Είναι παγκοίνως γνωστό ότι τα Κοιμητήρια της πόλης μας στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι κορεσμένα. Από το 2013 κιόλας “χτυπάει η καμπάνα στην Άνοιξη και τρέμουμε στον Άγ. Στέφανο”, έλεγαν στην Οδό Διονύσου οι Πρόεδροι των δυο Κοινοτήτων, που αντιμετώπιζαν τότε και το οξύτερο πρόβλημα, το οποίο μέχρι σήμερα έχει οξυνθεί ακόμη περισσότερο: Τα αιτήματα για παρατάσεις εκταφής κυριαρχούν στις συνεδριάσεις όλων των Τοπικών Συμβουλίων της πόλης. Τούτο βέβαια σημαίνει πως ο λιγοστός διαθέσιμος χώρος λιγοστεύει ακόμη περισσότερο. Και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου τα ίδια τα Τοπικά Συμβούλια προχωρούν σε αναγκαστικές εκταφές. Η κοινωνική, και ανθρώπινη, ευαισθησία συγκρούεται κάθε φορά με την πραγματικότητα.
Λιγότερο, ίσως, γνωστό είναι το γεγονός πως κάποια από τα Κοιμητήρια, όπως αυτά στον Άγ. Στέφανο, στη Σταμάτα και στο Σπατατζίκι, θεωρούνται ιστορικά: Ιδρύθηκαν γιατί οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής έδωσαν κομμάτι από τις περιουσίες τους- όπως έγινε και για σχολεία και για εκκλησίες. Το 2017 μάλιστα είχε κυριαρχήσει στο Δήμο η συζήτηση για τον επίσημο χαρακτηρισμό των Κοιμητηρίων αυτών ως ιστορικών, και την εξαίρεση των γηγενών από τις υποχρεώσεις που ισχύουν για τους υπόλοιπους δημότες, ειδικά για τα τέλη. Και τότε στο Δημοτικό Συμβούλιο είχαν συγκρουστεί δυο απόψεις: Αυτή που στο όνομα της ισότιμης μεταχείρισης και της ισονομίας όλων των δημοτών αρνούνταν κάθε εξαίρεση και αυτή που θεωρούσε προσβολή για τους γηγενείς τη μη αναγνώριση της προσφοράς τους.
Κάτι ανάλογο προέκυψε κατά τη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Αγ. Στεφάνου την περασμένη Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου, με αφορμή αίτημα δυο οικογενειών, που έχουν τους ανθρώπους τους ενταφιασμένους στο Κοιμητήριο της περιοχής. Μετά από αλλεπάλληλες παρατάσεις εκταφής, και επικαλούμενοι το γεγονός πως είναι παλιοί κάτοικοι του Αγ. Στεφάνου, ζητούσαν τη μετατροπή του απλού τάφου σε οικογενειακό, για τον οποίο θα κατέβαλλαν το προβλεπόμενο τίμημα των 7.500 ευρώ.
Έτσι άνοιξε και πάλι η κουβέντα για τους παλιούς και τους άλλους, με δυο επιπλέον δεδομένα: Το Τοπικό Συμβούλιο, ακολουθώντας τις υποδείξεις των υπηρεσιακών παραγόντων, δεν έχει εγκρίνει την αγορά κανενός οικογενειακού τάφου τα τελευταία τέσσερα τουλάχιστον χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ο. Οικονόμου, πρώην Διοικήτρια του Σισμανογλείου και κάτοικος εδώ και 30 χρόνια, που βοήθησε στην ίδρυση και εξόπλισε το Δημοτικό Πολυϊατρείο αλλά το αίτημά της για αγορά οικογενειακού τάφου δεν εγκρίθηκε, όπως ανέφερε ο τέως Πρόεδρος της Κοινότητας Δ. Μπαμπανίκας. Ένα μήνα μάλιστα νωρίτερα, το ίδιο Τοπικό Συμβούλιο είχε απορρίψει αίτημα δημότη για την αγορά οικογενειακού τάφου, λόγω έλλειψης χώρου. Σύμφωνα, επιπλέον, με τον τέως Πρόεδρο, οικογενειακοί τάφοι έχουν δοθεί εδώ και χρόνια σε όσους από τους παλιούς, τους ανταλλάξιμους, πρόσφυγες κατοίκους τούς δικαιούνταν και τους διεκδίκησαν.
