ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αγ. Στέφανος (ρέμα Βρυσάκι), Ρέμα Ροδόπολης – Σταμάτας, Ρέμα Διονύσου (Διόνυσος-Δροσιά- Άνοιξη), Ρέμα Αγ. Παρασκευής (Δροσιά- Σταμάτα- Άνοιξη) κ.ά.
Με καλές προθέσεις για το καλό μας, προχωράνε οι διευθετήσεις των ρεμάτων, τις περισσότερες φορές με αμφιβόλου ποιότητας μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.), αλλά και με ελλείψεις στις υδρολογικές και υδραυλικές μελέτες και καταστρατήγηση προδιαγραφών και νόμων χωρίς να εξετάζονται και να προτείνονται εναλλακτικές λύσεις.
Καλούμαστε, τα Τοπικά συμβούλια, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, το Δημοτικό συμβούλιο, να εκφράσουμε άποψη και να γνωμοδοτήσουμε για θέματα ιδιαιτέρως σοβαρά και ευαίσθητα που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια αλλά και την ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Δυστυχώς ακολουθείται η «πεπατημένη» με την καθολική χρήση συρματοκιβωτίων (πέτρες τυλιγμένες σε συρματόπλεγμα). Η διευθέτηση ενός ρέματος με τοποθέτηση συρματοκιβωτίων ακολουθεί την παρακάτω διαδικασία:
• Καθάρισμα, «κούρεμα», πλήρης αποψίλωση της κοίτης και των πρανών, για να ομαλοποιηθεί η επιφάνεια, ώστε να είναι δυνατή η τοποθέτηση των συρματοκιβωτίων, με αποτέλεσμα την καταστροφή κάθε βλάστησης και της πανίδας που ζει σ’ αυτή.
• Επίστρωση με σκυρόδεμα (δημιουργία επιφάνειας έδρασης) ,στις πλείστες των περιπτώσεων, της επιφάνειας που “καθαρίστηκε” για να μπορούν να σταθούν τα συρματοκιβώτια, οπότε το ρέμα χάνει και την απορροφητικότητά του.
• Οι κατασκευές αυτές έχουν περιορισμένη διάρκεια έως 25 χρόνια και σε υδάτινο περιβάλλον λιγότερο. Μετά την πάροδο αυτών των χρόνων τα σύρματα σκουριάζουν, τα συρματοκιβώτια ανοίγουν και το ρέμα αρχίζει να γεμίζει με πέτρες!
• Οι κοίτες των ρεμάτων, έχουν διαμορφωθεί με την πάροδο αιώνων, και ερχόμαστε τώρα πληρώνοντας τεράστια ποσά, για να προστατέψουμε από τη διάβρωση του νερού μια επιφάνεια κάποιων αιώνων, με μια κατασκευή που θα αντέξει 15-20 χρόνια!
Ειδικότερα, τα καταστροφικά αποτελέσματα για τις περιοχές των ρεμάτων που διευθετούνται αποκλειστικά με αυτό τον τρόπο, είναι:
• Αύξηση του πλημμυρικού κινδύνου, γιατί τα έργα εγκιβωτισμού με συρματοκιβώτια και έργα από μπετόν, κατασκευάζονται για να αντιμετωπίσουν περιορισμένο όγκο νερού , ενώ αυξάνουν πολύ την ταχύτητά ροής του με καταστροφικές συνέπειες λόγω ορμητικότητας που είναι πολύ μεγαλύτερες κυρίως στον κάτω ρου του ρέματος (κατάντη)
• Αύξηση του πλημμυρικού κινδύνου, αποψιλώνοντας τις κοίτες και τα πρανή μειώνουν την απορροφητική τους ικανότητα που εξασφαλίζει το έδαφος και το ριζικό σύστημα της βλάστησης, με αποτέλεσμα η ποσότητα και η ταχύτητα του νερού στον ρου του ρέματος να αυξάνει και μαζί με αυτήν η πιθανότητα υπερχείλισης και πλημμύρας!
• Αύξηση του πλημμυρικού κινδύνου, γιατί για να στέκονται τα συρματοκιβώτια τσιμεντώνεται συνήθως την επιφάνεια της κοίτης και των πρανών, οπότε το ρέμα παύει να έχει χωμάτινες επιφάνειες που απορροφούν νερό, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πλημμυρική παροχή των ρεμάτων στα κατάντη.
• Υποβάθμιση της ποιότητας των νερών, τα οποία φιλτράρονται και καθαρίζονται από την βλάστηση και το χώμα που αντικαθίστανται με τσιμέντο και πέτρες!
• Μείωση της αποθήκευσης νερού στους υπόγειους υδροφορείς, οδηγώντας σχεδόν το σύνολο των νερών της βροχής στη θάλασσα! Τα ρέματα τροφοδοτούν ελάχιστα πλέον τον υδροφόρο ορίζοντα.
• Αύξηση της θερμοκρασίας και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Με την πλήρη αποψίλωση της βλάστησης των ρεμάτων, αυξάνονται οι ατμοσφαιρικοί ρύποι και η θερμοκρασία της περιοχής. Προκαλείται αλλαγή του μικροκλίματος και αφήνει απροστάτευτες τις πόλεις μας στους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής!
• Υποβάθμιση της αισθητικής του τοπίου και της ποιότητας ζωής των κατοίκων!
Ο διάλογος με το τοπίο, οι παρεμβάσεις στα ρέματα, οι σχέσεις μας με τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα, τα φυτά, τις πεταλούδες, τα ερπετά, απαιτούν οικολογική ευαισθησία και ενσυναίσθηση. Οι ήχοι, οι σιωπές, οι περπατησιές, οι μνήμες, όλων αυτών που έζησαν δίπλα και πολλές φορές από τα ρέματα, κραυγάζουν για την προστασία τους, απαιτούν να έχουν μέλλον και μαζί με αυτά εμείς και τα παιδιά μας. Το να στερούμε το μέλλον της φύσης «για το καλό μας», με κύριο γνώμονα το κέρδος, είναι αυτοκαταστροφικό.
