Εκπρόσωποι από έξι δημοτικές παρατάξεις συνθέτουν το Δημοτικό Συμβούλιο Διονύσου, όπως αυτό προέκυψε από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Το σύστημα, με το οποίο διεξήχθησαν εκείνες οι εκλογές, ήταν- για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες- αυτό της απλής αναλογικής, που θεσμοθέτησε η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και που ωθούσε τις παρατάξεις σε συνεργασίες και συναινέσεις, είτε προεκλογικά είτε την επομένη των εκλογών: Κάποιος θα έβγαινε Δήμαρχος- αλλά για κάθε μείζονα τουλάχιστον απόφαση θα έπρεπε να αναζητά, να δομεί, να χτίζει, να επιδιώκει γέφυρες επικοινωνίας με τους απέναντι και τους γύρω του, ώστε αυτή η απόφαση, προϊόν όσμωσης ή και μετεξέλιξης διαφορετικών προσεγγίσεων και αντιλήψεων, να αποτελεί τη βέλτιστη λύση για τα προβλήματα της πόλης που κλήθηκε να διοικήσει.
Οι αντιδράσεις από τους παραδοσιακούς αυτοδιοικητικούς ήταν- όπως αναμενόταν- έντονες: Με χαμένη την απόλυτη πλειοψηφία στα Δημοτικά Συμβούλια, και χωρίς (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) προηγούμενη μαθητεία σε συνεργατικές διαδικασίες, έθεταν- στη συντριπτική τους πλειονότητα- πρόβλημα κυβερνησιμότητας των Δήμων. Η διάδοχη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ανταποκρινόμενη στις αντιδράσεις αυτές, προχώρησε σε μια σειρά διορθωτικών κινήσεων, που αποδυνάμωσαν το- πολυμελές και αντιπροσωπευτικό- Δημοτικό Συμβιούλιο ενισχύοντας την- ολιγομελή και με περιορισμένη εκπροσώπηση- Οικονομική Επιτροπή και ευνούχισαν και κατακρεούργησαν την απλή αναλογική, χωρίς καν να της δώσουν την ευκαιρία να δοκιμαστεί στην πράξη- έστω σαν πείραμα ή σαν εναλλακτική μορφή αυτοδιοίκησης, στον αντίποδα της αυτοδυναμίας μιας και μόνο παράταξης που θα είχε “και το μαχαίρι και το καρπούζι”.
Οι διορθωτικές αυτές κινήσεις, γνωστές και ως “ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου”, από το όνομα του τέως Υπουργού Εσωτερικών που τις δρομολόγησε, προετοίμασαν το έδαφος- δεν ήταν άλλωστε κάτι κρυφό- για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και επιστροφή στην ενισχυμένη αναλογική, που επαναφέρει την Αυτοδιοίκηση στην πεπατημένη. Μπροστά στην αλλαγή αυτή, που επικυρώθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο την περασμένη Πέμπτη 28 Ιανουαρίου, οι επικεφαλής των 6 δημοτικών παρατάξεων στο Δημοτικό Συμβούλιο Διονύσου, εκ των οποίων δυο ήδη συμπράττουν, καταθέτουν τη δική τους άποψη στην Οδό Διονύσου.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως δυο από αυτούς- Γ. Καλαφατέλης και Δ. Ζαμάνης– έχουν διατελέσει Δήμαρχοι, εκλεγμένοι με το παλιό σύστημα, και έχουν διοικήσει την πόλη 3,5 και 5 χρόνια αντιστοίχως. Επιπλέον, δυο παρατάξεις- η Δύναμη Ευθύνης και ο Εύπολις- είναι αποτέλεσμα συνένωσης συνιστωσών, ενώ αμέσως μετά από τις εκλογές του 2019, η “Δύναμη Ευθύνης” και “Η πόλη μας, Το σπίτι μας” ανακοίνωσαν συμπόρευση, με αμοιβαίο σεβασμό στα προγράμματα αλλά και στη βούληση των δημοτών. Καμιά παράταξη δεν βρέθηκε στις εκλογές κάτω από το όριο του 3%, που πλέον θα θεωρείται το όριο για την εκπροσώπηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ η απλή αναλογική «βοήθησε» στην εκλογή περισσότερων συμβούλων από τις παρατάξεις που πέτυχαν μικρότερο ποσοστό, εξυπηρετώντας έτσι τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση του εκλογικού σώματος. Τέλος, η ξεχωριστή κάλπη στα Τοπικά Συμβούλια επέτρεψε τη διαμόρφωση 7 ανεξάρτητων ψηφοδελτίων, όπου συνέπραξαν η παράταξη “Διόνυσος Ανοιχτοί Ορίζοντες” και οι “ΜΑΖΙ για τον Διόνυσο”, αλλά απέτρεψε τη συμμετοχή του Εύπολι στα Τοπικά Συμβούλια δυο Κοινοτήτων.
