«… Παράλληλα, όμως, η 28η Οκτωβρίου λειτουργεί ως υπενθύμιση του χρέους που αισθάνομαι για τη διασφάλιση της ειρήνης. Πιο συγκεκριμένα, θεωρώ ότι τα μνημεία και οι εορτασμοί δεν πρέπει να αποτελούν μόνο μέσα απόδοσης τιμής και μνήμης για τον πόλεμο· κυρίως πρέπει να θυμίζουν σε όλους τη μεγάλη ευθύνη μας για τη συνοχή των κοινωνιών μας και την παγίωση της ειρήνης.
Μάλιστα, αν και ζούμε σε μία ανεπτυγμένη και πνευματικά βελτιωμένη εποχή, συμβαίνουν ακόμα πόλεμοι. Αυτή η κατάσταση υπενθυμίζει σε όλους εμάς τους νέους, τους αυριανούς φορείς της εξουσίας, την υποχρέωσή μας να καταδικάζουμε κάθε πολεμική τακτική, θωρακίζοντας τις ανθρώπινες αξίες που βρίσκονται πάνω από κάθε συμφέρον.
Ως νέος, καθώς αισθάνομαι το παραπάνω καθήκον, αποτέλεσμα του εορτασμού του έπους του ’40, ονειρεύομαι μία κοινωνία δημοκρατικά πλασμένη και ειρηνικά διαμορφωμένη, όπου ο πόλεμος θα εκλείπει όχι μόνο ως τακτική, αλλά και ως σκέψη».
_____________________________________
(από δημοσιευμένη έκθεση 17 χρονου μαθητή στην «Καθημερινή»)
