Όταν μετά από 3 ημέρες- ναι, ήμασταν πιο τυχεροί από άλλους συμπολίτες μας- ήρθε το φως σε μια ιδιότυπη και πρόωρη Ανάσταση για την περιοχή του Διονύσου, η τηλεόραση άναψε μόνη της. Σε εξέλιξη το παιχνίδι μαγειρικής, το masterchef, και η μια από τις δυο ομάδες των παικτών παρουσίασε στους 3 κριτές τα πιάτα της, ονοματίζοντας το κάθε στοιχείο: Σουδάκια γλυκοπατάτας εδώ, μπισκ (σούπα, δηλαδή) εκεί και πάει λέγοντας. Οι κριτές δοκίμασαν τα πιάτα και τα βαθμολόγησαν αναλόγως. Όταν ήρθε η ώρα να εξηγήσουν τη βαθμολογία τους, υπογράμμισαν στους παραπάνω παίκτες πως όταν υπόσχονται στον πελάτη πως θα φάει σου, σου πρέπει να σερβίρουν. Και όταν παρουσιάζουν στο πιάτο τους κάτι που αποκαλούν μπισκ, μπισκ περιμένει κι ο πελάτης να φάει. Διαφορετικά δημιουργούνται προσδοκίες που δεν επαληθεύονται και δίνονται υποσχέσεις που δεν τηρούνται.
Βλέποντας και ακούγοντας τα παραπάνω, θυμήθηκα όλες τις προσδοκίες, όλες τις υποσχέσεις, όλες τις δεσμεύσεις, όλα τα κοινωνικά συμβόλαια. Όλα που έχουν αποδέκτη τον πολίτη- πελάτη, που τον έχουν προδώσει, τον έχουν περιπαίξει, που έχουν διαψευσθεί πανηγυρικά. Ή εν προκειμένω, με τραγικό τρόπο.
Η λέξη, τραγικό, δεν είναι τυχαία. Έτσι περιέγραφαν την κατάσταση στο Δήμο Διονύσου τις προηγούμενες ημέρες όσοι, μα όσοι, κατάφερα να βρω στο τηλέφωνο πριν η μπαταρία τους, και η δική μου, αδειάσει (σ.σ. σήμερα πλέον κάποιοι τη χαρακτηρίζουν εμπόλεμη…).
Και οι περισσότεροι, πρόσθεταν πως από τύχη δεν έχουμε ακόμη θρηνήσει θύματα, είτε από κρύο είτε από δέντρο είτε από μοιραίο εγκλωβισμό.
Διάβαζα με προσοχή τα Δελτία Τύπου, ζητούσα από συγγενείς που ζουν αλλού να με ενημερώνουν για τηλεοπτικές εμφανίσεις και δηλώσεις, έψαχνα να βρω την ελάχιστη παραδοχή λάθους, την ελάχιστη ανάληψη ευθύνης.
Συνέχιζα να ψάχνω για μέρες- μέχρι που, αφού είχε αποκατασταθεί η ηλεκτροδότηση στο σπίτι μου, κατάφερα να παρακολουθήσω ζωντανά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας χθες Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου. Και όταν όλοι οι Δήμαρχοι, από όλες τις γωνιές της χώρας, έδειχναν τη ΔΕΗ, τις αρμοδιότητες, το Δασαρχείο, την κυβέρνηση και δεν ξέρω και τι άλλο, ως υπεύθυνους για τις 70.000 νοικοκυριά που ταλαιπωρήθηκαν- και κάποια συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται- στην Αττική, ένας και μόνον ένας δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό του: “Σας ακούω να μιλάτε για την ευθύνη των άλλων. Μήπως όμως εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι για τον τόπο μας; Εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι για τους κατοίκους μας, για το λαό μας, για τις οικογένειές τους; Εμείς δεν πρέπει να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε στο όνομά τους;” είπε σε ελεύθερη απόδοση ο Δήμαρχος Πατρέων. Ο Κώστας Πελετίδης.