Το ερώτημα που τέθηκε στους 6 επικεφαλής ήταν το εξής:
Συζητείται μεθαύριο (σ.σ. την περασμένη Πέμπτη) στο Υπουργικό Συμβούλιο η αλλαγή του εκλογικού νόμου για την Αυτοδιοίκηση, που συνοπτικά περιλαμβάνει τους παρακάτω άξονες:
*Κατάργηση της απλής αναλογικής
*Εκλογή Δημάρχου από την πρώτη Κυριακή με ποσοστό άνω του 40%, που θα καθορισθεί μετά από διαβούλευση με τους αυτοδιοικητικούς φορείς ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ
*Μείωση του αριθμού των μελών των Δημοτικών Συμβουλίων- προς το παρόν το ποσοστό της δεν έχει οριστικοποιηθεί
*Θέσπιση ορίου εισόδου στο Δημοτικό Συμβούλιο με ποσοστό άνω του 3%
*Κατάργηση ξεχωριστής κάλπης για τα Τοπικά Συμβούλια
Ποια είναι η θέση της παράταξής σας σ’ αυτές τις αλλαγές, που σηματοδοτούν επαναφορά στο παλαιό εκλογικό σύστημα; Πιστεύετε πως η απλή αναλογική, και οι συνοδές διαδικασίες της, αν εφαρμοζόταν χωρίς τις «ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου» θα προκαλούσε ή όχι πρόβλημα κυβερνησιμότητας στο Δήμο Διονύσου και γιατί;
Γ. Καλαφατέλης (Δήμαρχος, “Δύναμη Ευθύνης για τον Διόνυσο”)
Χρονιά Πολλά, Καλή και δημιουργική Χρονιά εύχομαι στο διαδικτυακό ενημερωτικό σας μέσο.
Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσω ότι για να εκφέρω μια τεκμηριωμένη άποψη θα πρέπει να δω την τελική μορφή του νέου εκλογικού νόμου, μετά από τη διαβούλευση που αναμένεται να πραγματοποιηθεί.
Αυτή τη στιγμή έχουν δημοσιοποιηθεί κάποιες βασικές αρχές, σίγουρα όμως ένας Νόμος κρίνεται συνολικά.
– Αναφορικά με την κατάργηση της απλής αναλογικής, όπως τουλάχιστον είχε ενσωματωθεί στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, θεωρώ ότι είναι μονόδρομος καθώς μόνο προβλήματα έφερε τελικά. Η εκλεγμένη από τον κόσμο πλειοψηφία θα πρέπει να μπορεί να διοικεί απρόσκοπτα.
