Τη δική του ματιά πάνω στη «χαμένη ευκαιρία» για την επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στο Δήμο Διονύσου τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, δίνει με το παρακάτω κείμενο ο πρώην δημοτικός σύμβουλος, υποψήφιος και ο ίδιος για το αξίωμα αυτό Κ. Κουριδάκης. Ο κ. Κουριδάκης εγκαλεί ιδιαιτέρως αυτούς από τις δημοτικές παρατάξεις που υποστηρίζοντας πως ο Συμπαραστάτης είναι διορισμένος, προσβάλλουν και το θεσμό και όσους επιθυμούν να τον υπηρετήσουν:
Η πίστη μου στη συναίνεση η οποία είναι η βάση για την επίλυση των πολιτικών ζητημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης και η πάγια επιθυμία προσφοράς με οδήγησαν να διεκδικήσω την θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη και της επιχείρησης. Για μένα η θέση αυτή δεν είναι ένα αξίωμα, αλλά μια αποστολή διαμεσολάβησης, προς τον απλό δημότη που για διάφορους λόγους δεν τυγχάνει της ικανοποίησης των δικαιωμάτων του. Η διαμεσολάβησή του πρέπει να πείσει τα ενδιαφερόμενα μέρη ότι ο ίδιος δρα αντικειμενικά και αμερόληπτα και ότι οι θέσεις που αναπτύσσει είναι οι ορθές, αυτές δηλαδή που αποδίδουν το δίκαιο, τη διαφάνεια και την ηθική.
Όμως είναι ένας θεσμός που χρειάζεται πρωτίστως, ήθος, θέληση, ανιδιοτέλεια και ανεξαρτησία. Απαιτεί ηθική, ειλικρίνεια, διαφάνεια στις σχέσεις και κομματική ανεξαρτησία.
Η θέση αυτή επιβάλλει την προσφορά προς τον δημότη και βοηθάει στην μείωση του πάρε δώσε με τη διοίκηση και τους αιρετούς. Απαιτεί ήθος, κύρος, εντιμότητα, ειλικρίνεια στα λόγια και στις πράξεις και απόλυτη προσήλωση στις αρχές και τις αξίες της διαφάνειας και της ισονομίας. Το «άλλα να λέω και άλλα να κάνω» σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν στον Συμπαραστάτη.
Η ευθύνη επιλογής ανήκει ατομικά στον καθένα και στην κάθε μία από τους δημοτικούς συμβούλους και είναι μεγάλη και πολύ σοβαρή. Όμως είναι σοβαρό δείγμα πολιτικής ωριμότητας και πολιτικού πολιτισμού. Το πολιτικό και υπηρεσιακό δυναμικό του Δήμου αποκτά ένα «εργαλείο» διαμεσολάβησης προς την κατεύθυνση της ικανοποίησης των δικαιωμάτων των Δημοτών.
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια ενεργοποίησης του θεσμού βρίσκονται βαθιά στη ρίζα του πολιτικού μας DNA. Η μη εκλογή Συμπαραστάτη οφείλεται κυρίως στην έλλειψη κουλτούρας συναινέσεων σε ένα πολιτικό σύστημα, που έχει μάθει να συγκρούεται και να μην μπορεί να συμφωνήσει στα ελάχιστα.
Επίσης στην συγκεντρωτική αντίληψη διαχείρισης των αυτοδιοικητικών υποθέσεων μέσα από ένα δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης, όπου ένας ανεξάρτητος θεσμός δηλαδή ένα μη ελεγχόμενο από την διοίκηση πρόσωπο, μπορεί να «ενοχλεί» παγιωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες διαχείρισης.
Η εκλογή Συμπαραστάτη από το Δημοτικό Συμβούλιο είναι εκπλήρωση ηθικής ευθύνης, στην οποία μας οδηγεί η συνείδησή μας, ευθύνης απέναντι στους δημότες.
Η αντίληψη του διορισμένου Συμπαραστάτη προσβάλλει τον θεσμό αλλά και τα πρόσωπα που επιθυμούν να τον υπηρετήσουν. Πιστεύω ότι οι δημότες πρέπει να χαίρουν του δικαιώματος των υπηρεσιών του Συμπαραστάτη και το Δημοτικό Συμβούλιο για κανέναν λόγο δεν πρέπει να το στερεί.
Μία δημοτική αρχή, αλλά και οι παρατάξεις που σέβονται και πιστεύουν στον θεσμό, δημιουργούν τις συνθήκες αυτές που επιτρέπουν στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου να λειτουργήσουν συναινετικά. Η διενέργεια μιας διαβούλευσης και υπεύθυνης ενημέρωσης θα βοηθούσε προς δύο κατευθύνσεις: Η πρώτη αφορά στα πρόσωπα που είχαν την επιθυμία να εκδηλώσουν την υποψηφιότητά τους και η δεύτερη στους δημοτικούς συμβούλους. Οι πρώτοι γνωρίζοντας ότι θα εκτεθούν σε ανεξάρτητη και αξιοκρατική κρίση από το Συμβούλιο θα το έκαναν ευκολότερα. Και τα μέλη του Δημοτικού Συμβούλιου θα ψήφιζαν τον καταλληλότερο και όχι τον «παραταξιακό» υποψήφιο. Τότε και μόνο τότε μπορεί ο Δημότης να πεισθεί για την ειλικρινή πρόθεση, τόσο της Δημοτικής αρχής όσο και των παρατάξεων, να βρίσκονται δίπλα του και όχι να χρησιμοποιούν τον θεσμό προσχηματικά.
Ίσως σε μια μελλοντική κοινωνία οι θεσμοί να λειτουργούν προς όφελος των μελών της και να μην «θρηνούμε» χαμένες ευκαιρίες.