Άδοξα διεκόπη για τεχνικούς λόγους η δεύτερη διαδικτυακή συζήτηση, που οργάνωσε ο δημοσιογράφος Γ. Παπαγεωργίου την Πέμπτη 22 Απριλίου, με πλειάδα καλεσμένων και θέμα τους δασικούς χάρτες και την αντιπυρική προστασία στο Δήμο Διονύσου. Το πρώτο μέρος της συζήτησης, για τους δασικούς χάρτες, είχε μόλις ολοκληρωθεί, όταν διεκόπη η σύνδεση, ενώ λίγο αργότερα εμφανίσθηκε ανακοίνωση του κ. Παπαγεωργίου, που ενημέρωνε για τις τεχνικές δυσκολίες που προέκυψαν και έδινε ραντεβού για τη συζήτηση γύρω από την αντιπυρική προστασία της πόλης σε επόμενη φάση μετά το Πάσχα.
Ερωτηματικά εντούτοις προέκυψαν, κατ’ αρχάς όσον αφορά στα κριτήρια, με τα οποία προσκλήθηκαν οι ομιλητές:
Ανάμεσα στους καλεσμένους περιλαμβάνονταν τέσσερις αιρετοί- οι Αντιδήμαρχοι Χωροταξικού Σχεδιασμού Γ. Φωτάκης και Πολεοδομίας Χ. Παπαβασιλείου, καθώς και οι Δ. Ζαμάνης επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και Κ. Κουριδάκης από την παράταξη “Εύπολις- Συνεργασία Δημοτών Διονύσου”, αλλά όχι οι επικεφαλής των άλλων τριών παρατάξεων της μειοψηφίας, οι οποίοι δήλωσαν στην Οδό Διονύσου πως δεν είχαν καν προσκληθεί.
Στην ανακοίνωση με τα ονόματα των συμμετεχόντων αναφερόταν και η Α. Κοροβέση δασολόγος, η οποία ουδέποτε εμφανίσθηκε, χωρίς καμιά εξήγηση εκ μέρους του συντονιστή.
Η συζήτηση η ίδια, τέλος, παρουσίασε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αλλά όχι επειδή αυτοί που την παρακολούθησαν έγιναν σοφότεροι, αλλά επειδή διατυπώθηκαν απόψεις με τον μανδύα της αυθεντίας και της εμπειρογνωμοσύνης που προκάλεσαν τουλάχιστον ερωτηματικά, αν όχι φόβο, σ’ αυτούς που την παρακολούθησαν:
*Έχουν πέσει οι συγκεκριμένες Νομαρχιακές αποφάσεις που στο παρελθόν καθόρισαν τα όρια των οικισμών, όπως του Αγ. Στεφάνου, της Άνοιξης και της Ραπεντώσας; Κατηγορηματικά όχι, απαντά ο Γ. Λαγκαδινός, μηχανικός και κάτοικος της περιοχής, που συμμετείχε στη συζήτηση και ασχολείται χρόνια με το οικιστικό και δασικό πρόβλημα της πόλης.
*Τα Προεδρικά Διατάγματα εκδίδονται για να πέσουν; Προφανώς και όχι, απαντά ο ίδιος, μια που πριν εκδοθούν, περνούν πρώτα από το Συμβούλιο της Επικρατείας για τον προβλεπόμενο έλεγχο συνταγματικότητας. Διαφορετικά, τι σκοπό θα εξυπηρετούσαν;
*Ανήκουν όλοι οι οικισμοί του Δήμου στην ίδια κατηγορία, διαθέτουν δηλαδή όλοι τα ίδια χαρακτηριστικά, με το ίδιο “νομοθετικό” παρελθόν και καθεστώς; Προφανώς και όχι, παραδέχεται σε δική του ανάρτηση στο facebook ο συμμετέχων στη συζήτηση Πρόεδρος του Συλλόγου Αγίων Αγγέλων Ν. Χατζηχρηστίδης, αποδίδοντας αυτή τη διαβεβαίωση που ακούστηκε από δημοσιογραφικά χείλη σε… παραδρομή.
*Περιγράφηκαν έστω και εν τάχει τα εργαλεία τα νομοθετικά που, κατά τον Αντιδήμαρχο, σήμερα έχει η Διοίκηση στα διάθεσή της, με τις κατευθύνσεις της Πολιτείας, για την επίλυση ενός προβλήματος που επηρεάζει τη ζωή και την περιουσία 15.000 ανθρώπων; (σ.σ. Η εκτίμηση αυτή δεν είναι δική μας, αλλά των ντόπιων μηχανικών, που ασχολούνται). Η απάντηση, στην ερώτηση εάν τα προαναφερθέντα εργαλεία θα βοηθήσουν σίγουρα στην επίλυση των προβλημάτων όλων των οικισμών μας, και εδώ είναι όχι- και με το επιπλέον δεδομένο πως κανένα από τα εργαλεία αυτά δεν είναι ξεκαθαρισμένο από την Πολιτεία την ίδια.
*Στην ίδια συζήτηση ανακατεύτηκε σε ένα μίξερ ορολογιών ο αποχαρακτηρισμός εκτάσεων από δασικές, η ένταξη περιοχών στο Σχέδιο Πόλης, η πολεοδόμηση τους, τα πολύχρωμα πολύγωνα. Είναι δηλαδή οι οικισμοί δασικές περιοχές και χρειάζονται αποχαρακτηρισμό; Η πολιτική απόφαση της προηγούμενης Διοίκησης να χαρακτηρίσει «τα πάντα όλα” πορτοκαλί, δηλαδή πολεοδομικά τακτοποιημένα, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, όπως παραδέχτηκε ο τέως Δήμαρχος, είχε κάποιο αποτέλεσμα; Οι ερωτήσεις είναι ρητορικές και η απάντηση είναι και πάλι ίδια: Όχι και στις δυο περιπτώσεις. Η απόδειξη είναι προφανής, ειδικά για το τελευταίο: Δεν θα ήμασταν σήμερα στο σημείο μηδέν, αν και έχουν περάσει πέντε χρόνια από εκείνη την απόφαση και έχουν μεσολαβήσει δυο βαρύγδουπα νομοσχέδια, νόμοι πλέον, για τα δασικά και τα οικιστικά προβλήματα της χώρας.
Τουλάχιστον, υπήρξε σύμπνοια απόψεων σε μια κοινή παραδοχή: Αν αναρτηθούν οι δασικοί χάρτες τώρα για το Δήμο Διονύσου, η οποιαδήποτε ελπίδα – πρόθεση- όραμα για μια πόλη σύγχρονη, ασφαλής και με υποδομές απομακρύνεται οριστικά για τις επόμενες γενιές.