– Θετική είναι και η διάταξη για εκλογή όποιου Δημάρχου λάβει την πρώτη Κυριακή ένα ποσοστό 40 με 43%, όπως ακούγεται. Νομίζω ότι είναι και λογικό και δίκαιο. Έτσι δεν γίνεται και με τα κόμματα επί το αναλογικότερον; Δεν τυγχάνει υπό προϋποθέσεις πάντα και με 38% να υπάρχει κυβέρνηση ;
– Για τη μείωση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων, θα ήθελα να τοποθετηθώ όταν οριστεί ο τελικός αριθμός και η διαδικασία. Γενικά πάντως δεν πιστεύω ότι έχει τόσο σημασία ο αριθμός των δημοτικών συμβούλων όσο η ποιότητα και η συνολική παρουσία τους.
– Για το 3% εισόδου στο Δημοτικό Συμβούλιο το θεωρώ λογικό. Το ίδιο όριο ισχύει και για την είσοδο κομμάτων στη Βουλή.
– Τέλος αναφορικά με την ξεχωριστή κάλπη για τα Τοπικά Συμβούλια δεν ξέρω τι μπορεί να σηματοδοτεί, θέλω πρώτα να δω κι εδώ όλες τις λεπτομέρειες. Σημασία πάντως έχει να βρεθεί εκείνος ο θεσμικός τρόπος για να μεταβιβάσουμε ουσιαστικές αρμοδιότητες στις Δημοτικές Κοινότητες, κάτι όμως που στην πράξη για να είμαστε ειλικρινείς δεν είναι και τόσο εύκολο.
Στο τελευταίο ερώτημά σας αναφορικά με το αν θα υπήρχε πρόβλημα κυβερνησιμότητας στο Δήμο Διονύσου σε περίπτωση που εφαρμοζόταν η απλή αναλογική, όπως είχε σχεδιαστεί αρχικά από την προηγούμενη Κυβέρνηση, πιθανολογώ ότι μάλλον θα υπήρχε δυστοκία και αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων… Μια σύνθεση απόψεων μπορεί να γίνει μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων και με την ενισχυμένη αναλογική. Αρκεί βεβαίως να υπάρχει η βούληση από όλους. Εμείς πάντως ως διοικούσα παράταξη εξακολουθούμε να την έχουμε ανεξάρτητα από το εκλογικό σύστημα. Χρειάζεται όμως και η ειλικρινής βούληση όλων των πλευρών.
Δ. Ζαμάνης (“Διόνυσος Ανοιχτοί Ορίζοντες”)
Με απλά λόγια η επαναφορά στο παλαιό εκλογικό σύστημα με τις δικλείδες ασφαλείας που αυτό είχε, είναι πιο ισορροπημένη μέθοδος διακυβέρνησης. Δεν μπορεί για παράδειγμα η Ο.Ε να μετατρέπεται σε υπερόργανο μεγαλύτερης σπουδαιότητας από το Δημοτικό Συμβούλιο που έχει πλήρη εκπροσώπηση όλων των παρατάξεων. Πρέπει να σταματήσει το Δ.Σ να έχει διακοσμητικό ρόλο γιατί αυτό αποτελεί σαφή παραποίηση της εκλογικής βούλησης, δεν είναι δυνατόν η λευκή ψήφος να λογίζεται ομόφωνη, δεν είναι δυνατόν κρίσιμα θέματα όπως προϋπολογισμός και τεχνικό πρόγραμμα να μην επιδέχονται καταψήφιση. Τα υπόλοιπα θέματα εκτιμώ πως είναι ήσσονος σημασίας και σίγουρα θα ποικίλει η επίλυσή τους ανάλογα με την ιδιομορφία του κάθε Δήμου και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.
Σε ό,τι αφορά το τελευταίο ερώτημα δεν θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε ποτέ την απάντηση. Προσωπικά διαφωνούσα και διαφωνώ με την απλή αναλογική γιατί δεν βοηθά στην κυβερνησιμότητα η οποία είναι απαραίτητη, αλλά οι ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου μετέτρεψαν την απλή αναλογική σε υπερενισχυμένη στην πράξη, έξω από κάθε έννοια έστω και επίφασης δημοκρατίας.
