίτητη η έκδοση πράξης χαρακτηρισμού από τον οικείο Δασάρχη, για να αποφεύγεται η οικοπεδοποίηση εκτάσεων δασικού χαρακτήρα και η πιθανή ταλαιπωρία των πολιτών. 4) Τέλος. Όσο αφορά την πολεοδομική οργάνωση του οικισμού, όπως σας πληροφορήσαμε με το ……… σχετικό η απόφαση ……. Του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, «έγκριση Γ.Π.Σ. Αγ. Στεφάνου» είναι ανακλητέα, γιατί συμπεριλήφθησαν σε αυτό δάση και δασικές εκτάσεις και δεν συνυπογράφεται από τον Υπουργό Γεωργίας.
Τελικά μήπως:
1. Οι εκάστοτε Πολεοδομικές Υπηρεσίες δεν εξέδιδαν οικοδομικές άδειες και δεν έκαναν όλες τις Διοικητικές Πράξεις, που ενέπιπταν στις αρμοδιότητές τους;
2. Οι Οικονομικές Υπηρεσίες του Κράτους (Εφορία, Υπουργείο Οικονομικών, Κτηματική Υπηρεσία κ.λπ.) δεν καθόριζαν τις αντικειμενικές αξίες για τα οικόπεδα και δεν εισέπρατταν τους φόρους μεταβίβασης;
3. Το Υποθηκοφυλακείο δεν μετέγραφε τις πράξεις που συνέτασσαν οι Συμβολαιογράφοι;
4. Οι ΔΕΚΟ δεν εκτελούσαν και εκτελούν έργα υποδομής;
5. Οι Δήμοι δεν εισέπρατταν και εξακολουθούν να εισπράττουν ΤΑΠ, Δημοτικά τέλη και φόρους ή δεν εκτελούν και αυτοί έργα υποδομής;
6. Δεν διέρχεται δρόμος του ΥΠΕΧΩΔΕ (Λεωφόρος Μαραθώνος) από την ψευδεπίγραφα ονομαζόμενη «αναδασωτέα» περιοχή;
7. Δεν έχουν περάσει 20 χρόνια από την Νομαρχιακή Απόφαση του 1982;
8. Η περιοχή δεν είναι σήμερα κτισμένη κατά 90% και πάνω;
9. Θα αναδασώσουμε τις ταράτσες των σπιτιών;
Για μας, δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση των ορίων του Οικισμού και συνεπώς δεν υπάρχει «αναδασωτέο».
Είμαστε υπέρ του Σχεδίου Πόλης, και μέσω αυτού, υπέρ του καθορισμού χρήσης γης και του καθορισμού Συντελεστών Δόμησης, που θα προστατεύουν το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής αλλά και τις ιδιοκτησίες.
Ο οικισμός του Αγ. Στεφάνου, κατά τους ειδικούς, είναι ίσως από τους πιο σαφώς τεκμηριωμένους οικισμούς της Ελλάδος. Προκαλώ κάθε ειδικό ή από πολίτη να βρει ένα αυθαίρετο στον Άγιο Στέφανο, ένα σπίτι που να μην έχει κτιστεί με νόμιμη άδεια. Ας μας βρούνε ένα…
Γ. Λαγκαδινός, τοπογράφος μηχανικός
Άνοιξη 18-2-2020
Νέο Αρθρο
Κυρώνονται δια του παρόντος, λαμβάνοντας υπόψη τις ενέργειες της Διεύθυνσης Δασών και της Διεύθυνσης Χωροταξίας και Πολεοδομικού Σχεδιασμού της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, τα όρια των οικισμών των προϋφιστάμενων του 1923, όπως αυτά περιγράφονται, είτε στις πράξεις της κατά νόμο (αρθρ. 14 παρ. 5 Ν.Δ. 1923) αρμόδιας τεχνικής υπηρεσίας του πρώην Υπουργείου Συγκοινωνιών, Γραφείο Σχεδίου Πόλεων, βάσει του άρθρου 14 παρ. 4 του Ν.Δ. 17-7/16-8-1923 είτε στις αντίστοιχες αποφάσεις των Νομαρχών «περί καθορισμού ορίων οικισμών νομίμως υφισταμένων του έτους 1923», οι οποίες δεν έχουν ανακληθεί στις περιοχές, όπου υφίστανται εγκεκριμένα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια και εντάσσονται στα περιγράμματα της περίπτωσης α’ (χρώμα πορτοκαλί) της παρ.1 του άρθρου 23 του ν.3889/2010.
Τα όρια, που αναφέρονται στις παραπάνω αποφάσεις νομίμως δημοσιευμένες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, πρέπει να αποτυπώνονται επακριβώς σε διαγράμματα και να έχουν σταλεί θεωρημένα από τις αντίστοιχες ΥΔΟΜ στην ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε.
Τυχόν άλλες πράξεις της Διοίκησης, που αντίκεινται στις χρήσεις γης του παρόντος άρθρου, αίρονται υποχρεωτικά από τα αρμόδια όργανα.
Εξαιρούνται από τις παραπάνω περιοχές όσες εκτάσεις, που με πράξεις της Διοίκησης, είχαν υπαχθεί στην Δασική Νομοθεσία πριν από τις ημερομηνίες έκδοσης των προαναφερομένων πράξεων και αποφάσεων (οριοθέτησης).
Οι πιο πάνω οικιστικές περιοχές πολεοδομούνται άμεσα σύμφωνα με τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις λαμβάνοντας υπόψη το περιβαλλοντικό ισοζύγιο.