Την περασμένη Πέμπτη το Τοπικό Συμβούλιο, όπως και το Δημοτικό πριν από 7 χρόνια, χωρίστηκε στα δυο: Σε όσους υποστήριζαν την κατ’ εξαίρεση αντιμετώπιση των παλιών κατοίκων: “Γιατί εμείς οι Αγιοστεφανιώτες έχουμε δώσει κομμάτι της γης που μας παραχωρήθηκε για να γίνει το Κοιμητήριο”, είπε ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Γ. Χιώτης, και μαζί του συμφώνησαν άλλοι τέσσερις από τους 9 συνολικά παρόντες συναδέλφους του- Β. Τσαρνάς, Στ. Χατζάρας (σ.σ. παρόλο που διαφώνησε με το διαχωρισμό των κατοίκων σε παλιούς και νέους), Χ. Καρυπίδης και Π. Κυπραίος υπερψήφισαν την εισήγηση, και ως μοχλό πίεσης προς το Δημοτικό Συμβούλιο ώστε να προχωρήσει άμεσα στη λειτουργία του νέου Κοιμητηρίου στο Μπισμπίρι (σ.σ. ακολουθούσε άλλωστε η συζήτηση για το εν λόγω θέμα).
Και σε όσους διαφωνούσαν, πιστεύοντας στην ίση μεταχείριση όλων των δημοτών, που ήταν και η μειοψηφία. Εκτός από τον κ. Μπαμπανίκα, και ο Μ. Αβραμίδης από την παράταξη της πλειοψηφίας διαχώρισε τη θέση του: “Βγάζω το συναισθηματικό κομμάτι, κοιτάω με τετράγωνη λογική και θα λέω όχι για όλους ανεξαιρέτως, όσο έχουμε τόσο σοβαρό πρόβλημα. Σε λίγο δεν θα έχουμε άλλους τάφους. Ας πιέσουμε λοιπόν το Δημοτικό Συμβούλιο να ιδρύσει το νέο Κοιμητήριο”, είπε ο κ. Αβραμίδης. Λευκό, τέλος, ψήφισε ο Στ. Μπαλτάς από τη Λαϊκή Συσπείρωση, θεωρώντας πως “στο πρόβλημα δεν χωρούν συναισθηματισμοί και διαχωρισμοί ανάμεσα σε παλιούς και νέους Αγιοστεφανιώτες. Το πένθος είναι άσχετο με το πόσα χρόνια ζει κάποιος εδώ”, υπογράμμισε ο νεαρός δημοτικός σύμβουλος.
Τη συνεδρίαση, σημειωτέον, παρακολούθησαν και οι δημοτικοί σύμβουλοι της Δημοτικής Αρχής Στ. Δημητριάδης, Ν. Βενέτης και Α. Κουκάς. Η διάσταση απόψεων διαπιστώθηκε και ανάμεσά τους: Με τα δικαιώματα των παλιών κατοίκων τάχθηκε ο κ. Δημητριάδης, παροτρύνοντας πάντως τους τοπικούς συμβούλους να πιέσουν το Δημοτικό Συμβούλιο ώστε να βρεθεί άμεσα λύση, ενώ ο κ. Βενέτης ανέφερε το αυτονόητο: “Στη ζωή και στο θάνατο είναι όλοι ίσοι. Σκεφτείτε να έρθουν άλλοι 4 ή 30 με τέτοιο αίτημα; Τι θα κάνουμε;”
Ας σημειωθεί και τούτο: Αμέσως μετά, στην ίδια συνεδρίαση το Τοπικό Συμβούλιο απέρριψε ομόφωνα το αίτημα δυο δημοτών για παράταση εκταφής, επικαλούμενο τον ίδιο λόγο- την έλλειψη χώρου.