Κ. Κουριδάκης («Εύπολις- Συνεργασία Δημοτών Διονύσου»)
Για άλλη μια φορά, η τοπική αυτοδιοίκηση γίνεται πειραματόζωο στο πεδίο των εκλογικών στρατηγικών της κεντρικής εξουσίας. Έχουμε χάσει, κυριολεκτικά, τον «μπούσουλα», αφού πριν καλά-καλά μπορέσουμε να προσαρμοσθούμε σε ένα μοντέλο διοίκησης, βάσει συγκεκριμένων πολιτικών αναλογιών, μας σερβίρουν ένα άλλο, με το αιτιολογικό της αποτελεσματικότερης λειτουργίας των Δήμων και της αντιμετώπισης της… ακυβερνησίας. Ας μείνουμε, λοιπόν, στη βασική αρχή ότι η λιγότερη δημοκρατία μόνο κακό κάνει και ας δούμε από εκεί και πέρα πού θα κάτσει η μπίλια στη ρουλέτα των πολιτικών παιγνίων.
Σαφώς, επιθυμούμε να λύνονται, άμεσα, τα προβλήματα σε τοπικό επίπεδο. Στο Δήμο Διονύσου όλοι το ξέρουμε πως είναι πολλά και δεν γίνεται να παραμένουν άλυτα, είτε λόγω ατολμίας, είτε λόγω κοντόφθαλμων αντιλήψεων της εκάστοτε διοίκησης, είτε λόγω εδραιωμένων στενών «οικογενειακών» και άλλων συμφερόντων. Όμως, αν μέχρι σήμερα, δεν προχώρησαν πολλά πράγματα στην ευρύτερη περιοχή των 7 κοινοτήτων με το «άπλωμα της δημοκρατίας», πώς περιμένουμε να προχωρήσουν με το… στένεμα;
Ας πούμε, λοιπόν, ότι πάμε σε ενισχυμένη αναλογική και ο νικητής τα παίρνει όλα από την πρώτη Κυριακή, με ένα 43%, ώστε να τρέξει το πρόγραμμά του πάραυτα, χωρίς την υποχρέωση για διαδοχικές ζυμώσεις με τους υποψηφίους που ακολουθούν. Μα αυτό ήταν το κρίσιμο ζήτημα ως τώρα; Οι νυν διοικήσεις των Δήμων είχαν και έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, ενώ οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις που δεν συνέπρατταν μαζί τους (μετεκλογικά) παραμένουν θεατές, χωρίς ουσιαστικό παρεμβατικό ρόλο… Το μόνο που θα αλλάξει είναι ότι δεν θα χρειάζεται, πλέον, ο πιο ισχυρός πόλος να διαπραγματευτεί, κρυφίως, με τρίτους προεκλογικά και θα «αλωνίζει», έτσι, με σχετική πλειοψηφία και περισσή υπεροψία…
Η ανάγκη κυβερνησιμότητας είναι λογική και η εξασφάλισή της θεμιτή, όμως, στα κυβερνεία των τοπικών κοινωνιών πρέπει να ακούγεται η φωνή του πολίτη και όχι να χάνεται, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Αντί να γίνουν οι τοπικές κοινωνίες εργαστήρια δημοκρατικής έκφρασης και συλλογικής δράσης προς το σκοπό της ορθής αντιμετώπισης των καθημερινών θεμάτων, με ευθύνη και υπευθυνότητα, είναι ορατός ο κίνδυνος να δημιουργηθούν νέα φέουδα και βιλαέτια, που ειδικά στην περίπτωση του Δ. Διονύσου, τα ζούμε, ποικιλοτρόπως…
Εμάς δεν πρέπει να μας αφορά το αν η τοπική διοικητική μηχανή αποτελεί την πλατφόρμα για την όποια πολιτική κυριαρχία επί του εκλογικού σώματος, από οποιοδήποτε κόμμα εξουσίας. Αν θέλουμε η τοπική αυτοδιοίκηση να αποτελέσει, όντως, τον κεντρικό πυλώνα για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και για την κοινωνική συνοχή, πρέπει να την βγάλουμε από το κάδρο των μεγάλων πολιτικο-ιδεολογικών αντιπαραθέσεων και των διαξιφισμών.