Γ. Μυστηλιάδης, πολιτικός μηχανικός
Οι ρυθμίσεις που επιχειρούνται με το παρόν άρθρο του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, για την διαδικασία ανάρτησης, κύρωσης και αναμόρφωσης των δασικών χαρτών, θα πρέπει πρωτίστως να υπεισέλθουν στην ουσία του θέματος, ώστε να συμπεριλάβουν την πραγματική κατάσταση των πολυάριθμων ανά την επικράτεια οικισμών με διαμορφωμένα και εγκεκριμένα όρια βάσει Πράξεων της Διοίκησης, όπως π.χ. οι οικισμοί οι προϋφιστάμενοι του 1923.
Η επιχειρηθείσα λύση με τον Ν.4280/14 , άρθρο 31, παρ.3, ήταν σαφώς προς την σωστή κατεύθυνση. Αντιμετώπιζε την ουσία του πράγματος, διαβλέποντας ότι αυτή η κατεύθυνση είναι μονόδρομος τόσο προς το κοινό όφελος του συνόλου της κοινωνίας όσο και για την προστασία του περιβάλλοντος. Αντίθετα, η ισχύουσα νομοθεσία (Ν. 3889/10, Ν. 4389/16) όπως, δυστυχώς, και το άρθρο 48 του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, περιπλέκουν τα πράγματα, αντιμετωπίζοντας τους εγκεκριμένους οικισμούς ως δασικές περιοχές, με τρόπο που διαρρηγνύει τη συνέχεια του αστικού ιστού, χωρίς, στην πραγματικότητα, να επιτυγχάνει κάποιο περιβαλλοντικό όφελος, καθώς τα εναπομείναντα ασυνεχή εδαφοτεμάχια δεν πληρούν τα στοιχεία αυτά που χαρακτηρίζουν μια περιοχή ως δασική.
Συγκεκριμένα, το ισχύον και το προτεινόμενο νομικό πλαίσιο θα οδηγήσει νομοτελειακά σε:
– Υποχρέωση επιστροφής των διατεθέντων ευρωπαϊκών πόρων, για την κατασκευή έργων υποδομής των αστικών περιοχών που, εκ των υστέρων, ανακηρύσσονται δασικές και ως εκ τούτου μη δικαιούμενες αστικής υποδομής.
-Απαιτήσεις αποζημιώσεων εκ μέρους των ιδιοκτητών από τη Διοίκηση, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.
– Φόρτο χιλιάδων προσφυγών των ιδιοκτητών στη Δικαιοσύνη.
Υπογραμμίζεται ότι αναφερόμαστε σε επί σειρά δεκαετιών καλόπιστα και νομίμως δρώντες ιδιοκτήτες ακινήτων, εντός των εν λόγω οικισμών, οι οποίοι, αφού τήρησαν τους σχετικούς Νόμους και οικονομικές υποχρεώσεις προς το Κράτος (απόκτηση οικοπέδου, πληρωμή όλων των φόρων που προβλέπονται για τα αστικά ακίνητα τόσο εφάπαξ όσο και κατ’ έτος, οικοδόμηση με νόμιμη άδεια, εγγραφή σε υποθηκοφυλακείο και κτηματολόγιο κ.λπ.) αιφνιδίως και αναδρομικά κηρύσσονται παράνομοι και χωρίς ιδιοκτησία. Επί της ουσίας, δηλαδή, εξαπατώνται από το ίδιο το Κράτος.
-Εντάσεις στην Κοινωνία, λόγω της διάρρηξης της ισονομίας και της ασφάλειας του Δικαίου, καθώς το εν λόγω νομικό πλαίσιο δρομολογεί αναδρομικά διαφοροποιήσεις επί όμοιων ακινήτων, με φωτογραφικές αλλά και με ασαφείς διατάξεις. Επιφέρει, έτσι, πλήρη σύγχυση μεταξύ των ιδιοκτητών και κυρίως μεταξύ των συνιδιοκτητών ακινήτων που εν μέρει μόνο έχουν δομηθεί.
– Ανάγκη έκδοσης δεκάδων ερμηνευτικών εγκυκλίων προς τις κατά τόπους Υ.ΔΟΜ και τις υπερκείμενες υπηρεσίες, επί του σαθρού, ασαφούς και συχνά αντικρουόμενου νόμου.
Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι η στόχευση του παρόντος νομοσχεδίου, όσον αφορά στους οικισμούς, πρέπει να είναι η επαναφορά του Ν. 4280/14 αρ.31 παρ. 3 και η θεραπεία των όποιων ελλείψεών του πχ. εναρμόνιση του Ν.998/79 και του Ν.3889/10 στο πνεύμα του νέου νόμου. Ο νόμος αυτός –κατόπιν και της άρσης των προαναφερθεισών διαδικαστικών ελλείψεων- θα λύνει με καθαρό και δίκαιο τρόπο τα σχετικά προβλήματα των οικισμών, επιβάλλοντας, παράλληλα, αφενός τη σύνταξη και έγκριση περιβαλλοντικού ισοζυγίου, κατά τη διαδικασία έγκρισης πολεοδομικών μελετών και αφετέρου τη μείωση των ισχυόντων συντελεστών δόμησης στους οικισμούς. Έτσι, οι οικισμοί αυτοί θα αποκτήσουν σύγχρονες πολεοδομικές μελέτες με σεβασμό προς το Περιβάλλον και τον Άνθρωπο.