Εμείς, ως η 3η εκ του μηδενός πολιτική δύναμη στο Διόνυσο, όπως προέκυψε στις τελευταίες εκλογές, επιμένουμε να θέτουμε ψηλά τη βούληση των δημοτών για αλλαγές ουσίας και εκσυγχρονισμό του συνολικού πλαισίου λειτουργίας ενός Δήμου, που μένει πίσω σε πολλά… Επί του προκειμένου, ενδεχόμενη μείωση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα ήταν για το κοινό καλό. Από την άλλη, δίνουμε, ασφαλώς, έμφαση στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αιρετών, τα οποία δεν είναι a priori εξασφαλισμένα από την αριθμητική και μόνο δύναμή τους.
Η κατάργηση της «4ης κάλπης», τέλος, προβάλλεται ως τακτική «οικονομίας», εφόσον η ενσωμάτωση των υποψηφίων των τοπικών συμβουλίων έχει αντίκρισμα στη λειτουργία των κοινοτικών γραφείων, υπό την έννοια ότι η κατανομή αρμοδιοτήτων σε αυτά θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα και δεν θα μείνει γράμμα κενό, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Έχοντας ο Δήμαρχος τα 3/5 των συμβούλων με 43% και το όριο εισόδου στο 3% θα δημιουργηθεί ένα κατακερματισμένο δημοτικό συμβούλιο, χωρίς δυνατές μειοψηφίες, αλλά με πανίσχυρη διοικούσα παράταξη. Δυστυχώς, η απόλυτη εξουσία γεννά και θρέφει την διαφθορά και την διαπλοκή, κλείνοντας την πόρτα σε θεμιτές και αναγκαίες, συχνά, συγκλίσεις, με όρους διαφάνειας. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι οι Ο.Τ.Α. έχουν «διαπρέψει», ανάμεσα στους πλέον διεφθαρμένους τομείς του Δημοσίου…
Οι «ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου» δεν άφησαν κανένα περιθώριο να δοκιμαστεί η απλή αναλογική, ήταν η ταφόπλακα σε κάτι που μόλις «γεννήθηκε», δεν πρόλαβε… ούτε να «κλάψει». Στέρησε την δυνατότητα που δίνονταν στην τοπική αυτοδιοίκηση να εξελιχθεί σε περιβάλλον συναινέσεων και συνεργασιών. Η δημιουργία των συνδυασμών γίνεται, κυρίως, με κριτήρια εξυπηρέτησης τοπικών συμφερόντων, κομματικών επιταγών και προσωπικών επιδιώξεων. Κάτι που θα συνεχίσει, προκειμένου η παράταξη με τον «κατάλληλο» υποψήφιο δήμαρχο να εξυπηρετεί τους παραπάνω σκοπούς.
Εν κατακλείδι: η παράταξή μας εκφράζει σοβαρότατες επιφυλάξεις σε ό,τι περιχαρακώνει την απολυταρχία, καθώς και την καλά οργανωμένη άμυνα της μετριότητας ως σύμπτωμα μειωμένης δημοκρατικής ευαισθησίας.Τα παραδείγματα διοίκησης του Δήμου μας από τον Καλλικρατικό νόμο έως και σήμερα, δυστυχώς δεν μας κάνουν να αισιοδοξούμε…
Χ. Τσεβάς (“Η πόλη μας, Το σπίτι μας”)
Αγαπητή Μαρία,
Η απλή αναλογική σαν διαδικασία μάς ώθησε να ασχοληθούμε με την τοπική αυτοδιοίκηση πιο ενεργά και είδαμε ότι ίσως να μπορούμε να παίζουμε ενεργό ρόλο από κάποιο σημείο ευθύνης όπως και γίνεται (Αντιδήμαρχος Καθημερινότητας) σε συνεργασία με τον δήμαρχο. Η απλή αναλογική μάς έφερε σε αυτή τη θέση, δηλαδή στο να μπορούμε κι εμείς να δίνουμε τον καθημερινό αγώνα μας σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που βιώνει ο κόσμος μας, διευθετώντας μαζί με τα άτομα της υπηρεσίας αιτήματα συμπολιτών μας και προσπαθώντας πάντα για το καλύτερο… Η φιλοσοφία μας είναι αυτή… να συνεργαζόμαστε για το καλό της πόλης μας και αυτό κάνουμε εμείς…
Προεκλογικά, θιασώτες της απλής αναλογικής διατυμπάνιζαν την λέξη συνεργασία αλλά τελικά μόνο εμείς το κάναμε στην πράξη…
Ξέρετε, το οξύμωρο σε όλο αυτό είναι ότι εκείνοι που ήθελαν την απλή αναλογική (όλοι δηλαδή ήθελαν συνεργασία προεκλογικά ) αλλά όταν το πράξαμε εμείς, δεχτήκαμε και τα πυρά.
Περασμένα ξεχασμένα όμως, εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για την πόλη που μεγαλώσανε οι γονείς μας, εμείς, τα παιδιά μας…
Θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε για τις καλύτερες λύσεις στα ζητήματα του Δήμου μας είτε είναι απλή αναλογική είτε εφαρμοστεί το παλαιό εκλογικό σύστημα.
Αλήθεια, σε έναν κόσμο πολιτισμένο με ανθρώπους ικανούς με όραμα και με διάθεση να αλλάξουν την εικόνα της πόλη μας και την ποιότητά της, θέλουμε κάποιον νόμο για να μας επιβάλει την συνεργασία;;;
Πρόβλημα κυβερνησιμότητας μπορεί να υπάρξει και με τις δυο διαδικασίες και ο νοών νοείτω…
Ευχαριστώ.
Τ. Παντελόγλου (Λαϊκή Συσπείρωση Διονύσου)
Η κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει να θωρακίσει το σύστημα της εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων μπροστά στην οικονομική κρίση και τις συνέπειές της που ήδη βιώνουμε έντονα με την δραματική αύξηση της ανεργίας, της τηλεργασίας και της περαιτέρω συρρίκνωσης των εργατικών δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση της απαγόρευσης των συγκεντρώσεων πάνω από 100 άτομα, του χτυπήματος της απεργίας προχωράει πιο αποφασιστικά, με πρόσχημα την πανδημία, για να κάνει όπως λέει και η ίδια μέσω του υπουργού της Μάκη Βορίδη την τοπική διοίκηση χώρο για κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Για το λόγο αυτό θέλει να περάσει τον νέο νόμο που θα βγάζει δήμαρχο από την πρώτη Κυριακή με ευρείες πλειοψηφίες και στο ΔΣ αλλά με το 40% του εκλογικού σώματος. Ουσιαστικά έρχεται να παγιοποιήσει και να πάει ένα βήμα παρακάτω τον νόμο του Θεοδωρικάκου που έδωσε πλατιά πλειοψηφία 3/4 στις επιτροπές οικονομική και ποιότητας ζωής.
Επίσης με το πλαφόν άνω του 3%, όπως λέγεται, και τη μείωση των δημοτικών συμβούλων νοθεύει τη λαϊκή βούληση και αποκλείει την οποιαδήποτε άλλη πολιτική αντίληψη και φωνή που υπηρετεί τα λαϊκά στρώματα και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων και των βιομηχάνων.
Ο νέος Νόμος δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να προχωρήσει πιο γρήγορα και ουσιαστικά την πολιτική επιλογή της ΝΔ στην τοπική διοίκηση, ως το υπάκουο «μακρύ της χέρι» για την απορρόφηση και εξομάλυνση κάθε λαϊκής αντίδρασης έναντι «πινακίου φακής» των κοινωνικών παντοπωλείων και δομών και σκληρής αλλά ωραιοποιημένης εκμετάλλευσης των εργαζομένων, του εθελοντισμού, του πολιτισμού και του αθλητισμού.
Ν. Κλήμης (“ΜΑΖΙ για τον Διόνυσο”)
Κυρία Χαζάπη,
πολλές οι ερωτήσεις οι απαντήσεις των οποίων συγκλίνουν όμως στην απάντηση του ενός βασικού ερωτήματος: Πιστεύουμε στην απλή αναλογική, ναι ή όχι; Αν καθένας από εμάς ως άτομο, αλλά και ως παρατάξεις, ως πολιτικά κόμματα, ως κοινωνία συνολικά, δίναμε μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τότε όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά.
Εμείς, ως δημοτική παράταξη ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ, έχουμε δηλώσει ότι όχι μόνο ασπαζόμαστε την απλή αναλογική σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες αλλά και ότι θα αγωνιζόμαστε συνεχώς για την θεσμοθέτησή της και την εφαρμογή της.
Η απλή αναλογική που ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορούσε μόνο στην εκλογική διαδικασία αλλά και στην διοίκηση και λειτουργία των εκλεγμένων οργάνων του κάθε Δήμου. Οι εσπευσμένες παρεμβάσεις Θεοδωρικάκου δημιούργησαν ένα τεχνητό μόρφωμα στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο οποίο η μεν εκλογή πραγματοποιήθηκε με απλή αναλογική, η δε διοίκηση υλοποιείται με απόλυτη εξουσία της παράταξης του Δημάρχου και ουσιαστικά με διορισμένα συλλογικά όργανα. Στο όνομα της δήθεν “αδυναμίας κυβερνησιμότητας”, η οποία βέβαια ουδέποτε διαπιστώθηκε, εκχωρήθηκαν εξουσίες σε ομάδες ατόμων και σε πλήρη αλλοίωση της λαϊκής βούλησης που εκφράστηκε στις εκλογές.
Οι αποφάσεις Θεοδωρικάκου αφενός εξυπηρέτησαν και αναπαρήγαγαν πελατειακές καταστάσεις στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και αφετέρου αφαίρεσαν την θεσμοθετημένη ευκαιρία τοπικών αυτοδιοικητικών δυνάμεων να αποδείξουν εμπράκτως την δυνατότητα και την αξία της συνεργασίας. Η επιτυχία των κατά τόπους παραταξιακών και κοινωνικών συναινέσεων θα αποτελούσε «επικίνδυνη εξέλιξη» και θα αφαιρούσε επιχειρήματα για όσους αντιμάχονται την απλή αναλογική σε όλα τα επίπεδα των εκλογικών διαδικασιών και κυρίως στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής των βουλευτικών εκλογών. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι, έτσι όπως εκφράζεται, η βούληση της κυβέρνησης είναι η τοπική διοίκηση και όχι η αυτοδιοίκηση, αφού αφαιρώντας την ανάγκη διαλόγου, συναίνεσης και χάραξης πολιτικής από το δημοτικό συμβούλιο, το μετατρέπει σε απλό διαχειριστή, εργασία που πολύ καλύτερα, με βαθύτερη γνώση και με μεγαλύτερη επιτυχία θα μπορούσαν να κάνουν οι υπάλληλοι του κάθε δήμου.
Σε συνέχεια των όσων ήδη ανέφερα, το ποσοστό για την εκλογή Δημάρχου από την πρώτη Κυριακή είναι ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα, αφού μπορούμε να «παίξουμε την κολοκυθιά» (να είναι 40%; και γιατί 40%, να είναι 44% και γιατί 44%, να είναι 42% κ.ο.κ.). Αλήθεια, γιατί δεν τίθεται και η πρόταση να εκλέγεται Δήμαρχος ο επικεφαλής όποιας παράταξης πλειοψηφεί στην εκλογική διαδικασία της πρώτης (και μοναδικής) Κυριακής; Αυτό δεν συμβαίνει και στις βουλευτικές εκλογές, ακόμα και στο σύστημα της πιο ενισχυμένης αναλογικής; Στον επικεφαλής του πρώτου κόμματος δίδεται η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης!
Η μείωση του αριθμού των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου είναι επίσης ένα θέμα που θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί με συνολικότερη προσέγγιση και όχι ως απλό αριθμητικό ερώτημα. Για παράδειγμα, το εύρος των αρμοδιοτήτων του Δημοτικού Συμβουλίου, οι θεσμοθετημένες δυνατότητες παρεμβάσεων στην τοπική κοινωνία, το εύρος και η προέλευση των διαχειρίσιμων οικονομικών πόρων, η αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων και των «χώρων ευθύνης» μεταξύ των δύο βαθμών τοπικής αυτοδιοίκησης και του κεντρικού κράτους και άλλες προς συζήτηση παράμετροι θα βοηθούσαν καθοριστικά στην εξεύρεση της σχέσης αντιπροσώπευσης του εκλογικού σώματος στο δημοτικό συμβούλιο. Νομίζω ότι προέχει το ερώτημα “ποιες είναι οι πραγματικές αρμοδιότητες ενός Δημοτικού Συμβουλίου;” και όχι ο αριθμός των μελών του.
Για την θέσπιση ορίου εισόδου στο Δημοτικό Συμβούλιο (για να μην ξαναπαίξουμε την κολοκυθιά…) η απάντηση βρίσκεται στην θεσμοθέτηση και εφαρμογή της απλής αναλογικής.
Η κατάργηση της ξεχωριστής κάλπης για τα Τοπικά Συμβούλια αποτελεί το πιο ζωντανό παράδειγμα του πώς αντιλαμβάνεται η Κυβέρνηση την αποκέντρωση στο πλαίσιο ενός σύγχρονου Δήμου και την ανάδειξη τοπικών αυτοδιοικητικών στελεχών. Παράλληλα, πέραν της τεχνητής και αντιδημοκρατικής εκχώρησης της πλειοψηφίας στην παράταξη του Δημάρχου στις καθοριστικές επιτροπές ενός Δήμου (με κυρίαρχη την Οικονομική Επιτροπή), με την σχεδιαζόμενη κατάργηση της ξεχωριστής κάλπης, επιβάλλεται σε όποιον επιθυμεί να εκλεγεί στο τοπικό συμβούλιο “του χωριού του“ να στοιχηθεί υποχρεωτικά πίσω από ένα ευρύτερο παραταξιακό σχήμα και από κοινού με δεκάδες ή και εκατοντάδες άλλα πρόσωπα. Είναι αυτό ένδειξη δημοκρατίας ή ένας ακόμα τρόπος ελέγχου και «κηδεμονίας» κάθε πολίτη που θέλει να δραστηριοποιηθεί στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Τέλος, ειδικά στον Δήμο Διονύσου, η εφαρμογή της απλής αναλογικής χωρίς τις «ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου» θα διαμόρφωνε ένα απολύτως υγιές, ικανό και αποτελεσματικό διοικητικό σχήμα, το οποίο αφενός θα αναδείκνυε όλους (άτομα και παρατάξεις) όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την πρόοδο του τόπου, πέρα από μικροπαραταξιακά και μικροπολιτικά συμφέροντα και αφετέρου θα προστάτευε τον ίδιο τον Δήμο από επικίνδυνους εκτροχιασμούς. Χάθηκε μια ευκαιρία. Το θέμα αυτό θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει και ένα ειδικότερο αντικείμενο ζωντανής δημόσιας συζήτησης, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία να εκφράσουμε τις απόψεις μας στο σοβαρό αυτό θέμα της αλλαγής της εκλογικής διαδικασίας και του μοντέλου διοίκησης των Δήμων.
